54
அன்பு மாலை
மணமாரும் மலரினிலே வண்ணமெலாம் ஆகி
மணத்துக்குள் அநுபவிக்கும் இன்பநலம் ஆகிக்
குணமாகிக் குணத்தினுக்கோர் சீகரமும் ஆகிக்
கூர்கின்ற இன்பத்துள் இன்பமே ஆகி
எணமெல்லாம் போக்குகின்ற உபசாந்தி ஆகி
ஏறுகின்ற ஏற்றமெலாம் தன்னுருவம் ஆகி
நிணம்மாறா உடல்கொண்டான் ராமசுரத் யோகி;
நினைப்பார்கள் உள்ளத்தே அமுதம்தந் திடுவான்.
கூர்கின்ற- மிருகின்ற, நிணம் - ஊன்.
யார்கண்டார், உலகத்தில் எங்கிருப்பான் ஞானி
என்றேதான் பலர்சொல்வார்; இவ்விடத்தே வந்து
நேர்கண்டு பார்த்திடலாம்; திருவருணை தன்னில்
நிலவுகின்ற ராமசுரத் குமாரிடத்தே சென்றால்
பார்ஒன்றும் ஒருஞானம் பலித்ததெனக் கண்டே
பாங்குடனே அவன்சிரிப்பில் மயங்கிவிடு வார்கள்;
ஊர்கண்ட மெய்இதுவாம்; உலகமெலாம் கண்டே
உவக்கின்ற உண்மையிதைக் கண்டேநீர் வம்மின்.
தழல்கண்டால் ஒளியிருக்கும்; தழலைத்தான் தீண்டில்
தன்கையைச் சுட்டுவிடும்; அதுபோல ஞானி
தொழல்கண்டால் நலமாகும்; குறும்புதனைச்செய்தால்
துயர்மிகவே ஆகும்; இதைக் கண்டிடலாம் இங்கே;
விழல்கண்டு மனமுருகி வருகின்றார் தமக்கு
மேன்மையுற நல்லுரைகள் சொல்கின்றான் அன்றே; அழல்கண்டால் தேற்றுகின்றான் ராமசுரத் குமாராம்
அவன்கண்டீர் பெருஞானி; இதுதிண்ணம் திண்ணம்.
தழல் - நெருப்பு, தொழல்கண்டால் - தொழுதால். விழல் - வணங்குதல்.
