스) அத்தான்? ஆனால் அவையெல்லாம் சேர்ந்துதானே உங்கள் உருவில் நின்று அன்று தொட்டு இன்றுவரை என்னே உங்கள் பூமாவாக நிலைத்து நிற்கச் செய்திருக் கின்றன: அவற்றை நான் எவ்விதம் மறப்பேன்? உங்கள் கள்ள விழிப்பார்வையை, கன்னல் மொழிப் பேச்சை, மனங்கவரும் உருவை, மாண்டி கொண்ட உள்ளத்தை நான் மறக்கவேமுடியாது. நான் பாக்கியசாலி;. என்றென்றும் நான் பாக்கியசாலியாக அமையச் செய்யுங் கள். இனி என் வாழ்வு உங்கள் கையில்; என் வளம் உங்கள் கண்காப்பில்; என் எதிர்காலம் உங்கள் திட்டத் தில்; என் உயிர் உங்கள் உடலில். அத்தான்......இனி பூமிா உங்களவள்....உங்கள் பூமா...! -பூமா.’’ கடிதம் முதல் நாளில் வந்தது. முன் நாளும் மறைந்து பின் நாளும் பிறந்தது. காலத்தின் சுழற்சியில் அதற்குள் எத்தனையோ வினுடிகள் க:ளிகரமாகின. ஒவ்வொரு விடிையும் ராஜேந்திரன் செத்துப் பிழைத் துக் கொண்டிருந்தான். அவன் இதயம் ஒவ்வொரு தரமும் மாண்டு மறுபிறவி எடுத்துக்கொண்டிருந்தது. இத்தகைய அவன் நிலக்கு அவன் கைக்குள் அடங்கிக்கிடந்த பூவை வின் கடிதமே காரணம். மனச்சாட்சி முன் அவன் தன். வாக்குமூலத்தை-தன் கோரிக்கையை-தன் இதயத்தின் இதயத்தைப் பிளந்து காட்டிக்கொண்டிருந்தான். அவன் இதயம் பேசிக்கொண்டிருந்தது. இதயத்தின் ஒவ்வொரு நரம்பின் ரத்தக் குழாயின் தேக்கத்திலும் அந்த வார்த்தை. கள் எதிரொலித்தவாறிருந்தன. இமைக் கதவுகளின் நிலைப்படியில் உதிர்ந்து நின்ற முத்தாரத்தை வழித்து விசிறிவிட்டு ராஜேந்திரன் தலையை எம்பிப் பார்த்தான்.
