அம்மன் முகததருள் அருள்மங் யானது ஆகையால் ஆறுமுகம அசாங்க் செயிததுத தோகைமா மயிலமேல் தோன்றிய மல்யாம். இந்த நல் மொழியை து நிசமென் றபோச் சந்திரா சித்தன தாலுள்ள வரைக்கும் இந்தி பதத்தில் இருந்து நாகி முடிவில் முந்து சா யுச்சியம முந்திப் பேற் றிருப்பார் ஆகையால் நாங்கள் அந்நகர் தேடி வேகமாய் வந்த விபாமென் றறைத் து அருள்மக் மீதில் அங்கு நீ செனறு முருகபே போற்றி முத்தி பெற் றிடவே உதிைட கை கால் ஒரு நொடியளவில் இன்னுடன் வளரும என்றுதா னுரைத்து இடிமருந்து பரித்து நல் எண்ணெயில் அப்பி பலகனிச் சாரும் 。 வார்த்திட ζώΞε τέ புண் தும் கருந்தழும் பேற மைபோல் மயிேனில் மாமது கொண்டு பொந்தின் காவில் பொருத்தவே பூட்டிக இந்தியே நடந்த குறுப்பு நன் ட்ைடில் வந்துதா னிருந்து மா நக ரெய்தி சந்தன ச சன்யில் தானங்கள் செய்து இருள்மது ய கற்ற இறைவ னின்ற அருள் மக், யான gறுமுகக் கடவுள் சந்நதி முன்பால் தறியாம் போலே நிறுைதான வீழ்ந்து நெடுந்தவம் புரிந்து திருமகள் மருகா சேகு பதியே டுருகனே ஆறு முகவனே- பானே மோன மந்திரத்தில் முசேத்த செந் திருவே கானகக் குறத்தி கணவனே குகனே குங்சரி கந்தா குமா காங்கயனே சஞ்சல மிக்ற்றும் சடாச்சாப் பொருளே ஐயுங் கிலியு மான பரனே மெய்யுங் கிலியும் வீற்றி ருந்தவனே கண்துக்குள்ளே கருக்னச் சுடரே விண் ணுக் கப்பால் வேளிரியிலு ற்றவனே தசை நாம் புக்குள் வீற்ற மெய்ப் பொருளே திருரீ றிடவே தினgாள் படவே வருவாய் வருவாய் மயிலே றிய வோ பெற்றதாய் தந்தை பிள்ைேய வெறுத்தால் மற்ற தாய் தந்தை வளர்த் ன்ைடோ அன்னயும் நீயே அப்பனும் நீயே என்னுள் ளத்தில் இருப்பவன் நீயே ஏசவ தேைய புகழ்வது முண்யே
