5
i
6. கோ சலே 7
மையற மனத்தொரு மாசுளான் அலன் ; செய்யனே என்பது தேரும் சிந்தையாள் கையர், கோன்மகள் இழைத்த கைதவம் அப்ப அறிந்திலே போலும் ஆலென்றாள்.
(பள்ளியடைப்படலம், 94-95) H ருகி அழுது பாதன் உாைக்க மொழிகளைக் கேட்டதும் கோ சAல உள்ளங் காைங்தாள். அவனது புனித கிலையை உணர்ந்து கனி, சுேறி இகமொழிகள் புகன் ருள்.
இன்வாசி செஞ்சில் முன்னம் புகுந்திருக்க ஐயங்கள் இங்கே | lவ பீங்கியுள்ளன. அங்க்ேகம் விநயமாக விளக்கப்பட்டிருக் -|A
( ‘ கிலம் பொறை ஆற்றலன்; நெஞ்சம் துய்து ”
வன்/மகளுல் பாகனக் குறித்து இங்க அன்னே இதுவாை
பாடாகக் கருதி யிருந்துள்ளமை யூகமாக உணர வந்தது.
‘கைகேசி செய்துள்ள சூழ்ச்சி மகனுக்கும் ஒரளவு தெரிந்து _lாக்கும்; முன்னம் தெரியாது போயினும் பின்னாேனும் அ. கிருப்பன் ; ஊரிலிருந்து வந்தவுடன் அாசுமுடிசூடி ஆட்சி கiவன் ; இயற்கையில் கல்லவனுயினும் தாயின் போதனை கெஞ்சக் கிரித்து வஞ்சம் புரியவரும்’ என இன்னவாறு அக் பக%னப் பற்றி இக் கோசலைத்தாய் சிந்தையில் சந்தேகித்தி சு ai . இதுபொழுது அப் புண்ணியப் புதல்வன் உள்ளமை ப. கண்ணெதியே கண்டாள் ; உண்மையை உணர்ந்து உள்ள
/ ண்ணியது தவறென இாங்கி யருளினுள் என்க.
கிலம் பொறை ஆற்றுதல் அரசனய் கின்று உலகை ஆளுதல், ! பல மாறித் தூய்மை குன்றி அரசை ஆற்றுவான் என்று _.வியிருங்காள் ; நேரே உறுதி தெளிந்த பின், . ஆற்றலன் ; _சம் தாய்து ‘ என அதனை மாற்றி யுணர்ந்தாள். உள்ளத்தே
கு, கன உரைகளால் கொனித்திருக்கின்றன.
| லவ்வன்னே மனத்தில் படிந்திருந்த இன்னலும் வெறுப்பும் _ண்டு பீங்கித் தண்ணளி புரிந்து கயங்கி மொழித்தாள் ஆதலால்
சலம் பிறிதுற, மனம் தளர்ந்து சாற்றுவாள் என்றார்) சலம்= சஞ்சலம் கலந்த சினம். தனது அருமை வண் வனம் போகவும், தான் அவலமெல்லாம் அடைந்து வருங்
