திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். ககட தம்பத்தின் மேற்புழை யேழுள வாக்கித் தமிக்க வைக்க கும்: பக்தி னுேதி கிகரொக்கு மாங்குனிப் பின்றியைக்காம் பம்பத்தி காயம் பணிக்கபி ரான் பசுங் காமரைக்காள் செம்பத்தி யால்வணங் காச்சிறி பார்கஞ் சிாக்கிாளே. இ-ள். விசா மின்றியே பஞ்சாஸ்திகாயத்தை அருளிச்செய்ச பிசான து திபாதங்களைக் செவ்வி காகிய அன்பால் வனங்காத சிறியவாத கலைக்கிாள், இரு தறியின் மேலே எழுதுளேயுளவாக்கித் தனியேவைத்த குடத்தினையொக் கும்; «Т- D)I. இகளுல் இறைவனை வணங்குவதே தலைமை என்பதாம். கோளில் பொறியிற் குணமிலவே யெண்குணக்கான் - முளை வனங்காக் கலை' என்ருர் பிறரும். கம்பம்-கறி. புழை துளை. குணித்தல்-விசாாம். பஞ்சாஸ்திகாயம் என்பது பம்பக் காயம் எனக் கிரிக்கது. அவை ஜீவாஸ்தி காயம், அஜீவாஸ்கி தாயம், கர்மாள், காயம், அதர்மாஸ்கி காயம், ஆகாசாஸ் கிகாயம் என்பனவாம்i. பஞ்சாஸ்திகாயம் என்பது விசிஷ்ட வாசகபதப்பொருளைத் காாமல் விசேஷ்ய மாதவேயின் ம்ே, மென்கி, லிகே கே. முதலிற் பெற்றுகின்றது. பசுமை- செல்வி. (உக.) சிர க்திச ன்ை கில னம் டை யே 1ங்திலன் விண்சிலையாற் புத்தி பங்கள прико“ на гу. ாக்கிலன் டே கியேன்முேர் மாத்திாள் சேர்க். பன் மாயஞ்சொல் லானெங்தை மன்னுயிர்க்குப் பரத்தி யங்கள் ، )..,of{ نتين பி. ஏனெங்கள் பண்ணவனே. இ-ன். அதிசயக் காலன்றி விபரீகமுக கான்சில்லாதவன், பகையில் லாமையாலே ஆபு, மெடாகவன் , அன்பரை விசகாலே அன்புநீக்கிக் குற்றங் அாட்டி முப்பு கைச் சுடாக்வன், அாசின்கீழேயிருக்து உயிரில்லை என்று பலபல மாயஞ்சொல்லாதவன்; அவன் யாவனெனில்-மன்னுயிர்க்கு மேலாகிய ாக்கச்ாயக்கை அருளிச்செய்த எங்கள் பண்னவன்; எ-று. இகளுல் இச்செய்கை தலைவர்க்கேலாவாதலால், தெய்வமூடம் விலக்கிய தாம். சக்கானுன்முகன்...... மாக்கன் துணிபு” என்ருர் பிறரும். ஐம்படை. "திருக்குறள்-சு. t மன்ற னுறு மணிமுடி’ என்னுஞ் சிந்தாமணியுள் 'தெளியும் பொருள்க னோாைந்தும்' என்றது இவ்வஸ் கிகாயங்களே.
- சினஞ்செய் வன்பதை வருமெனவலி சிதைக்து லெம்படை பலசா
வலர்” என்மூர் திருக்கலம்பகத்திலும்-களே.
