6
கரி - கரிச்சான் = கரிக்குருவி.
கர்
—
வேர்ச்சொற் கட்டுரைகள்
கரு. கருத்தல் = கறுப்பாதல். கருமா = 1. யானை (பிங்.). 2. பன்றி. “கருமாலுங் கருமாவாய்” (பெரியபு. திருஞான. 1003).
கரு கருகு. கருகுதல் = 1. நிறங்கறுத்தல். 2. இருளுதல், “கருகு கங்குலிற் போதரும்” (உபதேசகா. கைலை. 46). 3. பயிர் தீதல்.
கருகு
(decoction)
―
கருக்கு = மருந்துச் சரக்கைக் கருக்கிக் காய்ச்சிய சாறு
கருகு - கருகல் = 1. தீந்து போகை. 2. கருகின பொருள். 3. இருள் என்னும் பச்சைக் கற்குற்றம் (சிலப். 14 : 184, உரை), 4. மங்கலொளி. 5. பொருட்டெளிவின்மை.
கருக்கு- கருக்கம் = கார்முகில்.
"கருக்க மெல்லாங் கமழும் பொழில்" (தேவா. 884: 8).
கருக்கு- கருக்கல் = 1. காரிருள். 2. மங்கிருட்டு, விடியற் கருக்கல். 3. வானத்தில் முகில் படிதல். வானம் கருக்கலிட் டிருக்கின்றது என்பது உலக வழக்கு. கருக்கல் - ம. கருக்கல்.
கரு - கருப்பு = கருமை, இருள், இருண்டு தோன்றும் பேய், இருட்காலம் போன்ற பஞ்சம்.
கருப்பு- தெ. கருவு.
கருப்பு - கருப்பை = 1. காரெலி, எலி. “அணிலொடு கருப்பை யாடாது” (பெரும்பாண். 85). 2. கருங்காய்ப் பனை (யா.)
கரு
—
கரும்பு = முதிர்ச்சியால் இருண்ட செங்கரும்பு, நாணற் கரும்பு, வேழக்கரும்பு, வரிக்கரும்பு (இராமக் கரும்பு) என்னும் வழக்குகளில், கரும்பு என்பது பொதுப்பெயர்.
கரும்பு-து. கரும்பு, ம. கரிம்பு, க. kabbu.
கரு
கருள் = 1. கறுப்பு. 'கருடரு கண்டத்து..... கைலையார்” (தேவா. 337:4). 2. இருள் (பிங்.), 3. குற்றம். “கருடீர் வலியால்” (சேதுபு. முத்தீர்த். 5). கருள்- க்ருஷ் (வ.).
கர்- கறு. கறுத்தல் = கருநிறமாதல். கறுகறுத்தல் = 1. மிகக் கருத்தல், 2. மிகச் சினத்தல்.
கறுகுறு- ம. கறுகறு.
கறு - கறுப்பு = 1. கருமை (பிங்.). 2. கறுப்புப் புள்ளி. 3. கறை. 4. தழும்பு. “கைத்தலத் துணை கறுப்புற” (உபதேச. சிவபுண்ய. 315).5. குற்றம். 'உள்ளக் கறுப்பினை யறுத்து” (சிவதரு. சிவதரும். 25).
