கிழவியும் ராணாவும்
“என்றன் ராணாப்ர தாபனோ பேசுவோன்
இந்தச் சொல்லையச் சிங்கமும் சொல்லுமோ? நின்ற வீரமும் ஆண்மையும் இற்றைநாள்
நீணி லத்தைவிட் டேகிய தோ?" வென்றாள்.
“மான மின்றி ரஜபுத்ர மன்னர்கள்
மண்டி யிட்டுப் பணிந்தனர் அக்பரை;
மான சிங்கனும் மைத்துனன் என்றனன்;
மாட்சி கெட்டது நம்மனோர் வம்சமே.
“சொந்தத் தம்பியின் சொல்லைப் பொறுக்கிலார்
சோரம் செய்யும் அயவனைச் சூழ்கிறார்; தந்தை நாட்டினை விற்றுப் பிழைக்கிறார்;
தாச ராகக்கை கட்டி உழைக்கிறார்.
“துணைவ ரின்றிப் பலபல சண்டைகள்
தோற்ற தாலென் றன் வீரரும் சோர்ந்தனர்; பிணியில் நொந்தனர்; பசியினில் மாழ்னெர்; பேசுங் கோட்டைச்சித் தூரும் இழந்திட்டேன்.
“ஆர வல்லியக் குன்றில் அலைந்தனம்
அரிய போர்பல செய்து முயன்றனம்;
சூர தீரங்கள் காட்டினோம் ஆயினும்
தோல்வி யேயினிச் சமரெனக் கென்ன சொல்.”
“பார தத்தினைக் காத்திட நம்மிடைப்
பார்த்தி பன்நீர் உண்டென நம்பினேன்;
போரெ டுத்தநற் போதெலாம் மைந்தரைப் போக வென்றுநான் வாழ்த்தி அனுப்பினேன்.
134
