7 இ ரா ம ன் 402 l கெடுதல் இல்லதோர் வளைெடு யுேம்கின் கிளேயும் படுதல் இன்றியே வாழ்தியென்று இன்னன பகர்ந்தேன் இடுதல் கொண்டிடு சிறையிடைத் தேவரை இன்னே விடுதல் செய்குதி என்றனன் அறிஞரின் மிக்கான். (2) (கந்தபுராணம்) குர பன்மனை நோக்கிச் சிங்கமுகன் இவ்வாறு உறுதி நலங் களை உணர்த்தியுள்ளான். கெடுத்தனை கின்பெருங் கிளையும் நின் னையும் எனக் கும்பகருணன் உரைத்துள்ளது இ த .ே ைடு இணைத்து நோக்கவுரியது. தேவரை விடுதல் செய் என்று அவன் உரைத்தான். தையலை விட்டருள் என்று இவன் குறித்தான். இவ்வாறு உறுவதை உணர்ந்து உய்தியுறும்படி அங்கு அறிவு கூறிய கம்பியை அசுர வேந்தன் சினந்து இகழ்ந்தான்." தானவர் வழிமுறை தன்னே விட்டனே வானவர் போன்றனே வன்மை சிந்தினே மேனிகழ் திட்பமும் விறலும் மாண்டனே மோனமோடு அருந்தவம் முயலப் போதிநீ! (1) மறந்தனே இழந்தனே மானம் நீங்கினே சிறந்திடும் அவுணர்தம் சீர்த்தி மாற்றிடப் பிறந்தன ஈண்டொரு பயனும் பெற்றிலே இறந்தனே போலும்நீ இருந்துளாய் கொலோ? [2] மந்திரி யாதியால் மற்றிதற்கு நீ சிங்தையில் வெருக்கொளின் திசைமுகத்தர் போல் ஐந்தியல் அகங்கம் ஒன்று அங்கை பற்றுதி வெந்திற லேயெனப் படையும் விசியே. (3) கிளேத்திடு கள்ளியின் கிளேகள் ஆமென வளர்த்தனே பலதலை வரம்பில் கைத்தலம் நெளித்தனே சுமந்தனே நெடிது காலமா இளேத்தனே வலியிலா யாது செயதி.ே (4) பூதரைத் தலைவரைப் புராரி மைந்தன ஏதிலர் யாரையும் யான்வென்று ஏகுவன் நீதளர் வெய்திடல் கினது மாநகர் போதுதி என்றனன் புலனில் புந்தியான் (5) (கந்தபுராணம்)
