police report. பேருந்தை எரித்தது தொடர்பாக நான்கு பேர் மீது குற்றப் பத்திரிகை தாக்கல் செய்யப்பட் டிருக்கிறது.
குற்றப்பிரிவு பெ. (n.) சில குற்றங்களின் தன்மையைக் கருதி சிறப்புப் புலனாய்வு செய்வதற்காகத் தனியாக அமைக்கப்பட்டிருக்கும், காவல் துறையின் பிரிவு; crime branch (of the police force).
குற்றம் பெ. (n.) 1.தவறு ; பிழை; (moral) blemish; fault. 'பெற்றோரைப் பழித்த குற்றத்திற்கு ஆளாகி விட்டேன்'. 2. சட்டப்படியோ குமுக வழக்குப்
படியோ தண்டிக்கத் தகுந்ததாகக் கருதப்படும் செயல்; crime offence. நீ செய்த குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்'. குற்றம் சாட்டுதல் வி. (v.) 1. குற்றத்தை ஒருவர் செய்ததாகக் காவல்துறை அவரைச் சிறைக்காவல் செய்யும் போது அவரிடம் அறிவித்தல்; charge; accuse. 'தொடரியைக் கவிழ்க்க முயன்றதாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டுச் சிலர் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர்'. 2. தவறுக்கு ஒருவரைப் பொறுப் பேற்கச் செய்தல்; find fault with, blame. ‘நடந்த தவறுக்கு என்னைக் குற்றம் சாட்டுவது போலப் பேசினார். குற்றம்சொல்தல் வி. (v.) விரும்பத் தகாதது நடந்ததற்கு ஒருவரைப் பொறுப்பாக்குதல்; குறை கூறுதல்; blame. 'நீயே சரி பார்த்து விடு; பிறகு என்னைக் குற்றம் சொல்லாதே!. குற்றம் பாராட்டுதல் வி. (v.) குற்றம் சொல்லுதல்; keep finding fault with someone; carp at . 'தகுந்த காரணம் இல்லாமல் ஒருவரைக் குற்றம் சொல்லக்கூடாது'.
குற்றவாளி பெ. (n.) 1. உசாவலுக்குப் (விசாரணை) பிறகு நயன்மன்றத்தால் குற்றம் மெய்ப்பிக்கப்பட்ட ஆள்; a person found guilty by a court of law,
குறடு
195
convict; offender; delinquent. 'அவன் ஒரு கொலைக் குற்றவாளி. 2. தவறு செய்தவர்; wrongdoer; culprit. அப்பா பையில் இருந்த பணத்தைக் காண வில்லை என்பதற்காக என்னைக் குற்றவாளி ஆக்காதீர்கள்.
குற்றவியல் பெ. (n.) I. குற்றம் பற்றியும் குற்றவாளிகள் பற்றியும் அறிவியல் அடிப்படையில் விளக்கும் துறை; criminology. 2. குற்றம் சார்ந்த நடவடிக்கை தொடர்பானது; anything
relating to crimes (used mostly as an adjective). குற்றவியல் வழக்கு / குற்றவியல் சட்டம்'.
குற்றுயிரும் குலையுயிருமாக வி.அ. (adj.) உடல் தாக்கமுற்று உயிர் போகிற நிலை; quivering on the verge of death. *கத்தியால் குத்தப்பட்டவன் குற்றுயிரும் குலை யுயிருமாகக் கிடக்கிறான்.
குற்றேவேல் பெ. (n.) சின்னச்சின்ன வேலைகள்; பணிவிடை; menial task. குருவுக்குக் குற்றவேல் செய்வதில் அவர் மகிழ்ச்சியுற்றார்'. குறட்டுதல் வி. (v.) இழுத்தல்; pull.
குறட்டை பெ. (n.) (தூக்கத்தில்} மூச்சு விடுகிற போது (வாய் வழியாக) வெளிப்படுகிற ஒலி; snore. 'அவன் குறட்டை விட்டால் பக்கத்து வீட்டுக்குக் கூடக் கேட்கும்'. குறடு பெ. (n.) 1. திண்ணையின் கீழ்ப்பகுதியை ஒட்டித் தரைக்கு மேல் போட்டிருக்கும் தளம்; flooring adjacent to. திண்ணை வீட்டிற்கு வந்தவர்களைக் குறட்டிலேயே நிற்க வைத்துப் பேசிக் கொண்டிருக் கிறாயே!'. 2. படிகள் முடிவடையும் அல்லது தொடங்கும் சமதளம்; landing. மாடிப்படிக் குறட்டில் ஒரே குப்பையாக இருந்தது'.
