55
‘தெரியாது தெரிந்தி ருக்கும்
தீஞ்சுவைக் காதல் தேனின்
புரியாத சுவைபோ கித்துப்
புரிந்துகொள் ளும்போ தெய்தப்
பிரியாது நம்மை யின்னும்
பிணைத்திட விலை’யென் பாள்போல்
சிரியாது, முகஞ்சி வந்தாள்,
செய்கையால் சிணுங்கிச் செல்வி !
“அறிவதை யாய்ந்த றிந்தும்,
ஆள்வதை யமைய ஆண்டும்
உறுவதை யோர்ந்து ணர்ந்தும்,
ஒல்லாத தொதுக்கி, யொன்றிப்
பெறுவதைப் பெறுத லிஃதே
பேராண்மை ! பெருமை யெய்தும்
திறவிதைத் தெரிவித் தேனென்
தெய்வமே” யென்றள், தேவி !
அல்வேய்ந்து கொண்டி ருக்கும்
அந்திநள் ளிரவே யாக ;
எல்வேய்ந்து கொண்டி டிருக்கும்
இளங்காலைப் பகலே யாகப்
புல்வேய்ந்து கொண்டி ருக்கும்
புனைவிலாக் கொட்டில் புக்குச்
சொல்வேய்ந்து கொண்டி ருக்கும்
சுந்தரி தொடர்ந்து சொன்னுள்:
“சட்டினிக் கிந்தத் தோசை ;
சாம்பாருக் கந்தத் தோசை !
இட்டிலிக் கேற்ப வுள்ள
தெண்ணெயும், பொடியு மிந்தக்
கொட்டிலை மாடி யாக்கிக்
கொடுக்கவந் துள்ளேன் ; குந்திச்
சட்டென வுண்டால் தான்நீர்
சமர்த்துமாப் பிள்ளை,” யென்றே
