7. இ ரா ம ன் 2577
சிங்தையால் செய்கையால் ஒர் தீவினை
யார்க்கும் செய்திலாதாய்!
என ச் சன் தக்கையின் இயல்பினை இவ்வாறு அலறிக் கூறி அம் மைந்தன் உருகி அழுகிருக்கிருன். கள்ளம் கபடு அறியாத 'பிள்ளை வாயிலிருந்த உள்ள உண்மைகள் உலகம் அறிய வெளி வந்துள்ளன. பெற்றவன் பெற்றியை உற்றவன் உணர்த்தினன்.
மென சாலும் திவினை சருகாதவன் எனவே வாவியினுடைய புனித நிலைமையும் புண்ணிய ர்ேமையும் புலகுய் கின்றன.
யார்க்கும் இனியனுய் மனம் மொழி மெய்கள் பாண்டும் பரிசுக்கமா யிருக்க உச்சமனுக்கு இப் டி ஒரு கொடிய கேடு கேர்த்ததே என்று குமுறி இருக்கிருன்.
தீவினை புரிபவர் பாவிகளாய் இழித்து காக துன்பங்களை அடைவர் ஆதலால் அது செய்யாமையை மெய்யாக விளக்குென்..
கல்வினையாளர் சரும சிலர்களாய் உயர்ந்து இன்ப உலகங் களை எய்தவர். யார்க்கும் விேனை கரு.காமல் எங்கும் கல்வினைகளை யே யங் த வக்க வாசி யர்க்க முக்தி கிலையை அடைய கேர்க் துள்ளமையை ஈண்டு உய்த் துனா வக்கது. கன் கங்கை ஒரு கரு மாக்துவச என்பதை அங்க கன் வாய்மொழி இங்கே அறியச் செய்தது. உண்மையுணர்க் சவன் உறுகி கூறினன்.
(இராவணன், மாயாவி, சுக்கிரீவன் என்னும் இங்க விசர்கள் மாறுபட்டு மீறி வர் சுமையால் எ கிர்த்துப் போராடி வென்முனே, அன்றி, வேறு யாரிடமும் யாதொரு இடரும் செய்யாதவன் ஆதலால் எழுதிரை வளாகத்து யார்க்கும் தீவினை செய்திலாதாய்! என எல்லையை வசைக் க கூறிக் காதையின் கல்ல சீர்மையை உள் ளம் உருச்ெ சொல்வி அக் கச் செல்லமகன் வாய்விட்டு அழுதான்.)
اس =
திரை வளாகம்=கடல் சூழ்ந்த உலகம்,
(கூற்றம் நின்முகம் நோக்கி அஞ்சாது வந்ததே!
இக்க வாக்கியத்தை வியக்த கோக்கி மன கிகலயைச் சிக்கிக்
ன்ெருேம். கருமமே புரிந்து வக்த கந்தைக்கு இக் கருமம் கேர்ள்
தகே! என்.று மறுகி நொக்க மைக் கன் பின்பு இவ்வா. உருெ
யுரைக் கிருக்கிருன் உரை உள்ளத்தின் உயர்வை உணர்த்துகிறது.
323
