姆罗 புனைபெயரும் முதல் கதையும் அப்பொழுதுதான் விழிப்புற்று, மனிதன் என்று சொல்லப் படும் பிராணியினுடைய கோர வினைகளைக் கண்டேன். ஏராளமான தருமங்களும் தானங்களும் செய்வதாகப் பாசாங்கு செய்துகொண்டு கறுப்புச் சந்தையில் பண்டங் களே விற்ற வியாபாரிகளைக் கண்டேன்: தருமம், அதருமம்; நீதி, அநீதி; சொர்க்கம், நரகம்; கற்பு, விபசாரம் என் பவை போன்ற பழைய உண்மைகள் யாவும் இந்த உலகில் து.ாள் தூளாயின. ஆத்மா வேறு, உடல் வேறு: இம்மை வேறு, மறுமை வேறு; சமூகம் வேறு, தனிமனிதன் வேறு என்ற வேற்றுமைத் தளைகள் படபடவென்து அறுந்தன. மனிதனுடைய ஆசை இமயத்துக்குமேல் ஓங்கியது: அகங் காரம் பூலோக.புவர்லோக-ஸ்-வர்லோகங்களைக் கடந்து கடந்து மேலே எழும்பியது: குவி, குவி' என்ற வேட்கை, கடலாழத்தோடு போட்டியிட்டது. தேவர்களுக்கும் தானவர்களுக்கும் மூண்டது போர் என்று தொடங்கும் பழங்கதைகள் யாவும் இந்தக் காலத்துக் கதைக்கு நிகரல்ல என்று தோன்றிற்று. அக்கம் பக்கத்தில் நல்ல எண்ணத் தைக் காண்பது குதிரைக் கொம்பாக இருந்தது. ஒருபுறம் லோப மோகங்கள்; மறுபுறம் பீதியும் நடுக்கமும். இப்படி இருந்த அந்தக் காலந்தான், இரண்டாவது உலகப் போர்க் 母醇资}懿。 இப்படி நீதியே தலைகவிழ்ந்துபோன காலத்திலும், நல்ல ஆத்மாக்கள் இல்லாமல் இல்லை. வாழ்வைக் கோயி லாகவும் கலேயைத் தெய்வமாகவும் போற்றி வாழும் மக் கள் எந்தக் காலத்திலும் இருக்கிரு.ர்கள். இந்த நிலையில் நான் கலைமகளை'ப் புகலடைந்தேன். இறைவனின் படைப்பிலே எல்லாப் பொருள்களும் சமமானவை; எல்லாம் பயனுடையவை. இலக்கிய உல கிலே ஆலமரங்களும் தென்னையும் பலாவும் மாவும் உண்டு; என்னைப் போன்ற புற்பூண்டுகளும் உண்டு. சமதரிசிக னான வாசகர்கள் என்னையும் ஆதரித்தார்கள்.
