7. இ ரா ம ன் Ꮞ97l கள் முதலாக யாவும் பொறுத்து எவர்க்கும் அருள் புரிந்து வரும் நில மடக்கைக்குப் பாவச்சுமைகள் கொடிய பாரங்களா யிருந்தன; அவை அடியோடு அழியவே பெருமகிழ்ச்சியடைந்து பெருகி எழுங்காள். பூகலம் மீதலம்.ஆயது; ஆனதை அறிவித்தது. ஆயிரம் வெள்ளத்தோரும் அடுகளத் து அவிந்து விழ்ந்தார் ாயிரு ஞாலத்தாள் தன் வன்பொறைப் பாரம் நீங்கி 'யுயர்ந்து எழுந்தாள் அன்றே விங்கொலி வேலை கின் அம் போயொருங்கு அண்டத்தோடும் கோடியோசனேகள் பொங்கி. மூலபலச் சேனை கள் முழுதும் அழிக் து பட்டபொழுது உலகமாக உவத்துள்ள கிலையை இகளுல் உணர்ந்து கொள்கி ருேம். புண்ணியங்களையே எவ்வழியும் விழைந்து வருபவள்; பாவங்களே யாண்டும் அருவருத்து வெறுப்பவள், அரக்கர் புரிந்து வருகிற பாவச் செயல்களைப் பொறுக்க முடியாமல் மறகியிருந்தாள், நீண்ட காலமாக நெஞ்சு நொந்து வந்தாள் ஆகலால் அன்று மாண்ட சேனைகளைக் கண்டதும் மகிழ்ச்சி மீ.க்கூர்க்காள்; பெரிய சுமையைக் கடுமையாக நெடித சுமந்து கிலைகளர்ந்து கின்ற ஒரு கருனமங்கை அந்தப் பாரத்தை ஒரு கருனையாளன் வங் த இறக்கி வைத்து ஆறுதல் புரிந்தால் எவ்வ ளவு ஆனக்கம் அடைவாளோ அவ்வாறே அன்று இராமபிரான் கிருகாை நீருக்கி ஒழித்த பொழுது பூமிகேவி பேரானங்கம் அடைக்காள். இன்பநிலை முன் பிருக்க த ன்பநிலையைத்துலக்கியது. வன்பொறைப் பாசம் ங்ேகி ஞாலத்தாள் எழுந்தாள். நிலமகள் தலை கிமிர்ந்து கிலேயுயர்ந்து கிற்கும் நிலையை விழி கெரிய இது விளக்கியுள்ளது. நெடுங் காலம் அவலமாய்த் தாழ்ந் திருந்தவள் கவலை நீங்கவே களித்து எழுங்காள். வன்பொறைப் பாாம் என்றது அந்தப் பாவச் சுமையின் கனத்தையும் இனத் கையும் கருதி புண் வந்தது. இரக்கம் இல்லாத நெஞ்சராப் ாளும் உயிர்களுக்கு இடர் செய்து வங்கமையால் அரக்கர் பாவம் அடுக்கடுக்காப்ப் பெருகி நீண்டது. கொடுமையான அங் நெடிய சுமை கடுமையாப் நின்றது; பல்லாயிரம் கோடி பாவகாரிகள் அன்று மாண்டு மடிந்தனர்; மடியவே பாபச் ச. மைநீங்கியது; நீங்கவே பார்மகள் உள்ளம் உவந்து ஓங்கிள்ை.
