'ہ பாலைச் செல்வி இ. 149 நிற்கும் அந்நிலையினும், என் இறப்பிற்குக் காரணனாகிய அவன், பழியுடையனாதல் கூடாது! என எண்ணும் அவள் உள்ளத் துய்மையை உவந்து பாராட்டுவோமாக. "செவ்விய தீவிய சொல்லி, அவற்றொடு பைய முயங்கிய அஞ்ஞான்று அவைஎல்லாம்; பொய்யாதல் யான் யாங்கு அறிகோமற்று ஐய! அகனகா கொள்ளா அலர்தலைத் தந்து பகல்முனி வெஞ்சுரம் உள்ளல்அறிந்தேன்; 5 மகன் அல்லை மன்ற, இனி; செல்; இனிச்சென்று, நீ செய்யும் வினைமுற்றி 'அன்புஅற, மாறி யாம்.உள்ளத் துறந்தவள் பண்பும் அறிதிரோ? என்று, வருவாரை என்திறம் யாதும் வினவல்; வினவின், 10 பகலின் விளங்கும் நின்செம்மல் சிதையத், தவலரும் செய்வினை முற்றாமல் ஆண்டு, ஒர் அவலம் படுதலும் உண்டு.” பிரிவுணர்த்தப்பட்ட தலைவி, நீ பிரியின் யான் இறந்து படுவன் எனக் கூறித் தலைவனைச் செலவழுங்கு வித்தது. 1. செவ்விய- நடுவு நிலைமையில் திரியாத தீவிய - இனிய, 2. அஞ்ஞான்று - களவுக்காலத்தில், 4. அகனகர் - பெரிய ஊர்: 5. பகல் - ஞாயிறு, முனிதல் - காய்தல்; உள்ளல் - கருதுதல்;5. மன்ற - உறுதியாக, 8. அற நீங்கும்படி, மாறி - மனம் வேறுபட்டு 10. என்திறம் - என்னைப் பற்றிய செய்தி, வினவல் - வினவாதே; 11. பகலின் - ஞாயிறு போல்; செம்மல் - தலைமை; 12. தவல் அரும் - கேடு அடைதல் கூடாத; 23. அவலம் - துன்பச் செய்தி, படுதல் - உண்டாகல்.
