நாச்சியார் திருமொழி
-
-
-
-
-
இவ்வடிவில் பதிவிறக்குக
ஸ்ரீ: ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழி
நாச்சியார் திருமொழி[தொகு]
ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே ராமானுஜாய நம:
நாச்சியார் திருமொழித் தனியன்கள்[தொகு]
திருக்கண்ணமங்கை யாண்டான் அருளியது
நேரிசை வெண்பா
அல்லிநாட் டாமரைமே லாரணங்கி னின்துணைவி
மல்லிநா டாண்ட மடமயில் - மெல்லியலாள்,
ஆயர் குலவேந்த னாகத்தாள், தென்புதுவை
வேயர் பயந்த விளக்கு.
கட்டளைக் கலித்துறை
கோலச் சுரிசங்கை மாயஞ்செவ் வாயின் குணம்வினவும்
சீலத் தனள்,தென் திருமல்லி நாடி, செழுங்குழல்மேல்
மாலத் தொடைதென் னரங்கருக் கீயும் மதிப்புடைய
சோலைக் கிளி,அவள் தூயநற் பாதம் துணைநமக்கே.
நூல்[தொகு]
ஸ்ரீ: ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழி
1: தையொரு திங்கள்
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
504: தையொரு திங்களும் தரைவிளக்கித் தண்மண் டலமிட்டு மாசிமுன்னாள்,
ஐயநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து அழகினுக் கலங்கரித் தனங்கதேவா,
உய்யவு மாங்கொலோ வென்றுசொல்லி உன்னையு மும்பியை யும்தொழுதேன்,
வெய்யதோர் தழலுமிழ் சக்கரக்கை வேங்கட வற்கென்னை விதிக்கிற்றியே. (2) 1
505: வெள்ளைநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து வெள்வரைப் பதன்முன்னம் துறைபடிந்து,
முள்ளுமில் லாச்சுள்ளி யெரிமடுத்து முயன்றுன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா,
கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு கடல்வண்ண னென்பதோர் பேரெழுதி,
புள்ளினை வாய்பிளந் தானென்பதோர் இலக்கினில் புகவென்னை யெய்கிற்றியே. 2
506: மத்தநன் னறுமலர் முருக்கமலர் கொண்டுமுப் போதுமுன் னடிவணங்கி,
தத்துவ மிலியென்று நெஞ்செரிந்து வாசகத் தழித்துன்னை வைதிடாமே,
கொத்தலர் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு கோவிந்த னென்பதோர் பேரேழுதி,
வித்தகன் வேங்கட வாணனென்னும் விளக்கினில் புகவென்னை விதிக்கிற்றியே. 3
507: சுவரில் புராணநின் பேரேழுதிச் சுறவநற் கொடிகளும் துரங்கங்களும்,
கவரிப் பிணாக்களும் கருப்புவில்லும் காட்டித்தந் தேன்கண்டாய் காமதேவா,
அவரைப் பிராயந் தொடங்கிஎன்றும் ஆதரித் தெழுந்தவென் தடமுலைகள்,
துவரைப் பிரானுக்கே சங்கற்பித்துத் தொழுதுவைத் தேனொல்லை விதிக்கிற்றியே. 4
508: வானிடை வாழுமவ் வானவர்க்கு மறையவர் வேள்வியில் வகுத்தஅவி,
கானிடைத் திரிவதோர் நரிபுகுந்து கடப்பதும் மோப்பதும் செய்வதொப்ப,
ஊனிடை யாழிசங் குத்தமர்க்கென்று உன்னித் தெழுந்தவென் தடமுலைகள்,
மானிட வர்க்கென்று பேச்சுப்படில் வாழகில் லேன்கண்டாய் மன்மதனே. 5
509: உருவுடை யாரிளை யார்கள்நல்லார் ஓத்துவல் லார்களைக் கொண்டு,வைகல்
தெருவிடை யெதிர்கொண்டு பங்குனிநாள் திருந்தவே நோற்கின்றேன் காமதேவா,
கருவுடை முகில்வண்ணன் காயாவண்ணன் கருவிளை போல்வண்ணன், கமலவண்ணத்
திருவுடை முகத்தினில் திருக்கண்களால் திருந்தவே நோக்கெனக் கருளுகண்டய். 6
510: காயுடை நெல்லொடு கரும்பமைத்துக் கட்டி யரிசி யவலமைத்து,
வாயுடை மறையவர் மந்திரத்தால் மன்மத னே.உன்னை வணங்குகின்றேன்,
தேயமுன் னளந்தவன் திரிவிக்கிரமன் திருக்கைக ளாலென்னைத் தீண்டும்வண்ணம்,
சாயுடை வயிறுமென் தடமுலையும் தரணியில் தலைப்புகழ் தரக்கிற்றியே. 7
511: மாசுடை யுடம்பொடு தலையுலறி வாய்ப்புரம் வெளுத்தொரு போதுமுண்டு,
தேசுடை திறலுடைக் காமதேவா. நோற்கின்ற நோன்பினைக் குறிக்கொள்கண்டாய்,
பேசுவ தொன்றுண்டிங் கெம்பெருமான் பெண்மையைத் தலையுடைத் தாக்கும்வண்ணம்
கேசவ நம்பியைக் கால்பிடிப்பாள் என்னுமிப் பேறெனக் கருளுகண்டாய். 8
512: தொழுதுமுப் போதுமுன் னடிவணங்கித் தூமலர் தூய்த்தொழு தேத்துகின்றேன்,
பழுதின்றிப் பாற்கடல் வண்ணனுக்கே பணிசெய்து வாழப் பெறாவிடில்நான்,
அழுதழு தலமந்தம் மாவழங்க ஆற்றவு மதுவுனக் குறைக்குங்கண்டாய்,
உழுவதோ ரெருத்தினை நுகங்கொடுபாய்ந்து ஊட்டமின் றித்துரந் தாலொக்குமே. 9
513: கருப்புவில் மலர்க்கணைக் காமவேளைக் கழலிணை பணிந்தங்கோர் கரியலற,
மருப்பினை யொசித்துப்புள் வாய்பிளந்த மணிவண்ணற் கென்னை வகுத்திடென்று,
பொருப்பன்ன மாடம்பொ லிந்துதோன்றும் புதுவையர் கோன்விட்டு சித்தன்கோதை,
விருப்புடை யின்தமிழ் மாலைவல்லார் விண்ணவர் கோனடி நண்ணுவரே. (2) 10
நாமமாயிரம்[தொகு]
கலி விருத்தம்
514: நாமமாயிர மேத்தநின்ற நாராயணாநர னே,உன்னை
மாமிதன்மக னாகப்பெற்றா லெமக்குவாதை தவிருமே,
காமன்போதரு காலமென்றுபங் குனிநாள்கடை பாரித்தோம்,
தீமைசெய்யும் சிரீதரா.எங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. (2) 1
515: இன்றுமுற்றும் முதுகுநோவ இருந்திழைத்தஇச் சிற்றிலை,
நன்றும்கண்ணுற நோக்கிநாங்கொளும் ஆர்வந்தன்னைத் தணிகிடாய்,
அன்றுபாலக னாகியாலிலை மேல்துயின்றவெம் மாதியாய்,
என்றுமுன்றனக் கெங்கள்மேலிரக் கம்மெழாததெம் பாவமே. 2
516: குண்டுநீருறை கோளரீ.மத யானைகோள்விடுத் தாய்,உன்னைக்
கண்டுமாலுறு வோங்களைக்கடைக் கண்களாலிட்டு வாதியேல்,
வண்டல்நுண்மணல் தெள்ளியாம்வளைக் கைகளால்சிர மப்பட்டோம்,
தெண்டிரைக்கடற் பள்ளியாய்.எங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 3
517: பெய்யுமாமுகில் போல்வண்ணா.உன்றன், பேச்சும்செய்கையும், எங்களை
மையலேற்றி மயக்கவுன்முகம் மாயமந்திரந் தான்கொலோ,
நொய்யர்பிள்ளைக ளென்பதற்குன்னை நோவநாங்களு ரைக்கிலோம்,
செய்யதாமரைக் கண்ணினாயெங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 4
518: வெள்ளைநுண்மணல் கொண்டுசிற்றில் விசித்திரப்பட, வீதிவாய்த்
தெள்ளிநாங்களி ழைத்தகோல மழித்தியாகிலும், உன்றன்மேல்
உள்ளமோடி யுருகலல்லால் உரோடமொன்று மிலோங்கண்டாய்,
கள்ளமாதவா. கேசவா.உன் முகத்தனகண்க ளல்லவே. 5
519: முற்றிலாதபிள் ளைகளோம்முலை போந்திலாதோமை, நாடொறும்
சிற்றில்மேலிட்டுக் கொண்டுநீசிறி துண்டுதிண்ணென நாமது
கற்றிலோம்,கட லையடைத்தரக்- கர்குலங்களை
முற்றவும் செற்று,இலங்கையைப் பூசலாக்கிய சேவகா.எம்மை வாதியேல். 6
520: பேதநன்கறி வார்களோடிவை பேசினால்பெரி திஞ்சுவை,
யாதுமொன்றறி யாதபிள்ளைக ளோமைநீநலிந் தென்பயன்,
ஓதமாகடல் வண்ணா.உன்மண வாட்டிமாரொடு சூழறும்,
சேதுபந்தம் திருத்தினாயெங்கள் சிற்றில்வந்து சிதையேலே. 7
521: வட்டவாய்ச்சிறு தூதையோடு சிறுசுளகும்மண லுங்கொண்டு,
இட்டமாவிளை யாடுவோங்களைச் சிற்றிலீடழித் தென்பயன்,
தொட்டுதைத்துநலி யேல்கண்டாய்சுடர்ச் சக்கரம்கையி லேந்தினாய்,
கட்டியும்கைத் தாலின்னாமை அறிதியேகடல் வண்ணனே. 8
522: முற்றத்தூடு புகுந்துநின்முகங் காட்டிப்புன்முறு வல்செய்து,
சிற்றிலோடெங்கள் சிந்தையும்சிதைக் கக்கடவையோ கோவிந்தா,
முற்றமண்ணிடம் தாவிவிண்ணுற நீண்டளந்துகொண் டாய்,எம்மைப்-
பற்றிமெய்ப்பிணக் கிட்டக்காலிந்தப் பக்கம்நின்றவ ரெஞ்சொல்லார்? 9
523: சீதைவாயமு தமுண்டாய்.எங்கள் சிற்றில்நீசிதை யேல். என்று,
வீதிவாய்விளை யாடுமாயர் சிறுமியர்மழ லைச்சொல்லை,
வேதவாய்த்தொழி லார்கள்வாழ்வில்லி புத்தூர்மன்விட்டு சித்தன்றன்,
கோதைவாய்த்தமிழ் வல்லவர்குறை வின்றிவைகுந்தம் சேர்வரே. 2 10
கோழியழைப்பதன்[தொகு]
524: கோழி யழைப்பதன் முன்னம் குடைந்துநீ ராடுவான் போந்தோம்,
ஆழியஞ் செல்வ னெழுந்தான் அரவணை மேல்பள்ளி கொண்டாய்,
ஏழைமை யாற்றவும் பட்டோ ம் இனியென்றும் பொய்கைக்கு வாரோம்,
தோழியும் நானும் தொழுதோம் துகிலைப் பணித்தரு ளாயே. (2) 1
525: இதுவென் புகுந்ததிங் கந்தோ. இப்பொய்கைக் கெவ்வாறு வந்தாய்,
மதுவின் துழாய்முடி மாலே. மாயனே.எங்க ளமுதே,
விதியின்மை யாலது மாட்டோ ம் வித்தகப் பிள்ளாய். விரையேல்,
குதிகொண் டரவில் நடித்தாய். குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 2
526: எல்லே யீதென்ன இளமை எம்மனை மார்காணி லொட்டார்,
பொல்லாங்கீ தென்று கருதாய் பூங்குருந் தேறி யிருத்தி,
வில்லாலி லங்கை யழித்தாய்.நீ வேண்டிய தெல்லாம் தருவோம்,
பல்லாரும் காணாமே போவோம் பட்டைப் பணித்தரு ளாயே. 3
527: பரக்க விழித்தெங்கும் நோக்கிப் பலர்குடைந் தாடும் சுனையில்,
அரக்கநில் லாகண்ண நீர்கள் அலமரு கின்றவா பாராய்,
இரக்கமே லொன்று மிலாதாய். இலங்கை யழித்த பிரானே,
குரக்கர சாவ தறிந்தோம் குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 4
528: காலைக் கதுவிடு கின்ற கயலோடு வாளை விரவி,
வேலைப் பிடித்தெந்னை மார்கள் ஓட்டிலென் னவிளை யாட்டோ
கோலச்சிற் றாடை பலவுங் கொண்டுநீ யேறி யிராதே,
கோலங் கரிய பிரானே. குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 5
529: தடத்தவிழ் தாமரைப் பொய்கைத் தாள்களெங் காலைக் கதுவ,
விடத்தே ளெறிந்தாலே போல வேதனை யற்றவும் பட்டோம்
குடத்தை யெடுத்தேற விட்டுக் கூத்தாட வல்லஎங் கோவே,
படிற்றையெல் லாம்தவிர்ந் தெங்கள் பட்டைப் பணித்தரு ளாயே. 6
530: நீரிலே நின்றயர்க் கின்றோம் நீதியல் லாதன செய்தாய்,
ஊரகம் சாலவும் சேய்த்தால் ஊழியெல் லாமுணர் வானே,
ஆர்வ முனக்கே யுடையோம் அம்மனை மார்காணி லொட்டார்,
போர விடாயெங்கள் பட்டைப் பூங்குருந் தேறியி ராதே. 7
531: மாமிமார் மக்களே யல்லோம் மற்றுமிங் கெல்லாரும் போந்தார்,
தூமலர்க் கண்கள் வளரத் தொல்லையி ராத்துயில் வானே,
சேமமே லன்றிது சாலச் சிக்கென நாமிது சொன்னோம்,
கோமள ஆயர்கொ ழுந்தே. குருந்திடைக் கூறை பணியாய். 8
532: கஞ்சன் வலைவைத்த வன்று காரிரு ளெல்லில் பிழைத்து,
நெஞ்சுதுக் கம்செய்யப் போந்தாய் நின்றஇக் கன்னிய ரோமை,
அஞ்ச உரப்பாள் அசோதை ஆணாட விட்டிட் டிருக்கும்,
வஞ்சகப் பேய்ச்சிபா லுண்ட மசிமையி லீ.கூறை தாராய். 9
533: கன்னிய ரோடெங்கள் நம்பி கரிய பிரான்விளை யாட்டை,
பொன்னியல் மாடங்கள் சூழ்ந்த புதுவையர் கோன்பட்டன் கோதை,
இன்னிசை யால்சொன்ன மாலை ஈரைந்தும் வல்லவர் தாம்போய்,
மன்னிய மாதவ னோடு வைகுந்தம் புக்கிருப் பாரே. 2 10
தெள்ளியார் பலர்[தொகு]
கலி விருத்தம்
534: தெள்ளி யார்பலர் கைதொழும் தேவனார்,
வள்ளல் மாலிருஞ் சோலை மணாளனார்,
பள்ளி கொள்ளு மிடத்தடி கொட்டிட,
கொள்ளு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. 1
535: காட்டில் வேங்கடம் கண்ண புரநகர்,
வாட்ட மின்றி மகிழ்ந்துறை வாமனன்,
ஓட்ட ராவந்தென் கைப்பற்றி,
தன்னோடும் கூட்டு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. (2) 2
536: பூம கன்புகழ் வானவர் போற்றுதற் காம கன்,
அணி வாணுதல் தேவகி மாம கன்,
மிகு சீர்வசு தேவர்தம்,
கோம கன்வரில் கூடிடு கூடலே. 3
537: ஆய்ச்சி மார்களு மாயரு மஞ்சிட,
பூத்த நீள்கடம் பேறிப் புகப்பாய்ந்து,
வாய்த்த காளியன் மேல்நட மாடிய,
கூத்த னார்வரில் கூடிடு கூடலே. 4
538: மாட மாளிகை சூழ்மது ரைப்பதி நாடி,
நந்தெரு வின்நடு வேவந்திட்டு,
ஓடை மாமத யானை யுதைத்தவன்,
கூடு மாகில்நீ கூடிடு கூடலே. 5
539: அற்ற வன்மரு தம்முறி யநடை
கற்ற வன்,கஞ் சனைவஞ் சனையினால்
செற்ற வன்,திக ழும்மது ரைப்பதி,
கொற்ற வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 6
540: அன்றின் னாதன செய்சிசு பாலனும்,
நின்ற நீள்மரு தும்மெரு தும்புள்ளும்,
வென்றி வேல்விறற் கஞ்சனும் வீழ,முன்
கொன்ற வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 7
541: ஆவ லன்புட யார்தம் மனத்தன்றி
மேவ லன்,விரை சூழ்துவ ராபதிக்
காவ லன்,கன்று மேய்த்து விளையாடும்,
கோவ லன்வரில் கூடிடு கூடலே. 8
542: கொண்ட கோலக் குறளுரு வாய்ச்சென்று,
பண்டு மாவலி தன்பெரு வேள்வியில்,
அண்ட மும்நில னும்அடி யொன்றினால்,
கொண்ட வன்வரில் கூடிடு கூடலே. 9
543: பழகு நான்மறை யின்பொரு ளாய்,மதம்
ஒழுகு வாரண முய்ய வளித்த,எம்
அழக னாரணி யாய்ச்சியர் சிந்தையுள்,
குழக னார்வரில் கூடிடு கூடலே. 10
544: ஊடல் கூட லுணர்தல் புணர்தலை,
நீடு நின்ற நிறைபுக ழாய்ச்சியர்,
கூட லைக்குழற் கோதைமுன் கூறிய,
பாடல் பத்தும்வல் லார்க்கில்லை பாவமே. (2) 11
மன்னு பெரும்புகழ்[தொகு]
எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
545: மன்னு பெரும்புகழ் மாதவன் மாமணி வண்ணன் மணிமுடி மைந்தன்
தன்னை, உகந்தது காரண மாகஎன் சங்கிழக் கும்வழக் குண்டே,
புன்னை குருக்கத்தி ஞாழல் செருந்திப் பொதும்பினில் வாழும் குயிலே,
பன்னியெப் போது மிருந்து விரைந்தென் பவளவா யன்வரக் கூவாய். (2) 1
546: வெள்ளை விளிசங் கிடங்கையிற் கொண்ட விமல னெனக்குருக் காட்டான்,
உள்ளம் புகுந்தென்னை நைவித்து நாளும் உயிர்பெய்து கூத்தாட்டுக் காணும்,
கள்ளவிழ் செண்பகப் பூமலர் கோதிக் களித்திசை பாடுங் குயிலே,
மெள்ள விருந்து மிழற்றி மிழற்றாதென் வேங்கட வன்வரக் கூவாய். 2
547: மாதலி தேர்முன்பு கோல்கொள்ள மாயன் இராவணன் மேல்,சர மாரி
தாய்தலை யற்றற்று வீழத் தொடுத்த தலைவன் வரவெங்குங் காணேன்,
போதலர் காவில் புதுமணம் நாறப் பொறிவண்டின் காமரங் கேட்டு,உன்
காதலி யோடுடன் வாழ்குயி லே.என் கருமாணிக் கம்வரக் கூவாய். 3
548: என்புரு கியின வேல்நெடுங் கண்கள் இமைபொருந் தாபல நாளும்,
துன்பக் கடல்புக்கு வைகுந்த னென்பதோர் தோணி பெறாதுழல் கின்றேன்,
அன்புடை யாரைப் பிரிவுறு நோயது நீயு மறிதி குயிலே,
பொன்புரை மேனிக் கருளக் கொடியுடைப் புண்ணிய னைவரக் கூவாய். 4
549: மென்னடை யன்னம் பரந்துவிளையாடும் வில்லிபுத் தூருறை வான்றன்,
பொன்னடி காண்பதோ ராசயி னாலென் பொருகயற் கண்ணிணை துஞ்சா,
இன்னடி சிலோடு பாலமு தூட்டி எடுத்தவென் கோலக் கிளியை,
உன்னொடு தோழமை கொள்வன் குயிலே. உலகளந் தான்வரக் கூவாய். (2) 5
550: எத்திசை யுமம ரர்பணிந் தேத்தும் இருடீகே சன்வலி செய்ய,
முத்தன்ன வெண்முறு வற்செய்ய வாயும் முலயு மழகழிந் தேன்நான்,
கொத்தலர் காவில் மணித்தடம் கண்படை கொள்ளு மிளங்குயி லே,என்
தத்துவ னைவரக் கூகிற்றி யாகில் தலையல்லால் கைம்மாறி லேனே. 6
551: பொங்கிய பாற்கடல் பள்ளிகொள் வானைப் புணர்வதோ ராசயி னால்,என்
கொங்கை கிளர்ந்து குமைத்துக் குதுகலித் தாவியை யாகுலஞ் செய்யும்,
அங்குயி லே.உனக் கென்ன மறைந்துறைவு ஆழியும் சங்குமொண் தண்டும்,
தங்கிய கையவ னைவரக் கூவில்நீ, சாலத் தருமம் பெறுதி. 7
552: சார்ங்கம் வளைய வலிக்கும் தடக்கைச் சதுரன் பொருத்த முடையன்,
நாங்களெம் மில்லிருந் தொட்டிய கச்சங்கம் நானு மவனு மறிதும்,
தேங்கனி மாம்பொழில் செந்தளிர் கோதும் சிறுகுயி லே,திரு மாலை
ஆங்கு விரைந்தொல்லை கூகிற்றி யாகில் அவனைநான் செய்வன காணே. 8
553: பைங்கிளி வண்ணன் சிரீதர னென்பதோர் பாசத் தகப்பட்டி ருந்தேன்,
பொங்கொளி வண்டிரைக் கும்பொழில் வாழ்குயி லே.குறிக் கொண்டிது நீகேள்,
சங்கொடு சக்கரத் தான்வரக் கூவுதல் பொன்வளை கொண்டு தருதல்,
இங்குள்ள காவினில் வாழக் கருதில் இரண்டத்தொன் றேல்திண்ணம் வேண்டும். 9
554: அன்றுல கம்மளந் தானை யுகந்தடி- மைக்கண வன்வலி செய்ய,
தென்றலுந் திங்களு மூடறுத் தென்னை நலியும் முறைமை யறியேன்,
என்றுமிக் காவி லிருந்திருந் தென்னைத் தகர்த்தாதே நீயும் குயிலே,
இன்றுநா ராயண னைவரக் கூவாயேல் இங்குத்தை நின்றும் துரப்பன். 10
555: விண்ணுற நீண்டடி தாவிய மைந்தனை வேற்கண் மடந்தை விரும்பி,
கண்ணுற வென்கடல் வண்ணனைக் கூவு கருங்குயி லே. என்ற மாற்றம்,
பண்ணுற நான்மறை யோர்புது வைமன்னன் பட்டர்பி ரான்கோதை சொன்ன,
நண்ணுறு வாசக மாலைவல் லார்நமோ- நாராய ணாயவென் பாரே. (2) 11
வாரணமாயிரம்[தொகு]
கலி விருத்தம்
556: வாரண மாயிரம் சூழவ லம்செய்து,
நாரண நம்பி நடக்கின்றா னென்றெதிர்,
பூரண பொற்குடம் வைத்துப் புறமெங்கும்,
தோரணம் நாட்டக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். (2) 1
557: நாளைவ துவைம ணமென்று நாளிட்டு,
பாளை கமுகு பரிசுடைப் பந்தற்கீழ்,
கோளரி மாதவன் கோவிந்த னென்பான்,ஓர்
காளைபு குதக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 2
558: இந்திர னுள்ளிட்ட தேவர்கு ழாமெல்லாம்,
வந்திருந் தென்னைம கட்பேசி மந்திரித்து,
மந்திரக் கோடியு டுத்திம ணமாலை,
அந்தரி சூட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 3
559: நாற்றிசைத் தீர்த்தங்கொ ணர்ந்துந னிநல்கி,
பார்ப்பனச் சிட்டர்கள் பல்லாரெ டுத்தேத்தி,
பூப்புனை கண்ணிப்பு னிதனோ டென்றன்னை,
காப்புநாண் கட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 4
560: கதிரொளி தீபம் கலசமு டனேந்தி,
சதிரிள மங்கையர் தாம்வந்தெ திர்கொள்ள,
மதுரையார் மன்ன னடிநிலை தொட்டு,எங்கும்
அதிரப் புகுதக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 5
561: மத்தளம் கொட்டவ ரிசங்கம் நின்றூத,
முத்துடைத் தாம நிரைதாழ்ந்த பந்தற்கீழ்
மைத்துனன் நம்பி மதுசூதன் வந்து,என்னைக்
கைத்தலம் பற்றக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 6
562: வாய்நல் லார்நல்ல மறையோதி மந்திரத்தால்,
பாசிலை நாணல் படுத்துப் பரிதிவைத்து,
காய்சின மாகளி றன்னானென் கைப்பற்றி,
தீவலம் செய்யக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 7
563: இம்மைக்கு மேழேழ் பிறவிக்கும் பற்றாவான்,
நம்மையு டையவன் நாராய ணன்நம்பி,
செம்மை யுடைய திருக்கையால் தாள்பற்றி,
அம்மி மிதிக்கக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 8
564: வரிசிலை வாள்முகத் தென்னைமார் தாம்வந்திட்டு
எரிமுகம் பாரித்தென் னைமுன்னே நிறுத்தி,
அரிமுக னச்சுதன் கைம்மேலென் கைவைத்து,
பொரிமுகந் தட்டக் கனாக்கண்டேன் தோழீநான். 9
565: குங்கும மப்பிக் குளிர்சாந்தம் மட்டித்து,
மங்கல வீதி வலம்செய்து மணநீர்,
அங்கவ னோடு முடஞ்சென்றங் கானைமேல்,
மஞ்சன மாட்டக்க னாக்கண்டேன் தோழீநான். 10
566: ஆயனுக் காகத்தான் கண்ட கனாவினை,
வேயர் புகழ்வில்லி புத்தூர்க்கோன் கோதைசொல்,
தூய தமிழ்மாலை ஈரைந்தும் வல்லவர்,
வாயுநன் மக்களைப் பெற்று மகிழ்வரே. (2) 11
கருப்பூரம் நாறுமோ[தொகு]
கலிவிருத்தம்
567: கருப்பூரம் நாறுமோ கமலப்பூ நாறுமோ,
திருப்பவளச் செவ்வாய்தான் தித்தித்தி ருக்கும்மோ,
மருப்பொசித்த மாதவன்றன் வாய்ச்சுவையும் நாற்றமும்
விருப்புற்றுக் கேட்கின்றேன் சொல்லாழி வெண்சங்கே. (2) 1
568: கடலில் பிறந்து கருதாது, பஞ்சசனன்
உடலில் வளர்ந்துபோய் ஊழியான் கைத்தலத்
திடரில் குடியேறித் தீய வசுரர்,
நடலைப் படமுழங்கும் தோற்றத்தாய் நற்சங்கே. 2
569: தடவரை யின்மீதே சரற்கால சந்திரன்,
இடையுவா வில்வந்தெ ழுந்தாலே போல்,நீயும்
வடமதுரை யார்மன்னன் வாசுதே வன்கையில்,
குடியேறி வீற்றிருந்தாய் கோலப்பெ ருஞ்சங்கெ. 3
570: சந்திர மண்டலம்போல் தாமோத ரன்கையில்,
அந்தர மொன்றின்றி யேறி யவஞ்செவியில்,
மந்திரம் கொள்வாயே போலும் வலம்புரியே,
இந்திரனு முன்னோடு செல்வத்துக் கேலானே. 4
571: உன்னோ டுடனே யொருகடலில் வாழ்வாரை,
இன்னா ரினையாரென் றெண்ணுவா ரில்லைகாண்,
மன்னாகி நின்ற மதுசூதன் வாயமுதம்,
பன்னாளு முண்கின்றாய் பாஞ்சசன் னியமே. 5
572: போய்த்தீர்த்த மாடாதே நின்ற புணர்மருதம்,
சாய்த்தீர்த்தான் கைத்தலத்தே யேறிக் குடிகொண்டு
சேய்த்தீர்த மாய்நின்ற செங்கண்மால் தன்னுடய
வாய்த்தீர்த்தம் பாய்ந்தாட வல்லாய் வலம்புரியே.
573:
செங்கமல நாண்மலர்மேல் தேனுகரு மன்னம்போல்
செங்கட் கருமேனி வாசுதே வனுடய,
அங்கைத் தலமேறி அன்ன வசஞ்செய்யும்,
சங்கரையா. உஞ்செல்வம் சாலவ ழகியதே. 7
574:
உண்பது சொல்லி லுலகளந்தான் வாயமுதம்,
கண்படை கொள்ளில் கடல்வண்ணன் கைத்தலத்தே,
பெண்படை யாருன்மேல் பெரும்பூசல் சாற்றுகின்றார்,
பண்பல செய்கின்றாய் பாஞ்சசன் னியமே. 8
575: பதினாறா மாயிரவர் தேவிமார் பார்த்திருப்ப,
மதுவாயில் கொண்டாற்போல் மாதவன்றன் வாயமுதம்,
பொதுவாக வுண்பதனைப் புக்குநீ யுண்டக்கால்,
சிதையாரோ வுன்னோடு செல்வப்பெ ருஞ்சங்கே. 9
576: பாஞ்சசன் னியத்தைப் பற்பநா பனோடும்,
வாய்ந்தபெ ருஞ்சுற்ற மாக்கிய வண்புதுவை,
ஏய்ந்தபுகழ்ப் பட்டர்பிரான் கோதைதமி ழீரைந்தும்,
ஆய்ந்தேத்த வல்லா ரவரு மணுக்கரே. (2) 10
விண்ணீல மேலாப்பு[தொகு]
தரவு கொச்சகக் கலிப்பா
577: விண்ணீல மேலாப்பு விரித்தாற்போல் மேகங்காள்,
தெண்ணீர்பாய் வேங்கடத்தென் திருமாலும் போந்தானே,
கண்ணீர்கள் முலைக்குவட்டில் துளிசோரச் சோர்வேனை,
பெண்ணீர்மை யீடழிக்கும் இதுதமக்கோர் பெருமையே? (2) 1
578: மாமுத்த நிதிசொரியும் மாமுகில்காள், வேங்கடத்துச்
சாமத்தின் நிறங்கொண்ட தாடாளன் வார்த்தையென்னே,
காமத்தீ யுள்புகுந்து கதுவப்பட்டு இடைக்கங்குல்,
ஏமத்தோர் தென்றலுக்கிங்- கிலக்காய்நா னிருப்பேனே. 2
579: ஒளிவண்ணம் வளைசிந்தை உறக்கத்தோ டிவையெல்லாம்,
எளிமையா லிட்டென்னை ஈடழியப் போயினவால்,
குளிரருவி வேங்கடத்தென் கோவிந்தன் குணம்பாடி,
அளியத்த மேகங்காள். ஆவிகாத் திருப்பேனே. 3
580: மின்னாகத் தெழுகின்ற மேகங்காள், வேங்கடத்துத்
தன்னாகத் திருமங்கை தங்கியசீர் மார்வற்கு,
என்னாகத் திளங்கொங்கை விரும்பித்தாம் நாடோ றும்,
பொன்னாகம் புல்குதற்கென் புரிவுடைமை செப்புமினே. 4
581: வான்கொண்டு கிளர்ந்தெழுந்த மாமுகில்காள், வேங்கடத்துத்
தேன்கொண்ட மலர்ச்சிதறத் திரண்டேறிப் பொழிவீர்காள்,
ஊன்கொண்ட வள்ளுகிரால் இரணியனை யுடலிடந்தான்,
தான்கொண்ட சரிவளைகள் தருமாகில் சாற்றுமினே. 5
582: சலங்கொண்டு கிளர்ந்தெழுந்த தண்முகில்காள்,மாவலியை
நிலங்கொண்டான் வேங்கடத்தே நிரந்தேறிப் பொழிவீர்காள்
உலங்குண்ட விளங்கனிபோல் உள்மெலியப் புகுந்து,என்னை
நலங்கொண்ட நாரணற்கென் நடலைநோய் செப்புமினே. 6
583: சங்கமா கடல்கடைந்தான் தண்முகில்காள், வேங்கடத்துச்
செங்கண்மால் சேவடிக்கீழ் அடிவீழ்ச்சி விண்ணப்பம்,
கொங்கைமேல் குங்குமத்தின் குழம்பழியப் புகுந்து,ஒருநாள்
தங்குமே லென்னாவி தங்குமென் றுரயீரே. (2) 7
584: கார்காலத் தெழுகின்ற கார்முகில்காள், வேங்கடத்துப்
போர்காலத் தெழுந்தருளிப் பொருதவனார் பேர்சொல்லி,
நீர்காலத் தெருக்கிலம் பழவிலைபோல் வீழ்வேனை,
வார்காலத் தொருநாள்தம் வாசகம்தந் தருளாரே. 8
585: மதயானை போலெழுந்த மாமுகில்காள், வேங்கடத்தைப்
பதியாக வாழ்வீர்காள். பாம்பணையான் வார்த்தையென்னே,
கதியென்றும் தானாவான் கருதாது,ஓர் பெண்கொடியை
வதைசெய்தான். என்னும்சொல் வையகத்தார் மதியாரே. (2) 9
586: நாகத்தி னணையானை நன்னுதலாள் நயந்துரைசெய்,
மேகத்தை வேங்கடக்கோன் விடுதூதில் விண்ணப்பம்,
போகத்தில் வழுவாத புதுவையர்கோன் கோதைதமிழ்,
ஆகத்து வைத்துரைப்பார் அவரடியா ராகுவரே. (2) 10:
சிந்தூரச் செம்பொடி[தொகு]
கலிநிலைத்துறை
587: சிந்துரச் செம்பொடிப்போல் திருமாலிருஞ் சோலையெங்கும்,
இந்திர கோபங்களே எழுந்தும்பரந் திட்டனவால்,
மந்தரம் நாட்டியன்று மதுரக்கொழுஞ் சாறுகொண்ட
சுந்தரத் தோளுடையான் சுழலையினின் றுய்துங்கொலோ. (2) 1
588: போர்களி றுபொரும்மா லிருஞ்சோலையம் பூம்புறவில்,
தார்க்கொடி முல்லைகளும் தவளநகை காட்டுகின்ற,
கார்க்கொள் படாக்கள்நின்று கழறிச்சிரிக் கத்தரியேன்,
ஆர்க்கிடு கோதோழி. அவன்தார்ச்செய்த பூசலையே. 2
589: கருவிளை யொண்மலர்காள். காயாமலர் காள்,
திருமால் உருவொளி காட்டுகின்றீர் எனக்குய்வழக் கொன்றுரையீர்,
திருவிளை யாடுதிண்டோ ள் திருமாலிருஞ் சோலைநம்பி,
வரிவளை யில்புகுந்து வந்திபற்றும் வழ்க்குளதே. 3
590: பைம்பொழில் வாழ்குயில்காள். மயில்காள்.ஒண் கருவிளைகாள்,
வம்பக் களங்கனிகாள். வண்ணப்பூவை நறுமலர்காள்,
ஐம்பெரும் பாதகர்காள். அணிமாலிருஞ் சோலைநின்ற,
எம்பெரு மானுடைய நிறமுங்களுக் கெஞ்செய்வதே ? 4
591: துங்க மலர்ப்பொழில்சூழ் திருமாலிருஞ் சோலைநின்ற,
செங்கட் கருமுகிலின் திருவுருப் போல்,மலர்மேல்
தொங்கிய வண்டினங்காள். தொகுபூஞ்சுனை காள்,சுனையில்
தங்குசெந் தாமரைகாள். எனக்கோர்சரண் சாற்றுமினே. 5
592: நாறு நறும்பொழில்மா லிருஞ்சோலை நம்பிக்கு, நான்
நூறு தடாவில்வெண்ணெய் வாய்நேர்ந்து பராவிவைத்தேன்,
நூறு தடாநிறைந்த அக்கார வடிசில்சொன்னேன்,
ஏறு திருவுடையான் இன்றுவந்திவை கொள்ளுங்கொலோ. (2) 6
593: இன்றுவந் தித்தனையும் அமுதுசெய் திடப்பெறில்,நான்
ஒன்று நூறாயிரமாக் கொடுத்துப்பின்னும் ஆளும்செய்வன்,
தென்றல் மணங்கமழும் திருமாலிருஞ் சோலைதன்னுள்
நின்ற பிரான்,அடியேன் மனத்தேவந்து நேர்படிலே. 7
594: காலை யெழுந்திருந்து கரியகுரு விக்கணங்கள்,
மாலின் வரவுசொல்லி மருள்பாடுதல் மெய்ம்மைகொலோ,
சோலை மலைப்பெருமான் துவராபதி யெம்பெருமான்,
ஆலி னிலைப்பெருமான் அவன் வார்த்தை யுரைக்கின்றதே. 8
595: கோங்கல ரும்பொழில்மா- லிருஞ்சோலயில் கொன்றைகள்மேல்
தூங்குபொன் மாலைகளோ- டுடனாய்நின்று தூங்குகின்றேன்,
பூங்கொள் திருமுகத்து மடுத்தூதிய சங்கொலியும்,
சார்ங்கவில் நாணொலியும் தலைப்பெய்வதெஞ் ஞான்றுகொலோ. 9
596: சந்தொடு காரகிலும் சுமந்துதடங் கள்பொருது,
வந்திழி யும்சிலம்பா- றுடைமாலிருஞ் சோலைநின்ற,
சுந்தரனை, சுரும்பார் குழல்கோதை தொகுத்துரைத்த,
செந்தமிழ் பத்தும்வல்லார் திருமாலடி சேர்வர்களே. (2) 10
கார்க்கோடல் பூக்காள்[தொகு]
கலிநிலைத்துறை
597: கார்க்கோடல் பூக்காள். கார்க்கடல் வண்ணனென் மேல்உம்மைப்
போர்க்கோலம் செய்து போர விடுத்தவ னெங்குற்றான்,
ஆர்க்கோ இனிநாம் பூச லிடுவது, அணிதுழாய்த்
தார்க்கோடும் நெஞ்சந் தன்னைப் படைக்கவல் லேனந்தோ. (2) 1
598: மேற்றோன்றிப் பூக்காள் மேலுல கங்களின் மீதுபோய்,
மேற்றோன்றும் சோதி வேத முதல்வர் வலங்கையில்,
மேற்றோன்று மாழியின் வெஞ்சுடர் போலச் சுடாது,எம்மை
மாற்றோலைப் பட்டவர் கூட்டத்து வைத்துகொள் கிற்றிரே. 2
599: கோவை மணாட்டி. நீயுன் கொழுங்கனி கொண்டு,எம்மை
ஆவி தொலைவியேல் வாயழ- கர்தம்மை யஞ்சுதும்
பாவி யேன்தோன்றிப் பாம்பணை- யார்க்கும்தம் பாம்புபோல்,
நாவு மிரண்டுள வாய்த்து நாணிலி யேனுக்கே. 3
600: முல்லைப் பிராட்டி.நீயுன் முறுவல்கள் கொண்டு,எம்மை
அல்லல் விளைவியே லாழிநங் காய்.உன்ன டைக்கலம்,
கொல்லை யரக்கியை மூக்கரிந் திட்ட குமரனார்
சொல்லும் பொய்யானால், நானும் பிறந்தமை பொய்யன்றே. 4
601: பாடும் குயில்காள். ஈதென்ன பாடல்,நல் வேங்கட
நாடர் நமக்கொரு வாழ்வுதந் தால்வந்து பாடுமின்,
ஆடும் கருளக் கொடியுடை யார்வந் தருள்செய்து,
கூடுவ ராயிடில் கூவிநும் பாட்டுகள் கேட்டுமே. 5
602: கணமா மயில்காள். கண்ணபி ரான்திருக் கோலம்போன்று,
அணிமா நடம்பயின் றாடுகின் றீர்க்கடி வீழ்கின்றேன்,
பணமா டரவணைப் பற்பல காலமும் பள்ளிகொள்,
மணவாளர் நம்மை வைத்த பரிசிது காண்மினே. 6
603: நடமாடித் தோகை விரிக்கின்ற மாமயில் காள்,உம்மை
நடமாட்டங் காணப் பாவியேன் நானோர் முதலிலேன்,
குடமாடு கூத்தன் கோவிந்தன் கோமிறை செய்து,எம்மை
உடைமாடு கொண்டா னுங்களுக் கினியொன்று போதுமே ? 7
604: மழையே. மழையே. மண்புறம் பூசியுள் ளாய்நின்ற,
மெழுகூற்றி னாற்போல் ஊற்றுநல் வேங்கடத் துள்நின்ற,
அழகப் பிரானார் தம்மையென் நெஞ்சத் தகப்படத்
தழுவநின்று, என்னைத் ததர்த்திக்கொண் டூற்றவும் வல்லையே? 8
605: கடலே. கடலே. உன்னைக் கடைந்து கலக்குறுத்து
உடலுள் புகுந்துநின் றூறல் அறுத்தவற்கு, என்னையும்
உடலுள் புகுந்துநின் றூறல் அறுக்கின்ற மாயற்குஎன்
நடலைக ளெல்லாம் நாகணைக் கேசென்று ரைத்தியே. 9
606: நல்லஎன் தோழி. நாக ணைமிசை நம்பரர்,
செல்வர் பெரியர் சிறுமா னிடவர்நாம் செய்வதென்,
வில்லி புதுவை விட்டுசித் தர்தங்கள் தேவரை,
வல்ல பரிசு வருவிப்ப ரேலது காண்டுமே. (2) 10
தாமுகக்கும்[தொகு]
தரவு சொச்சகக் கலிப்பா
607: தாமுகக்கும் தம்கையில் சங்கமே போலாவோ,
யாமுகக்கு மெங்கையில் சங்கமு மேந்திழையீர்,
தீமுகத்து நாகணைமேல் சேரும் திருவரங்கர்,
ஆமுகத்தை நோக்காரால் அம்மனே. அம்மனே. (2) 1
608: எழிலுடைய வம்மனைமீர். என்னரங்கத் தின்னமுதர்,
குழலழகர் வாயழகர் கண்ணழகர், கொப்பூழில்
எழுகமலப் பூவழக ரெம்மானார், என்னுடைய
கழல்வளையைத் தாமும் கழல்வளையே யாக்கினரே. 2
609: பொங்கோதம் சூழ்ந்த புவனியும் விண்ணுலகும்,
அங்காதுஞ் சோராமே யாள்கின்ற வெம்பெருமான்,
செங்கோ லுடைய திருவரங்கச் செல்வனார்,
எங்கோல் வளையா லிடர்தீர்வ ராகாதே. (2) 3
610: மச்சணி மாட மதிளரங்கர் வாமனனார்,
பச்சைப் பசுந்தேவர் தாம்பண்டு நீரேற்ற,
பிச்சைக் குறையாகி யென்னுடைய பெய்வளைமேல்,
இச்சை யுடையரே லித்தெருவே போதாரே ? 4
611: பொல்லாக் குறளுருவாய்ப் பொற்கையில் நீரேற்று,
எல்லா வுலகு மளந்துகொண்ட வெம்பெருமான்,
நல்லார்கள் வாழும் நளிரரங்க நாகணையான்,
இல்லாதோம் கைப்பொருளு மெய்துவா னொத்துளனே. 5
612: கைப்பொருள்கள் முன்னமே கைக்கொண்டார், காவிரிநீர்
செய்ப்புரள வோடும் திருவரங்கச் செல்வனார்,
எப்பொருட்கும் நின்றார்க்கு மெய்தாது, நான்மறையின்
சொற்பொருளாய் நின்றாரென் மெய்ப்பொருளும் கொண்டாரே. 6
613: உண்ணா துறங்கா தொலிகடலை யூடறுத்து,
பெண்ணாக்கை யாப்புண்டு தாமுற்ற பேதெல்லாம்,
திண்ணார் மதிள்சூழ் திருவரங்கச் செல்வனார்,
எண்ணாதே தம்முடைய நன்மைகளே யெண்ணுவரே. 7
614: பாசிதூர்த் துக்கிடந்த பார்மகட்கு, பண்டொருநாள்
மாசுடம்பில் நீர்வார மானமிலாப் பன்றியாம்,
தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார்,
பேசி யிருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே. (2) 8
615: கண்ணாலங் கோடித்துக் கன்னிதன்னைக் கைப்பிடிப்பான்,
திண்ணார்ந் திருந்த சிசுபாலன் தேசழிந்து,
அண்ணாந் திருக்கவே யாங்கவளைக் கைப்பிடித்த,
பெண்ணாளன் பேணுமூர் பேரு மரங்கமே. 9
616: செம்மை யுடைய திருவரங்கர் தாம்பணித்த,
மெய்ம்மைப் பெருவார்த்தை விட்டுசித்தர் கேட்டிருப்பர்,
தம்மை யுகப்பாரைத் தாமுகப்ப ரென்னும்சொல்,
தம்மிடையே பொய்யானால் சாதிப்பா ராரினியே . (2) 10
மற்றிருந்தீர்[தொகு]
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
617: மற்றிருந் தீர்கட் கறியலாகா மாதவ னென்பதோ ரன்புதன்னை,
உற்றிருந் தேனுக் குரைப்பதெல்லாம் ஊமைய ரோடு செவிடர்வார்த்தை,
பெற்றிருந் தாளை யொழியவேபோய்ப் பேர்த்தொரு தாயில் வளர்ந்தநம்பி,
மற்பொருந் தாமற் களமடைந்த மதுரைப் புறத்தென்னை யுய்த்திடுமின். (2) 1
618: நாணி யினியோர் கருமமில்லை நாலய லாரும் அறிந்தொழிந்தார்,
பாணியா தென்னை மருந்து செய்து பண்டுபண் டாக்க வுறுதிராகில்,
மாணி யுருவா யுலகளந்த மாயனைக் காணில் தலைமறியும்,
ஆணையால் நீரென்னைக் காக்கவேண்டில் ஆய்ப்பாடிக் கேயென்னை யுய்த்திடுமின். 2
619: தந்தையும் தாயுமுற் றாரும்நிற்கத் தனிவழி போயினாள். என்னும்சொல்லு,
வந்தபின் னைப்பழி காப்பரிது மாயவன் வந்துருக் காட்டுகின்றான்,
கொந்தள மாக்கிப் பரக்கழித்துக் குறும்புசெய் வானோர் மகனைப்பெற்ற
நந்தகோ பாலன் கடைத்தலைக்கே நள்ளிருட் கணென்னை யுய்த்திடுமின். 3
620: அங்கைத் தலத்திடை யாழிகொண்டான் அவன்முகத் தன்றி விழியேனென்று,
செங்கச்சுக் கொண்டுகண் ணாடையார்த்துச் சிறுமா னிடவரைக் காணில்நாணும்,
கொங்கைத் தலமிவை நோக்கிக்காணீர் கோவிந்த னுக்கல்லால் வாயில்போகா,
இங்குத்தை வாழ்வை யொழியவேபோய் யமுனைக் கரைக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 4
621: ஆர்க்குமென் நோயி தறியலாகா தம்மனை மீர்.துழ திப்படாதே,
கார்க்கடல் வண்ணனென் பானொருவன் கைகண்ட யோகம் தடவத்தீரும்,
நீர்க்கரை நின்ற கடம்பையேறிக் காளிய னுச்சியில் நட்டம்பாய்ந்து,
போர்க்கள மாக நிருத்தஞ்செய்த பொய்கைக் கரைக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 5
622: கார்த்தண் முகிலும் கருவிளையும் காயா மலரும் கமலப்பூவும்,
ஈர்த்திடு கின்றன வென்னைவந்திட் டிருடீகே சன்பக்கல் போகேயென்று,
வேர்த்துப் பசித்து வயிறசைந்து வேண்டடி சிலுண்ணும் போது,ஈதென்று
பார்த்திருந் துநெடு நோக்குக்கொள்ளும் பத்தவி லோசநத் துய்த்திடுமின். 6
623: வண்ணம் திரிவும் மனங்குழைவும் மானமி லாமையும் வாய்வெளுப்பும்,
உண்ண லுறாமையு முள்மெலிவும் ஓதநீர் வண்ணனென் பானொருவன்,
தண்ணந் துழாயென்னும் மாலைகொண்டு சூட்டத் தணியும், பிலம்பன்றன்னைப்
பண்ணழி யப்பல தேவன்வென்ற பாண்டி வடத்தென்னை யுய்த்திடுமின். 7
624: கற்றினம் மேய்க்கிலும் மேய்க்கப்பெற்றான் காடுவாழ் சாதியு மாகப்பெற்றான்,
பற்றி யுரலிடை யாப்புமுண்டான் பாவிகாள். உங்களுக் கேச்சுக்கொலோ,
கற்றன பேசி வசையுணாதே காலிக ளுய்ய மழைதடுத்து,
கொற்றக் குடையாக வேந்திநின்ற கோவர்த் தனத்தென்னை யுய்த்திடுமின். 8
625: கூட்டி லிருந்து கிளியெப்போதும் கோவிந்தா. கோவிந்தா. என்றழைக்கும்,
ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந் தான். என் றுயரக்கூவும்,
நாட்டில் தலைப்பழி யெய்தியுங்கள் நன்மை யிழந்து தலையிடாதே,
சூட்டுயர் மாடங்கள் சூழ்ந்துதோன்றும் துவரா பதிக்கென்னை யுய்த்திடுமின். 9
626: மன்னு மதுரை தொடக்கமாக வண்துவ ராபதி தன்னளவும்,
தன்னைத் தமருய்த்துப் பெய்யவேண்டித் தாழ்குழ லாள்துணிந் ததுணிவை,
பொன்னியல் மாடம்பொ லிந்துதோன்றும் புதுவையர் கோன்விட்டு சித்தன்கோதை,
இன்னிசை யால்சொன்ன செஞ்சொல்மாலை ஏத்தவல் லார்க்கிடம் வைகுந்தமே. (2) 10
கண்ணனென்னும்[தொகு]
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
627: கண்ண னென்னும் கருந்தெய்வம் காட்சி பழகிக் கிடப்பேனை,
புண்ணில் புளிப்பெய் தாற்போலப் புறநின் றழகு பேசாதே,
பெண்ணின் வருத்த மறியாத பெருமா னரையில் பீதக
வண்ண ஆடை கொண்டு,என்னை வாட்டம் தணிய வீசீரே. (2) 1
628: பாலா லிலையில் துயில்கொண்ட பரமன் வலைப்பட் டிருந்தேனை,
வேலால் துன்னம் பெய்தாற்போல் வேண்டிற் றெல்லாம் பேசாதே,
கோலால் நிரைமேய்த் தாயனாய்க் குடந்தைக் கிடந்த குடமாடி,
நீலார் தண்ணந் துழாய்கொண்டென் நெறிமேன் குழல்மேல் சூட்டீரே. 2
629: கஞ்சைக் காய்ந்த கருவல்லி கடைக்க ணென்னும் சிறைக்கோலால்,
நெஞ்சூ டுருவ வேவுண்டு நிலையும் தளர்ந்து நைவேனை,
அஞ்சே லென்னா னவனொருவன் அவன்மார் வணிந்த வனமாலை,
வஞ்சி யாதே தருமாகில் மார்வில் கொணர்ந்து புரட்டீரே. 3
630: ஆரே யுலகத் தாற்றுவார் ஆயர் பாடி கவர்ந்துண்ணும்,
காரே றுழக்க வுழக்குண்டு தளர்ந்தும் முறிந்தும் கிடப்பேனை,
ஆரா வமுத மனையான்றன் அமுத வாயி லூறிய,
நீர்தான் கொணர்ந்து புலராமே பருக்கி யிளைப்பை நீக்கிரே. 4
631: அழிலும் தொழிலு முருக்காட்டான் அஞ்சே லென்னா னவனொருவன்,
தழுவி முழுகிப் புகுந்தென்னைச் சுற்றிச் சுழன்று போகானால்,
தழையின் பொழில்வாய் நிரைப்பின்னே நெடுமா லூதி வருகின்ற
குழலின் தொளைவாய் நீர்கொண்டு குளிர முகத்துத் தடவீரே. 5
632: நடையொன் றில்லா வுலகத்து நந்த கோபன் மகனென்னும்,
கொடிய கடிய திருமாலால் குளப்புக் கூறு கொளப்பட்டு,
புடையும் பெயர கில்லேன்நான் போட்கன் மிதித்த அடிப்பாட்டில்
பொடித்தான் கொணர்ந்து பூசீர்கள் போகா வுயிரென் னுடம்பையே. 6
633: வெற்றிக் கருள கொடியான்றன் மீமீ தாடா வுலகத்து,
வெற்ற வெறிதே பெற்றதாய் வேம்பே யாக வளர்த்தாளே,
குற்ற மற்ற முலைதன்னைக் குமரன் கோலப் பணைத்தோளோடு,
அற்ற குற்ற மவைதீர அணைய வமுக்கிக் கட்டீரே. 7
634: உள்ளே யுருகி நைவேனை உளளோ இலளோ வென்னாத,
கொள்ளை கொள்ளிக் குறும்பனைக் கோவர்த் தனனைக் கண்டக்கால்,
கொள்ளும் பயனொன் றில்லாத கொங்கை தன்னைக் கிழங்கோடும்
அள்ளிப் பறித்திட் டவன்மார்வில் எறிந்தென் அழலை தீர்வேனே. 8
635: கொம்மை முலைக ளிடர்தீரக் கோவிந் தற்கோர் குற்றேவல்,
இம்மைப் பிறவி செய்யாதே இனிப்போய்ச் செய்யும் தவந்தானென்,
செம்மை யுடைய திருமார்வில் சேர்த்தா னேலும் ஒருஞான்று,
மெய்ம்மை சொல்லி முகம்நோக்கி விடைதான் தருமேல் மிகநன்றே. 9
636: அல்லல் விளைத்த பெருமானை ஆயர் பாடிக் கணிவிளக்கை,
வில்லி புதுவை நகர்நம்பி விட்டு சித்தன் வியன்கோதை,
வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் வேட்கை யுற்று மிகவிரும்பும்,
சொல்லைத் துதிக்க வல்லார்கள் துன்பக் கடளுள் துவளாரே. (2) 10
பட்டி மேய்ந்து[தொகு]
அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்
637: பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு பலதே வற்கோர் கீழ்க்கன்றாய்,
இட்டீ றிட்டு விளையாடி இங்கே போதக் கண்டீரே?-
இட்ட மான பசுக்களை இனிது மறித்து நீரூட்டி,
விட்டுக் கொண்டு விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. (2) 1
638: அனுங்க வென்னைப் பிரிவுசெய் தாயர் பாடி கவர்ந்துண்ணும்,
குணுங்கு நாறிக் குட்டேற்றைக் கோவர்த் தனனைக் கண்டீரே?-
கணங்க ளோடு மின்மேகம் கலந்தாற் போல, வனமாலை
மினுங்க நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 2
639: மாலாய்ப் பிரந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை,
ஏலாப் பொய்க ளுரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே?-
மேலால் பரந்த வெயில்காப்பான் வினதை சிறுவன் சிறகென்னும்,
மேலாப் பின்கீழ் வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 3
640: கார்த்தண் கமலக் கண்ணென்னும் நெடுங்கயி றுபடுத் தி,என்னை
ஈர்த்துக் கொண்டு விளையாடும் ஈசன் றன்னைக் கண்டீரே?-
போர்த்த முத்தின் குப்பாயப் புகர்மால் யானைக் கன்றேபோல்,
வேர்த்து நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 4
641: மாத வன்என் மணியினை வலையில் பிழைத்த பன்றிபோல்,
ஏது மொன்றும் கொளத்தாரா ஈசன் றன்னைக் கண்டீரே?-
பீதக வாடை யுடைதாழப் பெருங்கார் மேகக் கன்றேபோல்,
வீதி யார வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. (2) 5
642: தரும மறியாக் குறும்பனைத் தங்கைச் சார்ங்க மதுவேபோல்,
புருவ வட்ட மழகிய பொருத்த மிலியைக் கண்டீரே?-
உருவு கரிதாய் முகம்செய்தாய் உதயப் பருப்ப தத்தின்மேல்,
விரியும் கதிரே போல்வானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 6
643: பொருத்த முடைய நம்பியைப் புறம்போ லுள்ளும் கரியானை
கருத்தைப் பிழைத்து நின்றஅக் கருமா முகிலைக் கண்டீரே?-
அருத்தித் தாரா கணங்களால் ஆரப் பெருகு வானம்போல்,
விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 7
644: வெளிய சங்கொன் றுடையானைப் பீதக வாடை யுடையானை,
அளிநன் குடைய திருமாலை ஆழி யானைக் கண்டீரே?-
களிவண் டெங்கும் கலந்தாற்போல் கழம்பூங் குழல்கள் தடந்தோள்மேல்,
மிளிர நின்று விளையாட விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 8
645: நாட்டைப் படையென்று அயன்முதலாத் தந்த நளிர்மா மலருந்தி,
வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும் விமலன் றன்னைக் கண்டீரே?-
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளு முடன்மடிய,
வேட்டை யாடி வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோ மே. 9
646: பருந்தாட் களிற்றுக் கருள்செய்த பரமன் றன்னை, பாரின்மேல்
விருந்தா வனத்தே கண்டமை விட்டு சித்தன் கோதைசொல்,
மருந்தா மென்று தம்மனத்தே வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள்,
பெருந்தா ளுடைய பிரானடிக்கீழ்ப் பிரியா தென்று மிருப்பாரே. (2) 10
ஸ்ரீ ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்