சு. சமுத்திரம் 87
வாங்கித் தரப் போறதாய் கிட்டத்தட்ட... ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் வசூலிச்சிருக்கான். அவங்க கிட்ட வட்டியோட பணம் கட்டுறதா வாக்கு கொடுத்திருக்கேன். இவன் ஒரு அப்பன், இவன் ஒரு மனுஷன்'.
கலைவாணி, அவன் வாயைப் பொத்தினாள். “ஆயிரம் இருந்தாலும் பெற்றவர். ‘இன்’ போட்டுப் பேசப்படாது" என்றாள். பிறகு மேஜையில் உள்ள ஒன்றை ஆவலோடு பார்த்தாள். மனோகர்... விளக்கினான்.
‘அது ஆப்டிக்கல் லைட்... பனியன் மாதிரி சட்டை போட்டு ஜோக் அடித்தான் பாரு ஒரு தடியன்... என்னோட கலீக்... சிங்கப்பூர் போயிருந்தப்போ நமக்காக வாங்கிட்டு வந்தானாம்’
மனோகர்... எழுந்தான் அந்த விளக்கோடு பொருத்தப்பட்ட ஒயர் பிளக்கை பொருத்திவிட்டு, ஸ்விட்சைதட்டிவிட்டான். உடனே ஒரு ஜோதி மயம்... செம்பருத்திப் பூவும்... ஊமத்தம் பூவும் செக்கர்வான் சிவப்போடும், சுண்ணாம்பு ஜொலிப்போடும் பச்சை நிற இலை தழைகளோடும் கூற்றி வந்தது. அப்புறம் செம்பருத்தி, பூவரசுப் பூவாகவும், ஊமத்தம் பூ, பூசணிப் பூவாகவும் உருமாறின. ஒரே மாதிரியான உருவப் பொலிவு கொண்ட, வேறு வேறு வண்ணங்களைக் காட்டும் விதவிதமான பூக்கள்... இந்த எலெக்டிரிக்கல் பூக்களுக்கு மேல், பிரபஞ்ச பிம்பமாய் வியாபித்த நட்சத்திரப் பொறிகள்... மனோகர், டியூப் லைட்டையும் அணைத்தான். சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு பிளாக் அண்ட் ஒயிட்டாக இருந்த அந்த அறை, இப்போது வண்ணக்கூடமானது.
"கிப்ட் எப்படி இருக்குது கலை!” ‘நீங்களே... எனக்கு கிப்டா கிடைத்ததால்... அது பெரிசா தெரியல. ஆனாலும் நல்லா இருக்குது. நல்லவேளை, இந்த கிப்ட் பார்த்ததும் டாக்டரம்மாவோட கிப்ட் ஞாபகம் வருது. அதுதான் பெட் ரூம்ல பார்க்கச் சொன்ன பரிசுப் பொருள்; எடுங்க!’
மனோகருக்கு, மனதில் மீண்டும் அந்த எய்ட்ஸ் பூதம்; கால்மணி நேரம் வரை தன்னை மறந்தவனுக்கு, அந்த கிப்ட் தன்னை நினைவூட்டியது. இன்னும் அவன் பிரித்துப் பார்க்கவில்லை.
மனோகர்... வேண்டா வெறுப்பாய் பீரோவைத் திறந்து, அந்த பார்சலை எடுத்துக் கொண்டு, கலைவாணி அருகே உட்கார்ந்தான். பிரித்துப் பார்த்தால் நிரோத் உறைகள்... கலைவாணி, அறுவெறுப்பாய்ப் பார்த்து விட்டுக் கேட்டாள்.
‘பார்ஸல... நீங்க பிரிக்கும் முன்னயே பிய்த்து இருக்குது'..
“எங்கப்பனோட வேலையா இருக்கும். சாயங்காலம் திருட்டுத்தனமா
