க ட ல் .ே க ா ள் 43 'எவ்வி மிமுலயொடு.................... பொன்னணி யானைத் தொன் முதிர் வேளிர் குப்பை நெல்லின் முத்தாறு தந்த கொற்ற நீள்குடைக் கொடித்தேர்ச் செழிய' என மாங்குடி கிழார், தலயாலங் கானத்துச் செருவென்ற கெடுஞ்செசியனேப் பாடியதன் கண், அவன் எவ்வியின் மிழலேக் *ற்றிக்கோடு முத்தாற்றுக் கூற்றத்தையும் தன்னுட்டுக்குத் தந்த வெற்றியைப் பாராட்டுகின் ருர். இது கடல்கோளுக்கு அடுத்து கிகழ்ந்த செய்தியாகத் துணி தற்கு இயலாது. கடல் கோள் கி க ழ் ங் த பின்னர் அக்கடல்கோட்குத் தப்பிப்போந்த முடத்திருமாறனே. அல்லது அவனே அடுத்து அர செய்திய பாண்டியனே கடல்கோளில் இழந்த நாட்டின் குறையைப் பிற காடுகளினின்று வ லி யா ற் கொண் டு கிரப்பிளுன் என்பதே பொருந்தும். இதல்ை முத்தாற்றுக் கூற்றம் கடல்கோட்கப்பால் சோழர்கணின்று பாண்டி ய ர | ல் வலிந்துகொள்ளப்பட்டது. ஏதோ ஒரு காரணத்தால் இழந்ததாக அதனே எவ்விமிழலைக் கூற்றத்தோடு தலையாலங்கானத்துச் செரு வென் ற நெடுஞ் செழியன் வென்று தந்தான் என்று கொள்வதே பொருந்திற்ரு கும். இங்கினங் கொள்ளாக்கால் கடல்கோள் எவ்வி காலத்தை படுத்து கிகழ்ந்ததாகத் துணிய வேண்டிவருமென்க இனி, இக்கடல்கோள் நிகழ்ந்தது, தொல்காப்பியம் அரங் கேறிய காலத்தது ஆதலால் தொல்காப்பியனுர்க்கு "வடவேங் கடங் தென்குமரியாயிடை' எனப் பாயிரம் பாடிய பனம்பார ஞர் காலத்ததும் ஆம் என்று துணிவது தகுவதாகும். அப்பனம்பார ஞர் பாடிய குறுந்தொகைப் பாட்டில், ஆர்கலி மிதித்த நீர்திகழ் சிலிம்பிற் கரசைந் தனேயையாய் நடுங்கல் கண்டே' (52) என வருவதன்கண், கடல் எழுந்து மி தி த் த லா ல் நீரில் விளங்குகின் மலை அசைந்து நடுங்குதல் கண்டு எனக் கூறுவது. இவர்தாம் கண்கூடாகக் கண்ட பெருங் கடல்கோணிகழ்ச்சியை உவமை முகத்தா ற் கூறினரென்று துணிவது இயைபுடையதே யாகும். கடல் அலை மி தி த் துப் பெருமலைகளே யும் க டுங் க ச் செய்த செய்தி இவர்க்கு அடுத்து கிகழ்ந்து இவர் கண்கூடாகக் கண்டதொன்ருத வின் அதனேயே எ டுக் த ண் - ன ர் என்று
