78
முதலைவாய் முன்கால் மீட்க
முடியாத யானை, மொய்த்த
சிதலைவாய்த் துரும்பாய் நொந்து
செயல்மாய்ந்து கூவத் தீர்த்த
மிதிலைவாய்ச் சீதை கேள்வன்,
மேனள்மற் றன,— மென்மைக்
குதலைவாய்க் குழவி தூங்கக்
கொண்டதுன் னிலைதா னன்றே ?
பண்டைநா ளரசர், பற்றிப்
பகைவரைப் பணிய வைக்கத்
தண்டெடுத் தியக்கி வந்தால்
தங்குதற் கிடம்நீ தந்தாய்!
உண்டதுன் இலையில் ! ஒய்ந்தோ
ருவந்ததுன் நிழலி லென்று
கண்டுநான் கற்ற பண்டைக்
காவியம் புகழ்வ துன்னை !
முற்பிறப் பதில்முள் மேனி
முசுட்டையா யுதித்தாய் ! மூவாத்
தற்பரன் தயவால் தான்நீ
தரணியிற் பிறந்தா லானய்!
கற்பினுக் கரசி யாமக்
காந்தாரி கண்ட வாழ்வாய்ப்
பற்பல விதத்துன் வாழ்வு
பதிசுக வாழ்வா. யிற்று !
ஆயினு மென்ன மின்னும்
அதிகமா யுளதுன் னயுள் !
‘தேயினும் சந்த னக்கோல்,
தெய்வத்தின் தேவை தீர்த்து
மாயினும், சுவர்க்கம் காணும்
மகத்தான வாழ்வா’ மென்று
தாயினும் பரிவு கூர்ந்து
தாபத ருபதே சித்தார் !
