பாலைச் செல்வி இ. 113 காதலார் எவன்செய்ப, பொருள் இல்லாதார்க்கு? என ஏதிலார் கூறும்சொல் பொருளாக மதித்தாயே! செம்மையின் இகந்துஒரீஇப் பொருள் செய்வார்க்கு அப் (பொருள் இம்மையும் மறுமையும் பகையாவது அறியாயோ? 15 அதனால், எம்மையும் பொருளாக மதித்தீத்தை; நம்முள்நாம் கவவுக்கை விடப்பெறும் பொருள்திறத்து அவவுக் கைவிடுதல் அது மனும் பொருளே.” தலைமகன் பிரிவுக் குறிப்புணர்ந்து வருந்திய தலைவியின் நிலை கண்ட தோழி, தலைவன்பால் சென்று, காதற்பெருமையும், பொருளின் குறையும் கூறிச் செலவழுங்குவித்தது இது. 1. அணை-தலையணை, மருள்-ஒத்த, இன்துயில் அணை என மாற்றுக, பணை-மூங்கில்; தட-பெருமை; 2. துணை மலர்-இரண்டாக இணைந்த மலர், நீலத்து-நீல மலர் போலும், 3. மெளவல்-முல்லை; முகை-அரும்பு மாவீழ்- வண்டுகள் விரும்பும்; மாவீழ் மண மெளவல் என மாற்றுக; வால்-வெண்ணிறம் வாய்ந்த, 4. இருங்கூந்தல்-கரிய கூந்தல், 8. இன்னாங்குப் பெயர்ப்பதுதுன்பத்திடத்தே துரத்துவது, 9. துனி-வெறுப்பு; 10. யாழஇசைநிறை, 11. மருளிகொள்-மயக்கம் கொண்ட அயர்ந்தாயோ(அன்பை) மறந்தாயோ; 14. செம்மை-செந்நெறி, இகந்து ஒரீஇ-கைவிட்டு நீங்கி, 17. மதித்தீத்தை-மதிப்பாயாக, 18. கவவுக்கை-கூடிவாழும் வாழ்வு; விட-விடுதலால், தான் அவள் எனும் வேற்றுமை இன்மையால், "எம்மையும்”, “நம்முள்நாம்” எனத் தலைமகள் கூறுமாறே தோழி கூறினாள். 19. அவவு-அவா; பொருளிடத்து ஆசை மனும்-நிலைபெற்ற. பாலை-8
