5. தசரதன் தன்மை 6.79
‘ மறுவில் பாதன் அன்னது பெறுக’ என்ற கில் மன்னனது, _'ல அறிய நின்றது. இாாமன் வனம் போன பின்பு பாகன் _ அாசு புரிவான் என்று அரசன் கவருக எண்ணி யிருந்தான் _ லால், மன்னே ஆவான் வருமப் பரதன்தனையும் மகன் என்று னேன்; அவனும் உரிமைக்கு ஆகான் ‘ என்று அகியாயமாக -” “ புனிதனைப் புறந்தள்ளி கின்றா:ன். பின்னர் அவன் இாாமனே கினேந்து வி தங்கொண்டுள்ளமையை யுணர்ந்து உள்ள ாங்கி முன்னம் எண்ணியது தவறென மன்னன் இனைந்திருக்
o | .
ஆவான் என்று கருத கின்றவன் அரசன் ஆகாமையோடு வம் பகலும் இராமனேயே கருதி அரிய கவகிலையில் ப ம பரி
_i, )ய் நிலவியுள்ளமையான் மறுவில் பாதன் ” என அவ
_ _ாட்சியை உருகி உரைத்தான். அன்னது என்றது இராம பக கம்பி என்னும் உரிமையை. அவன் சொன்னதை மறு
, யும் விரித்துச்சொல்லாமல் சுருக்கமாகச் சுட்டியருளினன். பவுாறயின் வாம் அருளேன் என்பது குறிப்பு. (இவ்வாறு ஆ. வம் கொடுத்தான். அடுத்தகை அறவே மறுக்கான். ‘முடி ப் பறித்து, இவ்வி E வேடம் உதவிய பாவிமேல் விளிவு iங்கலது எ ன் ற உறுதியாக உாைத்து கின் முன். இதில் _ சிற்றமும் செற்றமும் கெரிய கின்றன. இவ் வேடம் _, இாமனது தவக்கோலத்தை. அரசகோலத்துடன் அரி _ க்கில் இருக்கவேண்டிய உன்னே இப் பாகேசிக் கோலத்தில்
_. வைத்தாளே படுபாவி என்று பரித பிக்கிருக்கின்றான் is
o
‘பணிமுடியைப் பறித்துக்கொண்டு துணியை உடுப்பித்து மாவுரி கொடுத்து என் அருமை மகனைப் பாதேசியாக்கிக் காட் பகு தட்டிய அப்படு பாக கியைக் குறித்து ஒரு சிறிதும் பேச - I - so “ol ; அக்கொடும்பாவி போைக் கேட்டாலும் என் நெஞ்சு வகின்றது; நஞ்சனேய அவளே கம் இனத்தில் சேர்க்கக்கூடாது யா ! - ன்னே வனத்தில் விடுக்க கொடுமையை கினேக்கும்போ, தெஸ்லாம் அது என் மனத்தைச் சுட்டெ ரிக்கின்றது; அவளைச் ா பிெல் ஒட்டவைக்கலாகாது; கனவிலும் கினேயாமல் எட்டாக்
y 1
,ொலயில் விட்டெ ாழிக்கே வண்டும் என்று உள்ளக்கடுப்புடன்
யப்படி உருத்துக் கைகேசியை வெறுத்து கின்றான்) இவள் மேல்
i
