பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார்
327
சீர்கெட்ட காலையும் தூர்வாரிப் புதுக்கப்பெறும் குடிநீர்க் கிணறும், முடைநாற்றம் வீசுதலால் மூடித் தூர்க்கப் பெறும் முதுநீர்க் குட்டையும் இப்பாடலில் நிரலே ஒப்புரவாளர்க்கும் பதுக்கற் செல்வர்க்கும் உவமைகளாகச் சுட்டப்பட்டன.
ஊர் உண் கூவல் ஊருணி
ஊர்-ஊர்வாழ்மக்கள். பிற உயிரிகளும் பயன்கொள்ளுமேனும் மேனிலை நோக்கி மக்கள் எனப்பட்டது. இது யாவருந் தொட்டு’ என்பதனானும் அறியப்படும்.
உண்ணுதல் என்னும் பொதுவினையால் பருகுதல் மட்டுமின்றி அடுதலும் சுட்டப் பெற்றது.
கூவல்- கிணறு
தூர் உள் மண்டி நீர் இழிபட்டு என உள்ளே கும்பியும் கசடும் மிக்கு நிறைந்து நீர் நலங்கெட்டது என்று.
தூர்-கும்பியும் கசடும். கும்பியாவது நொதித்த சேறு.
மண்டுதல் -செறிவுற நிறைதல்,
யாவரும் தொட்டுப் புதுக்குதல் நந்த ஊர்மக்கள் யாவருங் கூடித் தூர்வாரிச் சீர்ப்படுத்துதல் போல,
தொட்டு தோண்டி புதுவதன்று ஆகலின் தோண்டுதல் துர்வாருதலைக் குறித்தது.
புதுக்கல்- பழுதுபட்டதனைச் சீர்ப்படுத்துதல்.
நந்த -உவமஉருபு
உணல் யாம் என்றியர்: யாம் பகிர்ந்து உண்போம் என்று கூறுவர்.
என்றியர் என்னியர் (77று கூறுநர்) என்பது என்றியர் என நின்றது.
நிரப்பின் ஒப்புரவாரை ஒதுக்கவர் ஒப்புரவாளர் வறுமையுற்றவிடத்து அவரைப் புறக்கணித்து ஒதுக்கி விடார்; போற்றிக் காப்பர்.
நிரப்பு:வறுமை , மங்கல வழக்கு
ஒப்புரவாரை ஒப்புரவாளரை ஒப்புரவாளராவார் உலக நடை யறிந்து பிறர்க்கு உதவிசெய்து வாழ்வோர்.
படுதுயர் முடைசேர் முதுநீர்-மூடுநர் ஆங்க
மிகுந்த துன்பத்தைச் செய்கின்ற தீயநாற்றம் வீசும் நெடுநாள் நீர் தேங்கி நிற்கும் குட்டையைத் துர்த்து மூடுவாரைப் போல
