பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார்
旬7
கடலோடி னாலுமன்னைத் தமிழ் ஓடா நெஞ்சும், காசு பணம் சேர்த்தாலும் பழிசேர்க்கா வாழ்வும், உடலாடிச் சாய்ந்தாலும் சாயாதற் பண்பும், உயிராடிக் குலைந்தாலும் நிலைகுலையா உரனும், குடலோடும் நீருக்கும் சோற்றுக்கும் என்றே குரலோட்டம் மாறாத மாண்பும் உடை யீர் - என் மடலோடும் உணர்வோடும் பாட்டோடும் உங்கள் மனத்தோடும் உள்ளுணர்வில் குளித்தாடு கின்றேன்! 2
அயல்நாட்டில் வாழ்கின்ற தமிழினத்தீர்! உங்கள் அடிபணிந்து வேண்டுகின்றேன்; என்றும், எக் காலும் கயல் நாட்டை பாண்டியனின் கன்னித்தமிழ் நாட்டை, கழனிமிகும் சோழனது புலியுலவும் நாட்டை, புயல் நாட்டை - கருமுகில்கள் மலைசூழ்ந்து நிற்கப் புனக்குறவன் வில்லெடுக்கும் சேரனது நாட்டை, வயல் நாட்டை - தமிழ்நிலத்தை மறவாதீர்! நாமும் வாழ்ந்துகெட்ட வரலாற்றை நொடியும்மற வாதீர்! 3
செந்தமிழை மறவாதீர்! மறவாதீர்!! உள்ளம் சிலிர்த்தாடும் தமிழினத்தை மறவாதீர் என்றும்! நொந்தவுளத் தோடுங்கட் குரைக்கின்றேன். இதனை! நொடிந்தவினம் தமிழினம்போல் விரியுலகில் இல்லை. சொந்தமொழி, சொந்தஇனம் தமைப்பார்த்துத் தமிழன் சொத்தை மொழி - செத்தவினம் எனப்பேசு கின்றான்! வந்தமொழி, வந்தவினம் தமக்கடிமை செய்வான்; வாழையடி வாழையென அடிமைதலங் கண்டான்! 4
தன்னுணர்வைக் கட்டவிழ்த்தான்! தன்மானம் விட்டான்! தாழ்ச்சியிலாப் பெருமொழியை வீழ்ச்சியுற வைத்தான்; முன்னுணர்வைத் தானிழந்தான்; மொய்ம்புகழைக்
(கொன்றான்; முக்கழகச் சீர் மறந்தான்; பேர்மறந்தான்; இக்கால்
