100 மருதாணி நகம்
வில்லை. தாபமும் தவிப்பும் சுழித்தோடின. கைவிளக்கைப் பொருதி வைத்துக்கொண்டு, குந்தினுள். எஞ்சியிருந்த சாயத் தண்ணீரைக் கலந்து ஒரு மிடறு குடித்து வைத் தாள். ஊறவைத்திருந்த அரிசியும் உளுந்தும் அவளுக்கு உண்டான கடமைகளைத் தொட்டுக் காட்டின போலும் !
மருக்கொழுந்துப் பூச்சரமும் தங்கச்சரடும் அவளு டைய அழகை வளர்த்தன வ ச ழ் த் தி யும் இருக்க வேண்டும்!
அடுப்பின் ஒரு பக்கத்தில் தெருப்பை மூட்டி, உலை வைத்துவிட்டு மறுபகுதியில் ஆக்கின குழம்புச் சட்டியை வைத்துச் சுண்டவைத்தாள். பின்னல், கடமையில் கண் பதிந்தது கடமைக்கும் கண் உண்டு '
நொடிக்கு நூறு தரம் அவள் ஏனே மணியக்காரர் ஆவுடையப்ப அம்பலகாரரை நினைத்துக் கொண்டாள். வாழ்க்கையின் அனுபவ முதிர்ச்சியினுல் நரை திரண்ட கேசத்தை நினைத்தாளா ? ஐம்பது பிராயத்தைக் கடந்த அயர்வின் தயக்கம் பிடிபடாமல், நிதானமாக வாழ்ந்து வரும் அவரது இல்லறப் பாங்கைக் கருதினுளா? எதை நினைத்தாளோ, எதை மறந்தாளோ? ஆளுல் ஒன்றை மட்டும் மறக்காமல் நினைத்தாள். அந்த ஒன்றுதான், அம்பலகாரரின் விலை மதிப்பற்ற-தேடக் கிடைக்காத அன்பு எனும் செல்வம் !
ஆவுடையப்ப அ ம் ய ல கார ர் நேருத்திரமாகச் செப்பினர்:
இந்தப் பாரு பஞ்சவர்ணம் எம் பேச்சை ஒங் காதிலே வாங்கிக்க அன்னிக்கு ஊருப் பஞ்சாயம் வச்சேன், முத்தையன் வம்புதும்பு நாளுக்கு நாள் வளர்ந்
