574. கம்பன் கலை நிலை
2. மாகமும் நாகமும் மண்னும் வென்ற வாளான் ; 3. வீரியர் வீரம் விழுங்கி நின்ற வேலான் ;
4. வையகமுற்றும் நடந்த வாய்மை மன்னன்.
இந்த ஐயனது புத்திாப் பித்தும், வெற்றிக்கிறலும், விாப் பாடும், சத்தியசீலமும் இவற்றுள் முறையே அறியலாகும். சக்கிய விாகத்தில் உ க்கம விலையிலுள்ள இவன் இங்கே மெய் யுரை குற்றம்’ எனப் புழுங்கியிருக்கிருன். இகனை யீண்டு உய்க் துனம் வேண்டும். உண்மையைச் சொல்லு கலால் கன் உயிருக்கு அழிவு வங்கிருக்கலின் உள்ளம் கடுமாறி அதனே இங்கனம் எ ன் ள நேர்ந்தான். நேர்க்காலும் (உண்மையை கிலே கிறுத்தி உயிரை விடுவானேயன் றி உாைக் கவுமை மாமுன் என்பார், வாய்மை மன்னன் என்றார். o
மனிதன் அல்லலடைந்தபொழுது உள்ளம் குலைந்து நல்லகை யும் இகழ்வான் ; சொல்லாகனவும் சொல்வான் ; சுயமதியும்
இழந்துபோம் என்னும் உ யிரியல்பு இங்கே உணரவுள்ளது.
மக்கேறி உடை கயிர் போல், மனமுடைந்து செயல்ழிந்து இங்ாவனம் மறு கி புழக்க மன்னன் gU வழியும் தெரியாமல் கிலே தடுமாறிப் பல பல எண்ணினுன்; கைகேசி மேல் கடுங்கோப ாய் நெடுங்கமப்பமடைக் και τι ξ ன்: டிே கினேங் கன மாய் கெடுங்குழப்பமடைத்து கெஞ்சம் டிேன்ை; டிே த நெடுங்துயருடையன; சில அடியில் வருவன: இவளேக் கொன்று விடலாமா ? கொன்றால் டெண்பழி யாமே கொடுத் வ: க்கை இல்லை என்று மறுத்துவிடுவோமா ? மறுக்கால் வாய்மை கவறிப் போமே ! இவளை அரண்மனையிலிருந்து தாக்கிக் கொலைப்போ மா? தாக்திவிடின் வைய வையுமே ‘ஐயகோ ! இனிகான் என்ன செய்வேன் ? மனம் பொறுத்து இக்க வெய்யவளேயே இன்னும் கெஞ்சிக்கேட்டோம் ; கெஞ்சம் இாங்கி நேர்படமாட்டாளா ? படு விேயாயிருக்கிருளே ! கெடுகாலியிடம் அகப்பட்டுக் கடுமாற நேர்ந்ததே ‘மன்னிப்புக் கேட்டுப் பார்ப்டோம் ’’
வாறு இம் மன்னன் எண்ணி அவள் முகத்தைப் பார்த்துக்
என்று இன்ன
- கைக்கா !” என்றான். இங்ான ம் கனிவு கோன்ற உரிமையுடன் உருகி புை பத்தும் அவள் ILI TT தொரு I ‘கிலும் பேசாமல் அகங் கரிக்கே யிருங்காள். பாவம் முடிவில் அவளடியில் இவன்
