எதிர்பாராத முத்தம்/பாடல் 22
எதிர் பாராத முத்தம்
இரண்டாம் பகுதி
★
“முறையீடு”
22
தருமபுரச் சந்நிதியில் இருவணிகர்.
திருமலிந்து மக்கட்குச் செம்மை பாலிக்கும்
தருமபுரம் வீற்றிருக்கும் சாந்த—குருமூர்த்தி
சீர்மாசி லாமணித் தேசிகனார் சேவடியில்
நேர்மான நாய்கள், நிதிமிக்க—ஊர்மதிக்கும்
நன்மறை நாய்கன் இருவர் பணிந்தெழுந்து
சொன்னார் தம் மக்கள் துயர்ச்சரிதம்!—அன்னார்
அருளுவார்; மெய்யன் புடையீரே, அப்பன்
திருவுள்ள நாமறியோம்! சிந்தை—உருகாதீர்!
அன்பே சிவமென் றறிந்தோன், அறியார்க்குத்!
தின்புலால் யாகச் சிறுமைதனை—நன்றுரைத்தான்
ஆதலினால் அன்னோர் அவனுயிரை மாய்த்தாரோ!
தீ தலால் வேறு தெரியாரோ!—கோதியான்
சைவநெறி ஒன்றே வடக்குச் சனங்கட்கோர்
உய்வளிப்ப தாகும் உணர்ந்திடுவீர்—மெய்யன்பீர்,
பூங்கோதை தானும் பொன்முடியும் தம்முயிரை
ஆங்கே கொடுத்தார்; அறம்விதைத்தார்!—தீங்கு
வடநாட்டில் இல்லா தொழிக்கவகை செய்தார்
கடவுள் கருணை இதுவாம்!—வடவர்,
அழிவாம் குறுநெறியா ரேனும், பழிக்குப்
பழிவாங் குதல்சைவப் பாங்குக்—கிழிவாம்!
வடநாட்டில் சைவம் வளர்ப்போம்! கொலையின்
நடமாட்டம் போரும்! நமனைக்—கெடமாட்டும்
தாளுடையான் தண்ணருளும் சார்த்ததுகண்
[டோம்; நம்மை
ஆளுடையான் செம்மை அருள்வாழி!—கேளீர்,
குமர குருபரன் ஞான குருவாய்
நமை யடைந்தான் நன்றிந்த நாள்!