கC) திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். பற்ற ம்ருன் பற்றினை யப்பற்றைப் - பற்ற பற்ற விடற்கு' " என்பகளு; மறிக உடுத்து மென்றதஞலே யாடை வருவித்தாம். பரிக்கமலர்ப்பக மெ. பதனை மலர்பளித்த பதமென மாறக, பரிக்கல்-சுமத்தல். பாம்பு புறத்துள். கோலையுரித்தல் புறப்பற்றுவிகிதற்கும், கஞ்சையுமிழ்தல் அகப்பற்று விகிசற்கு உவமானமாயின. அளித்தலென்பது படைத்தல். (க. அவஞ்செய்கின் றேனென் றறிகின்ற தேயில்லை யக்கமில்லாச் சிவஞ்செய்கின் முனெக்க டீர்க்கப் பிசன்றிரு வாய்மொழிக்க தவஞ்செய்கின் ருயில்லை தானஞ்செய் காயில்லை நேடுவே யெவன்செய்கின் ருயிக் கியஞ்சொன்ன வாசெய்யு மென்னெஞ்சமே, இ-ன். அவத்தஞ்செய்கின்றேன் என்ற சற்றும் அறிகின்ருயில்ல எமது தீர்க்சனருளிச்செய்யப்பட்ட துறவறஞ் செய்கின்ருயில்லை; அல்லது இல்லறத்தானுஞ் செய்கின்ருயில்லை; இாண்டும. காதே நீ யாது செய்கின்றன சொல்லாய்; எ-று. இதனற் பிறர்க்கான செய்கின்றன, நினக்கான செய்கின்றிலை யென் தாம். இதனுள், அங்கம் - முடிவு, சிவம்-கன்மை. தவம் - துறவறம், தானம் இல்லறம். எவன் = பாது. இந்தியம் == 은 பொறிகள். (கள் என்னெஞ்ச மேயிட மேடைக் கேயிக்கி சாகிவிண்ணுேச் முன்னஞ்செய் பன்னின் டோசனத் தாய்முழு மாமணித்தாண் மன்னிஞ்சி மூன் ருெ.ே மாகுக் கனகு, லேழ்கிலக்அப் பொன்னின் சிஞலது மாயிற்றன் ருேவெங்கள் புங்கவதற்கே. இ-ள். எங்கள் புக்கலனுறை கற்கு எனது நெஞ்சமானது பன்னிான் டோசனையுடைக்காய் எல்லாச்சிறப்புங்கூட இந்திானிருகிக்க சமவசாை மாயிற்குதலாலே மிகவு மிடஇடைக்கா யிருந்தது; எ-று. இதல்ை இறைவனை இடைவிடாத நினைக்க மனத்தை ஒருவன் புகழ், லாம். இதனுள், ஒசினேன்,சய்-இசனேவிரிவுடையதாய். இஞ்சி-மதில், இஞ்சி மூன்ருவன: உதயதாம், பிரீசிகாம், கல்யாண கசம் என்பனவாம். வாளுங்கண முதல் ஏழ்நிலம்-மான ஸ்தம்பமுதலாகிய எழிடங்கள்: அவை;- மானஸ் சம்பம் ஜலகாதிகை, புஷ்பவனம், சைக்கிய விருகம், அவஜபூமி, சிக்கார்த்கவிருகம், ஸ்தாபஹர்மாவலி என்பன. அங்கனம்-இடம். கிலம்-விருத்தாகசாமுடையதாய்ட் பிராக சமாகிய ஸ்தானம், அன்ருே என்ப தசை, (கசி) திருக்குறள்-கட்டு.ை
