జిళి
- நானமென்ற போர்வையால் தன்கின மூடி மகதத்துக் கொண்டிருந்த செந்தாமரை, தன் ப்லுளவாய் திறத்து iேச ஆரம்பித்தாள். அது தேனின் பெருக்கோ செத்தமிழின் துஞ் சவையே. காய்ச்சி பாவின் இனிமை ஜோ, அல்லது அன்னல் சாத்றின் தித்திப்புத்தானே என்தென்னும் விதமாக இருத்தது.
"நம்பிக்கையில்லாமல் இல்.ை தேரில் பார்த்து விட்டுப் போகலாமே என்ததால் வத்தேன்' என்ருள். . .
பென்சன் கன்.ாலே சிறி விழுகின்ற மகுடபுதி என்ன யதில் கூறுவானே என்ற ஆசிசத்துடன் வரதன் காத்திகுந்தான்.
"ஏன் ந்ைதீர்கள் என்று கேட்டு விடுவாளுே; அதனுல், தகிக்ன அவமானமாக் குடபதி திட்த்தி விட்டான். மிதியாதர் ஸ்சேன் மிதித்ததிகி பகன் அனுபவித்து விட்டோம். எஇது செத்தாம் இரயிக் மனம் வகுத்துமோ?' என்று வரதன் சுவப்ேபட்டான்.
நல்ல வேரேயாக அவன் எதிர் பார்த்ததுபோக் எதுவும் அடக்கவில்லை, மகுடபதி அமைதியாகவே பேசிளுகி, "இப் போது உடத்தின் பரவ்சயிக்இt' எஇருக். . . . . .
சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிஜத்து விட்டு செந்தாமரை விடைப்ெத்துக் கொண்டு ஆகி விட்டுக்குச் செல்லக் கிளம்பிமூன். தானும் இணைக்கு வருவதாகக் கூறி ஒன் வரதன். வேண்டாம்: நீங்கள் பேசிக் கொன்டிசூத்துவிட்டு வாருங்கள். நான் போகி றேன்' என்று கூறிவிட்டுக் கிளம்பிளுள்,
அவள் போனபின் சிறிது நேரம் ஆவகிப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அந்தப் பேச்சாக், செவிகளேப்பற்றி மகுடபதி கொன்டிருந்த கொள்கைகளில் ஒரு சிறு மாற்றம் ஏற் படுவதுபோல் தோன்றியது. வாஅன் ட்ள்:ள சிரித்துக் @轟訂錢i_評會。
பென்ன்ப்பற்றி மகுடதி எண்ணிப் பார்க்கும்படியாக அவன் உள்ளமெனும் தொட்டிவில் உதங்கிக் கொண்டிருக்கும் உணர்விசே இன்னும் கொஞ்சம் தட்டிகெழுப்பி விடிவேண்டு மென்று எண்ணி அதற்கேற்றி:டி iேசிஞ்ன்.
இரவு உணவு சேரம் வரையில்.இதுவரும் ஜேசிக்கொண்டிருத்
தார்கள். மகுடபதியின் தாய் ஆகின்றிரவு வரதனேயும் அங்கேனே
சாப்பிடும்படியாகக் கூறிஞர்கள். மறுத்து மட்டும் மகுடாதி யைக் கேலி செய்வது பேர்லவும் பேசிளுள்.
'நானேன்ன இவளுப்போக்தனிக்கட்டை அம்மா இரவு சாப்பாட்டிற்கு தான் போதுவில்ஆ என்ருல், வீடு ஒரே tேiசர்க் கனமாகி விடும். சமைத்தது விளுகி விட்டதே என்று தட்டியிடு
