திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். கடு தாண்டுகிண் டேருருள் போலச் சுழன்றுதொல் யோனிகட்கே மீண்டுகொண் டேகமல் வெவ்வினைக் கஞ்சிகின் மெய்ச்சானம் கு ஞ பூண்டுகொண் டேனினிப் போகவொட் டேன்பொரு ளாகவென்னே யாண்டுகொண் டாயற வாழிகொண் டேவென்ற வங்கனனே. இ-ள். அறவாழியால் வினைகளை வென்ருேனே ! பண்டே யான் தே ருருள்போலச் சுழன்று, யோனிகடோறும் மீளவுங் கொண்டுசெல்லுமோ என்று அந்தப் பவவினைக் கஞ்சி கினதடிகளைப் பற்றிக்கொண்டேன் ; இனி உன்னைப் போகவொட்டேன் என்னைப் பொருளாக முன்னே அடிமைகொண்டாயாத லாலே, எ-று. இதல்ை ஆகமங்கேட்டுப் பிறப்புணர்ந்தவன் பின்னும் இடர்ப்பதெற் சஞ்சி உரிமைகூறியதாம். முன்னிற்கவியில் என்னகத்திருந்த விளக்கு என்பது கருதியே ஆண்டுகொண்டாய் என் விமங்காலத்தாற் கூறினர். தாண்டல். செலுத்தல். மீண்டும் என உம்மை வருவிக்க. (e-ar) அங்கா மேலொரு மங்காம் வங்கென வம்மலர்மேல் வந்தபி னானடிக் கன் பில ராயின் மறையவரே
- H. __ H= == - னித்தர்கள் சாதியி னிசர்கன் டீசந்த சேருமச்
சுங்கா னேசர்க ளாயின் விண் ளுேரினுஞ் சுத்தர்களே. இ-ன். பாவரேயாயினுக் கலைவனடிக்கு அன்பிலாாயிருந்தாாயின், மறை யவசாயினுங் கீழ்க்குலத்தவரினும் இழிந்தவரேயாவர் ; அன்புளாயிருந்தா ாாயின், இழிகுலத்தில் இழிஞரேயாயினும் தேவர்சாதியினும் அதிகரே யாவர் ; GT-Q1. இகளுல் உயர்குடிப்பிறந்துக் கலைவன்மேல் அன்பிலாயின், அசளும் பயனில்லை என்பதாம். 'பறையன் மகனெனினுங் காட்சி யுடையா - னிறைவ என்ருர் பிறகும். அங்காம்-ஆகாயம். அம்மலர் என்ற கல்ை வெண்மையாகிய மலர் எனப் பொருள்கொள்க. மலருக்கு அந்த னெனவுனாற் பாற்று ’’ ாத்தை உபமானமாக்கினமையால் கிர்மலமான விெள்ளிய ஆகாயம் எனப் :பொருள்பெற்ரும். சாதியிலும் என உம்மை வருவிக்க. சுந்தானுக்கு கேசர் என காலாவது விரிக்க. இக்கிரசை அதிகாாதலினலே சுத்தர் என்ருர், (உ.அ) சக்தியைக் காலுடைக் கொல்லரும் பல்குணத் கொல்சகத்த tசித்தியைக் காவென் : செப்புகி லேன்முதற் சீவனுள்ளிட்
- அருங்கலச் செப்பு-கடன t முத்தியைத் தாவென்ற மோகிக்கிலேன்” எனவும் பாடம்.
