i i i முதற்பதிப்பின் முகவுரை. | ன்டலவிடையிட்ட ந்தாதி, செங்கடையிடையிட்டங்காதி என ரிப்பாருமுளர் இவையன்றி மோனே, எ து ைக , முரண், o: இயைபு, அளபெடையங்தாகிகளும் கூ ற வ ர். இவ்வங்காதித் காடைவிகற்பமும் இவற்றிற் குதாரணமும் பிறவும் ஈறு முத - - - == - *_ TH - o - «ть" - * * - வாத கொடுப்பதங் காதியென், ருேதினர் மாதோ வுணர்த்திசி னுேரே” என்னும் யாப்பருங்கலச்சூத்திரத்துக்குக் கூறிய விருத்தி யுரையுட் கண்டுகொள்க. மேலெடுத்தோதியவாறன்றி, இறு கிகின்ற சொற்பொருளுேக் கந்தால் ஆகுபெயால் அங்காதியாகவருதலும் உண்டு. இதனே மாறனலங்காரவுரைகாரர் "இறுதிகின்ற சொற்பொருணுேக்கக் ான் ஆகுபெயார் சொற்ருெடர் வருவனவுமுள. அதற்குச் செய் | ள்:
- பரிவதி விசனப் பா டி.
- - * - r - விரிவது மேவ வறுவிம் பிரிவகை பின்தின் விர்- ப் புரிவது அம்புகை பூவே.'
- ாதுவார் தண்னக் துழாயான்
முதுவே கமுத லவலுக் - - *_ - - o o —" கேதுவே தென்பணி பென்ன +: ததுவே யாட்செடி மீடே. இவை முக ற்பத் தின் ஆருத்திரு வாய்மொழியின் முத ம்பாட்டும் இாண்டாம்பாட்டும். இவற் றட் பூ என்ற சொல்லின் பொருளுேக் கத்தாற் சினையைக்கூற முதலே அறிவிக்கும் ஆகுபெயரால் அந்தா தித்தவாறு காண்க எனக் கூறியவாழ் முன் அறிந்துகொள்க. அங் தாதியை இயலிசைபக்தாதி யெனவும், பொருளிசையந்த ாதி யென் வும் இரண்டாகப்பகுத் த, இத்திரு வாய்மொழிகளை ப் பொருளிசை யந்தாதி எனப் பணிப்பர் கிருவாய்மொழியிட்டின் அரும்பதவுமை யாளர். இவ்வாறு வரும் அக்தாதிவிகற்பமெல்லாம் தொல்காப்பிய ஞர் கூறி இயைபு (செய்-உக க) என்பதன் வகையாய் அடங்கும்.
