தத்வத்ரய ல்யாக்யாநம். 101 சக. ஆகாமம்-கறுத்துத் தோற்றுகிறதுமத்தாலே. சஉ. முன்பத்தை தந்மாத்ரைகளோடே கூடிக்கொண்டு, உத்த ரோத்தரதந்மாத்ரைகள் ஸ்வவிமேஷங்களைப் பிறப்பிக் கையாலே, குணாதிக்யமுண்டாயிற்றென்றும் சொல்லு வர்கள், சக. (ஆசாஸம் கறுத்துத் தோற்றுகிறதும் அத்தாலே) அதா வது - அதிஸுஷ் மதையாலே கண்ணுக்குக் தோற்றாதபடி யி ரு க் கு மா கா Um த் து க் கு ச ர் விஷயத்வமும், (கூகசு) (ய தரஷ0 க த ரயிi என்று, ப்ருதிளிக்கு உள்ள தொன்றாகச் சொலலுகிறருஷ்ணத்வமும் உண்டாயிற்றது பஞ்சீகரணத்தாலே என்கை இத்தால், த்ரிவ்ருத்கரணத்தைச் சொன்ன வநந்தரம், ஸ்ருதி தானே, (கூகஎ) <<யடிஜெரொஹிதா-வா கெஜவல உரவாயஉதO தடிவாச ய தJஷ0 கடிஹஸ்," என்று, அக்நி லே த்ரி ரூபத்வத்தை தர்பணப்பித்தாப்போலே, இவரும் பஞ் சிகரணத்தை யருளிச்செய்த வநந்தரம், அது தன்னை ஸர்வத்தையும் பற்ற ஸுக்ஷமமாயிருப்பதொரு பூகத்திலே தர்பலிப் பித் காராயிற்று. இப்படி ஸ்ரீபாஷ்யத்திலே (கூசஅ) (யாழெலொ ஹி தரா-வo தெஜஸுடிவாகவி | T-50 காஷ0 வJயிவாழெ க)ஜா வெவ தி ா-வ தா ற -- கெ வ டிஸ்மி-4 தாகமாகவெ- வஸவ-த வvஜ தான்” என்று, பாஷ்யகாரரு மருளிச்செய்தார். சாந்தோக்யத்தில், பஞ்சிகா ணம்சொல்லாதே த்ரிவ்ருத்கரணத்தைச் சொல்லுவானென் ? என்னில்; இங்கு, தேஜோபந்தங்கள் மூன்றி னுடையவும் உத்பத்திமாத்ரமிறே சொல்லிற்று; ம்ருத்யந்தரத்தில் சொல்லுகிற ஆகாஸவாயுக்களினுடையவும். அவ்வபக்த மஹ.கஹல் சாராதிகளினுடையவும் உத்பத்தி தானுஞ் சொல்லிற்றில்லைபிpே; ஆகையால், தேஜோபந்தமாத்ரசதகம். தத்வாந்தரங்க ளுக்கும் உபல க்ஷண மானாப்போலே, த்ரிவ்ருத்கர ணகதநமும்-பஞ்சீகரணத்துக்கும் உபலக்ஷணம். இப்படி, பஞ்சீகரணத்தாலே ஸ கலபூதங்களும் பரஸ்பர மிஸ்ரங்களாகையாலே, ஸப்தா திகுணபஞ்சகமும் ஸர் வபூகங்களிலும் முண்டாயிருக்குமென் று,குண விநிமயஹே சொல்லிற்றாய் நின்றது. (2) இனி, ஆகாஸாதிகளில் பூர்வபூர்வத்தைப்பற்ற, உத்த ரோத்தாதத்வத்துக்கு குணா திக்ப முண்டாகைக்கு மூலம் அருளிச்
