56 இ. புலவர் கா. கோவிந்தன் இன்உயிர் தருதலும் ஆற்றுமோ, 20 முன்னிய தேஏத்து முயன்றுசெய் பொருளே?” தலைவன் பிரிவுக் குறிப்பறிந்த தோழி, அவன் பிரியின் அவன் மனைவி உயிர் வாழாள் என்பது உரைத்துச் செலவழுங்குவித்தது இது. 1. வேனில்-கோடை உழந்த-வருந்திய, வறிது உயங்குஉடல் சுருங்க வருந்தும்; ஒய்-ஊக்கம் கெட்ட, 2. வான்-மழை, வைப்பு-ஊர்கள்; வழங்காத்தேர்-பேய்த்தேர் என வழங்கும் கானல்நீர், மணல் பரந்த இடங்களில் கோடை காலத்தில் நீர்போல் தோன்றும் கானல்; அவாஅம்-அவாவும், 4. உசாவுகோகேட்கட்டுமா?, 5. அயர்ந்து-விரும்பி; யாழ-அசை, 6. உளர்தி-தடவி நோக்குகின்றனை, 7. மண்டிலம்-திங்கள்; மையாப்பது-மேகம் பரவுவது, 9. காழகம்-கையுறை; 10. தெரிதல்-ஆராய்தல்; 11. கார் எதிர்தல்-மழையை எதிர் நோக்கி நீர் சொரிதல்; 12. இணைநோக்குவருந்தும் பார்வை; 13. புலம்பு இல் உள்ளம்-பிரிகின்றோம் என எண்ணி வருந்தாத உள்ளம்: 14. திகிரி-ஆழிப்படை, நீவுதி-துடையா நின்றாய்; 15. கோடல்-வெண்காந்தள், வீ-இதழ்கள், ஏர்-அழகு; எல்-ஒளி, இறை-முன்கை; ஊரும்-ஒடும்; 18. செல்நவை அரவம்-செல்லும், துயர் தரும் ஆரவாரம்; இணையவள் -துயர்கொள்வாள்; தன்நலம் கடைகொள்ளப்படுதல்- இறத்தல்; இறக்கும் காலமே, ஒருவரின் நலம் முடியும் காலமாம். ஆதலின் இவ்வாறு கூறினார். -
