f 7. இ ரா ம ன் 4,057 மலரின்மேல் இருந்த வள்ளல் வழுவிலா வாக்கில்ை : உ&லவிலாத் தருமம் பூண் டாய் உலகுள தனேயும் உள்ளாய் தலைவனி உலகுக் கெல்லாம் உனக்கது தக்க கேயால் புலேயுறு மானம் எய்தல் எனக்கது புகழ தேயால் (2) கருத்திலா இறைவன் தீமை கரு கில்ை அதனேக் காத்துத் திருத்தலாம் ஆகினன்ருே திருத்துதல் போ தாயின் பொருத்துறு பொருள் உண் டாமோ பொருதொழிற்கு உரியராகி ஒருத்தரின் முன்னம் சாதல் உண்டவர்க்கு உரிய கம்மா! (3) தும்பியக் கொடையல் வீரன் சுடுகனே துரப்பச் சுற்றும் வெம்புவெஞ் சேனே யோடும் வேறு ள கிளேகு ரோடும் உம்பரும் பிறரும் போற்ற ஒருவன் மூவுலகை ஆண்டு தம்பியர் இன்றி மாண்டு கிடப்பனே தமையன் மண்மேல். (4) அனேயின்றி அயர்ந்த வென்றி அஞ்சிர்ை 5கைய தாகப் பினேயொன்று கண் குள் பங்கன் பெருங்கிரி நெருங்கப் பேர்த்த பனேயொன்று கிாள் தோள் கால பாசத்தால் பிணிப்பக் கடசித் துனேயின்றிச் சேறல் கன்ருே தோற்றுள கூற்றின் சூழல். (5) செம்பிட்டுச் செய்த இஞ்சித் திருநகர்ச் செல்வம் தேறி வம் பிட்ட தெரியல் எம்முன் உயிர்கொண்ட பகையை வாழ்த்தி அம்பிட்டுத் துன்னம் கொண்ட புண்ணுடை கெஞ் சொடு ஐய! கும்பிட்டுவாழ்கிலேன்யான் கடற்றையும் ஆடல்கொண்டேன். (6) அனுமனே வாலி சேயை அருக்கன்சேய் தன்னே அம்பொன் தனுவுடை யவயை வேருேர் லேனேச் சாம்பன் தன்னேக் கனிதொடர் குரங்கின் காலக் கடலொடும் கடந்து மற்றப் பனி துடைத்து உலகம் சுற்றும் கதிரெனத் கிரிவன் பார்க்கி! (7) ஆலம்கண்டு அஞ்சி ஒடும் அமரர் போல் அரிகள் ஒடச் சூலம் கொண்டு ஒடி வேலே தொடர்வதோர் தோற்றம் தோன்ற லேம் கொள் கடலும் ஒடக் காலொடு நெருப்பும் ஒடக் காலங்கொள் உலகும் ஒடக் கறங்கெனத் கிரிவன் காண்டி! (8) செருவிடை அஞ் சார் வந்துஎன் கண் எதிர் சேர்வரேல் அக் கருவ ை கனகக் குன்றம் என்னலாம் காட்சி தங்த இருவரும் கிற்க மற்றிங்கு யாருளர் அவரை எல்லாம் ஒருவரும் கிரிய ஒட்டேன் உயிர்சுமந்து உலகில் என் ரன். (9) காழ்க்கிம்பாப் அல்ஃல் என் சொல் கலேக்கொளக் தக்கது என்று கேட் கிம்பாப் ஆயின் எப் கிஅ ைசொடுங் கெழீஇய நட்பை வேட்கிற் பாய் இனி ஒர் மாற்றம் விளம்பில்ை விளேவுண் டென்று சூழ் க்கிம்பாபல்லேயாரும் தொழுகி,ப் பாய் என்னச்சொன்னன். 5O8
