116
உரை :
களிறு கடை இயதாள் —
மாவுடற்றிய வடிம்பு -
சமம் ததைந்த வேல் -
கல் அலைத்த தோள் هیب میبیسی
வில் அலைத்த நல்வலத்து
வண்டிசை கடவா —
தண்பனம் ப்ோந்ை த ~.
குவிமுகிழ் ஊகி வெண்
தோடு கொண்டு -
தீஞ்சுனை நீர்மல்ர்
மிலைந்து ---
மதம் செருக்கி —
கடுஞ்சின வேந்தர் πτωκωή
புலவர் கா. கோவிந்தனார்
களிறுகளை .ெ ந றி ய றி ந் செலுத்திப் பயின்ற தாளி னையும்; -
குதிரைகளைப் பொருதற்குச்
செலுத்திப் பயின்ற தாள் விளிம்பினையும்;
பகைவர் செய்யும் போரைக்
கெடுத்தவேற்படையினையும்: கல்லொடு பொருது பயின்ற தோளினையும்; - . வில்லேந்திப் பொருது பகை
வரை வருத்திய நல்ல வெற்றி யினையுமுடைய வயவர்:
வண்டினம் மொய்த்துப் பாடு தல் இல்லாத
தண்ணிய பனையினது:
- குவிந்த அரும்பு போன்ற கூர்
மையை புடைய வெள்ளிய பனங்குருத்தோடு:
இனிய சுனையிடத்து மலர்ந்த குவளைப் பூ விரவிய கண்ணி யைச் சூடி: போர்க்கு வேண்டும் மதம் மிகுந்து,
மிக்க சினத்தையுடைய பகை
மன்னர்