க.அ திருநூற்றந்தாதி மூலமும் உரையும். குங் காலிச் சிறகெமியாவது புவிகிடத்தற்கும் அது கிடப்பதறியாமல் மாடு, போகற்கும் இடய்ைக் காடடர்க்க சிறிய மார்க்கம். கழிதல்-சாதல்; "கழிக்கா தலை” என்ருர் பிறரும். வளம்-பேரின்பம். கொடிவாை.சிறுபொழுது. (டி. வரையம் புகாயெரி மாரிக ளாயவ் வயிரிசெய்த கிாையம் புகாக்கடல் பூக்கட லாகக் கியானமென்னு தாையம் புகாவினைத் தெவ்வென்ற வான்று தாயடியே னிசையம் புகாநன னெறி விைக் காட்கொண்ட கின் மலனே. இ.ள். கின்மலனே! அங்கக் கமடனகிய மேகமானது சல்லும் அம்பு கெருப்புமாகப் பொழிந்த வெள்ளமெல்லாம் #பூவெள்ளமாகத் தியானமென்னு இடபத்திலே புகுந்து வினைப்பகையை வென்றபடி தர்மமாகும்; எ-று. இதல்ை, பிறர்செய்த தீங்குபொறுத்தலே தலையாய தர்மம் என அத% வியங்ததாம். 'இனமொரி தோய்வன்ன வின்ன செயினும்-புனரின் வெ வாமை நன்ற” என்ருர் பிறரும். வளை-கல், காயெரி-சுடுகின்ற சீ. மாரி-வ. வடிம். வயிரி-கமடன். கிாையம் புகாக் கடல்-அலையெறியாக கடல். இாையம்-அ சாரியை, அம் கிாை புகாக் கடல் எனக் கொண்டு சீகுருவமாகிய அலையில்லா, கடல் என்பாரு முளர். ாாை-விடபம்; 'கருநரைமேற். சூடேபோல்'s என்ரு பிறரும். அம் சாரியை. புகா-புகுந்து. (கூச நின்மா மலர்ப்பகங் காங்கு கிசையிதழ்த் தாமரையை வன்மா வெனக்கொண்ட மற்றதற் காகக்கொல் வான்கருப்பு விண்ம ரனேச்செற்ற விசமென் போதென விற்றிருப்பப் டொன்மார் பளித்ததப் புண்டசி காலயப் பொன்னிலுக்கே. இ-ள். வீரனே! நினது திருவடிகளைத் தாங்குங் கிருமகளுறையுக் காம ாைப்பூவைக் குதிசையாக வாங்கிக்கொண்டதற்காகவோ அங்கத் தாமரை யென்ன வீற்றிருக்க அவளுக்கு கின்மார்பைக் கொடுத்தது சொல்லாய் எ-று. -
- நாலடியார்-தாய் தன்மை-க
t இதனை 'அறனிலடல்கெழு கமடனக்கிாம சண்டத்துட் குறக்கனன் றெறி யனலமடுபடை யசனிவெற்பெனு மென்பம்பத் துனர்க்கமர்ந்தன" என்னுந் திருக்கலம்பகத்தானும் (உச) உணர்க.
- திருக்குறள்-கடoஅ.
§ நாலடியார்-ெ எருமை.சு.
