202 மனோன்மணியம் கொன்னே! வருந்தலை! கொண்கையிற் பிறழா 45. நீதிநம் பாலெனில் நேர்வது ஜயமே. ஏததற் கையம்? இது விட் டடிமை பெயர்வது பெரிதல பேருல கதற்குத் துயர்வரும் எல்லை, நம் துயர்நோக் குதலோ பெருமை! அண் ணிதே முனியிடம்: கருதிய 50. பிரிவோ ஒரு தினம்! குருவும் தந்தையும் சமமெனிற் சுந்தர விமலன் தன் திருப் பாதா தரவே போதா தோதுணை? ஆயினும் அத்தனை அவசரம்' ஆயின், ஆகுக ஆஞ்ஞைப் படியே! தடையில்லை. 55. அன்னையும் நின்னை அன்றிவே றறியேன் . உன்னதே இவ்வுடல். உன்திரு உள்ளம் உன்னிய படியெலாம் உவப்பச் செய்குவன். அடிமையின் கவலையால் அரசர்க் கியல்பாம் கடமையிற் பிறழும் கலக்கம் விலக்குவை ! 60. அன்பாம் உன் பால் ஐய! உன் மகள் வேண்டும் வரமெலாம் யாண்டுமிவ் வொன்றே 2-ஆம் தோழி : மொழியோ இதுவும்: ஆஆ1 ஆஆ! இதுவெலாம் காணவோ எழுதினன் பிரமன்? முதல் தோழி : - எதுவெலாம் காணவோ இருப்ப திக்கண்? 2.ஆம் தோழி : * ?ಫಿಷಿ கின்றனள் இப்போ தேழை طعه -ه ல் தோழி : - * -- అ *పిడీణ49వ அறையே வருவள் எல்லை! ஏதோ எழுது கின்றனள் வாணி கோதிநின் றாற்று கின்றனள் கூந்தல் 2-ஆம் தோழி : ?டினளோ இந்நிசி نگاه ல் தோழி : అల్గి எழுந்து வாசநீ ராடி முன்சுரத் 1. விணே 2. அவசியம்.
