புறநானூறும் மொழியும்
"எவ்வகையினும் திராவிட மொழிகளுக்குள் தலைசிறப்பப் பண்படுத்தப்பெற்ற தமிழ், வேண்டுமாயின், வடமொழித் தொடர்பை அறவே விலக்குவதுடன், தனித்து வழங்குதல் மட்டுமன்று, அதன் உதவியின்றித் தழைத்தோங்குதலும் இயலும்” (திராவிட ஒப்பியல் இலக்கணம் : முன்னுரை. ப. 50).
(4) வடமொழியில் ஒரு பகுதி தமிழே.
உலகம், கலை, காலம், சாயை, மாயை, மீனம், வளையம், படிமை முதலிய எண்ணிறந்த தமிழ்ச்சொற்கள் வடமொழியிற் சென்று வழங்குகின்றன.
(5) வடமொழியும் தென்மொழியுமாகிய இருமொழிப் பொதுச் சொற்கட்குத் தமிழிலேயே வேர் காண முடியும்.
எ-டு : உல (=வளை)
கல்
சாய்
—
—
மாய்
—
கலை
—
—
உலகு - உலகம் லோக (வ.),
கலா (வ)
—
சாயை சாயா (வ),
மாயை மாயா (வ),
மின் - மீன் - மீன (வ.), படி
படிமை ப்ரதிமா (வ.),
வள் வளை வளையம் - வலயம் (வலய) (வ),
வகி - வகிர் - பகிர் - பகர். வ பகர். வ - ப. போலி.
ஒ.நோ : வள்
வகி
―
—
―
பண்டி. வண்டி
வகு வகுந்து = வழி.
வகிர் - வகிடு. வகு - பகு. வகு
வகு
—
வகை
வகம். வகு - வகுப்பு. வகு - வகுதி.
—
பகு பகல் பகலோன்.
பகல் - பகர். பகல் - பால். பகு - பகுதி - பாதி.
பகு - பகை - பகைவன்.
பகு - பகவு. பகு - பகம். பகு - பங்கு - பங்கம் - bhanga
(61).
பகு
பகு
|
―
—
பக்கம் பக்ஷ (வ.),
பகுப்பு.
―
—
பகு -பா -பாத்தி. பா - பாத்து பாது பாதிடு -பாதீடு.
பகுதி - ப்ரகிருதி (வ),
பங்கு - பங்காளி. பங்கு - பங்கிடு -பங்கீடு.
பகு -பாகம் - bhaga (வ.), பங்கு - பங்கி. பங்கு - பங்கறை. பகு
பக்கு பக்கறை.
பக்கு + இசை = பக்கிசை.
பகு - பாங்கு - பாங்கன்.
—
பாகு - பாகன் - பாகா (மராட்டி), பாகு பாகி,
பாங்கு - பாங்கர்.
பாகு
பாகை. பக்கம் பாக்கம்.
