7. இ ாா ம ன் 24.67
இக் காட்டிலிருக்க முன்னேர்களுடைய பண் பாடுகள் பல கம் காவியத்தில் இடையிடையே தோன்றி இன்பம் தருகின்றன. வாலியினுடைய பெருமித ர்ேமைகள் எவ்வழியும் சீர்மை சாந்து சிறந்து திகழ்கின்றன. கன்னேக் கொலைபுரிந்துள்ளவன்
மீதும் அவன் கிலை பிரியாது கின்று வருவது வென்றி சருவதாம்.
உயர்க்க குலவிாயிைருந்தும் இப்படி மறைத்து கின்று இழித்த செயலைச் செய்தானே! இந்த இழிவு அவனுக்கு எப்படி ங்ேகும்? பழிபடாத அவன் இழிவடைய கேர்த்தான்! வையம் வழிபட்டு உய்ய வங்கவன் வழி விட்டு விலகினன்' என இன்ன வா. பல பல எண்ணிப் பரிந்து காணி வருக்தி யுளைக் தான்.
இராமன் நேரே வந்தது. மார்பில் பாய்க்த அம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு கொர்து
சவித்து முதிர் சினத்தோடு வாலி மறுகிக் கிடக்குங்கால் இராமன் எதிாே வந்தான். எக்திய வில்லோடு எழில் ஒளி கவழ நேரே வத்து கின்ற இக்க அழகனேக் கண்டதும அவன் விழி மலர்க்க கோக்கி உள்ளம் வியக் தான். ஆயினும் எள்ளல் மீதார்க் து இகழ்ந்து பேசினன். உரைகள் பெருமிகஅளிகளாய்வெளிஎழுக்கன. கண்ணுற்ருன் வாலி லேக் கார்முகில் கமலம் பூத்து மண்ணுற்று வரிவில் ஏக்தி வருவதே போலு மாலைப் * , புண்ணுற்றது அனைய சோரிப் பொறியொடும் பொடிப்பகோக்கி எண்ணுறருய்என்செய்தாய்என்றுஏசுவான் இயமபலுற்ருன்: (1) வாய்மையும் மரபும் காத்து மன்னுயிர் துறந்த வள்ளல் காயவன் மைகதனே! நீ பரதன் முன் தோன்றினயே! ைேமதான் பிறரைக் காத்துத் தானசெய்தால் திங்கன்ருமோ? காய்மையும் அன்றி நட்பும் கருமமும் தழுவி சின்ருய்! (2) அம்ை இது, கல்வி ஈது கொற்றம் ஈது, உற்று கின்ற கலமஇது, புவனம மூன்றும் நாயகம உனனதனருே "விம இது, இவ்வுலகம தாங்கும் வண்மை ஈது, எனருல் திண்மை அலமரச் செய்ய லாமோ அறிந்திருநது அயர்நதுளார்போல் (3) கோவியல் கருமம் உங்கள் குலத்துதித் தோர்கட்கு எல்லாம் இவியத்து எழுத ஒண்ணு உருவததாய உடைமை அனருே
- ಿ: சனகன பெறற அனனத்தை அமிழ்தின் வங்த ".
கவியைப் பிரிந்த பினகனத திகைத்தனே போலும் செய்கை (4)
