7. இ ாா ம ன் 909
1. பா ஆயர் எவ்வமொடு மனேயகம் புகாஅள்
1. துக்கம் புக்கனள் மயங்கிக்
காண்டோற் பிழைத்த குற்றம் தானிலேன் டார் நெஞ்சிற் கரப்பு எளிதாயினேன் ான் கரு கற்பின் மனேயறம் பட்டேன் 1 யார் செய் குற்றம் யானறி கில்லேன்
1. ப்யினே கொல்லோ பூத சதுக்கத்துத் .ப்வம் நீ எனச் சேயிழை அரற்றலும், ா பெரும் பூதம் தோன்றி மடக்கொடி !
கள் என்றே கேரிழைக்கு உரைக்கும்: கய்வம் தொழாஅள் கொழுநற் ருெழுதெழுவாள்
ப்யெனப் பெய்யும் பெருமழை என்ற அப் பொய்யில் புலவன் பொருளுரை தேருய்
யும் கொடியும் பிறர்வாய்க் கேட்டு வ:பிெணி முழவின் விழாக்கோள் விரும்பிக்
வுட் பேணல் கடவியை ஆகலின், ா வரல்! ஏவ மழையும் பெய்யாது : ைெறயுடைப் ப்ெண்டிர் தம்மே போலப் பிறர் நெஞ்சு சுடு உம் பெற்றியும் அங்கு அவை ஒழிகுவை ஆயின் ஆயிழை இங்கிரு வானத்து மழையும் கின் மொழியது பெட்டாங்கு ஒழுகும் பெண்டிரைப் போலக் கட்டாது உன்னே என் கடுங்தொழிற் பாசம் பன்முறை எழுநாள் வைத்தவன் வழுஉம்
ன் முறை அல்லது என்முறை இல்லே: ங்கெழு நாளில் இளங்கொடி நின்பால் வாங்கா நெஞ்சின் மயரியை வாளால் 1.கந்தன் கேட்டுக் கடிதலும் உண்டென இகந்த பூதம் எடுத்துரை செய்ததப் |கம் உரைத்த காளால் ஆங்கவன் காதை வாளால் தடியவும் பட்டனன்.” (மணிமேகலை, 22)
இக்கப்பாட்டில் படிந்துள்ள சனிக்கிய நிலையையும், கருக்தக்
‘ாயும்.குறிப்புகளையும் கூர்ந்துநோக்கி ஒர்ந்து சிந்திக்கவேண்டும்.
தெய்வம் கொழாள் என்னும் தேவர் வாய் மொழியை
ஆக்காட்டி, அவயைப் பொய்யில் புலவன் எனப் புகழ்ந்து
