7. இ ரா ம ன் 2527
காலன் தனை உதைத்தான்; காமன் கனே எரித்தான்: பாலன் பசிக்கிரங்கிப் பாற்கடலே-ஞாலமெச்சப் பின்னே நடக்க விட்டன் பேரருளே காடாதார்க்கு என்னே நடக்கை இனி. (1)
மார்க்கண்டர்க் காக மறலிபட்ட பாட்டை உன்னிப் பார்க்கின் அன்பர்க்கு என்ன பயம் காண் பராபரமே. (2)
(தாயுமானவர்)
காலனே உதைத்துக் காட்டி ஆவியை வகைத்துக் காட்டி காரணம் விளைத்துக் காட்டி. (அருணகிரிகாதர்)
காலனைக் கடித்து பாலனைப் புரக்கருளிய மாமன துர்ேமையை மேலோர் இவ்வாற விழைந்து கூறியுள்ளனர்,
'யோ வாம பாதோ ஜகாரு காலம்' (ச போய கிடகம்).
இடது காலால் காலனை உதைக் கருளியவர் யாசோ அவரே ஆதி மூல காாணர் என வேகம் இவ்வாறு ஒதியுள்ளது.
கருங்காலன் கனையுகை த்த செங்காலன்
தனைகினேந்து கதி காணுமல்
மருங்கால விழிமடவார் மய்யலிலே
மகியழிந்து மயங்கி வீ ம்ங்து
வருங்கால வர வெல்லாம் வளமாக
எண்ணி எண்ணி வரவொன்றின்றிப்
பொருங்காலன் எ கிர்வர வே போங்காலம்
என ஒழிந்து போகின் ருரே.
ா,
ஆன்ம ஊகியம் கா காமல் அவமே சாகின் முாை கினைக்து வேகின்ற சிக்கையோடு இாங்கி இது விளம்பியுள்ளது.
சன்னை ஒருகால் கினைக் கவாைக் கால யமும் பிற வித் துய கும் அணுகாமல் காத்தாளர் பாமன் பால் போன்பு புரிந்த பே சாற்றல்களை அடைந்துள்ள நீ எனது ஒர் யும் ல் இன்று உயி ரிழக்க கேர்ந்துள்ளாயே! இக் கிலையைச் சிக்தனை செய்து கெணிக என அவனது அழிவையும் I 1ழியையும் விழிதெரிய 프_ னர்க் சின்ை
கடவுள் கரும உ வினன் ஆதலால் அக் கெறியிலிருந்து ஆலனெவர் ன வாயினும் அவர் அவனது அாருளை இழக்து விடு கின்றனர். விடவே அழிவை அடைகின்றனர்.
