என மறுத்துவிட்டு, அவ்விடம் விட்டு அகன்றுவிட்டான். சேரலாதன் செய்வதறியாது திகைத்து நின்று விட்டான். அப்போது ஆங்கு வந்து சேர்ந்து, சேரலாதன் நிலைகண்ட புலவர், உள்ளுக்குள்ளாகவே மகிழ்ந்தார் ஆயினும், அவனை எள்ளி நகையாடலாயினர்.
"சேரலாத உன் கை, நின்னிடம் வ ந்து பொருள் வேண்டி நிற்கும் இரவலர்க்கு, அவர் விரும்பும் பொருள் கொடுக்கக் கவிழுமே அல்லது, பிறர்பால் சென்று பொருள் இரக்க மலராது எனப் பிறரெல்லாம் கூறக்கேட்டுள்ளேன்;அதுபொய் எ ன் ப ைத க் கண்ணெதிர் கண்டுவிட்டேன்; பிறர்பால், அதிலும் உன் மனைவியால், பொருள் வேண்டிஅதுவும், பொன்னும், நவமணியும அன்று: ஒருசிறு குவளை மலர் வேண்டி, இருகை விரித்து இரந்து நிற்கின்றன; ஈ என இரத்தல் இழிந்தன்று" என்ப: அது செய்து இழிந்தவன் ஆகிவிட்டன:"எனக்கூறுவதன் மூலம். சேரலாதன், தன் அரசமாதேவிபால் காட்டும் அன்புப் பெருக்கை அறிய வைத்திருக்கும் திறம், அகத்திற்கு இன்பம் அளிக்கவல்ல. தாதல் அறிந்து மகிழ்தற்கு உரித்து;
அம்மட்டோ!புலவர், அவனே ஒரு முறை எள்ளி நகையாடியாது போதாது என உணர்ந்து, மீண்டும் நகையாடத் தொடங்கி, "சேரலாத சிறந்த வீரன் சேரலாதன்: பகைவர்களின் பற்றற்கரிய கோட்டைகளையெல்லாம் வென்று கைக்கொள்ளும் வீறுடையான்" என்றெல்லாம் நின்னை புகழக் கேட்டுள்ளேன்; அதுபொய் என்பதையும் கண்டு கொண்டேன். உன்மனைவியால் இரு க்கு ம் ஒரு குவளை மலரைக் கேட்கிருய் நீ; அவள் அதைத் தர மறுக்கிருள். மனைவி கையில் உள்ள சிறுகுவளை மலரைக் கைப்பற்ற முடியவில்லை உன்னுல்; பகைவர் கோட்டைகளை எவ்வாறு கைப்பற்றுவாய்?" எனக்கேட்டு எள்ளி நகையாடினர்.
13
13
