நற்றிணை 1/032
32. மறுப்பதற்கு அரியது!
- பாடியவர் : கபிலர்.
- திணை : குறிஞ்சி.
- துறை : தலைவிக்குக் குறைநயப்புக் கூறியது.
[(து–வி.) தலைவனுக்குக் குறைநேர்ந்தாளான தோழி, தான் நயமாகப் பலபடக் கூறியும், தன் சொற்களை உணராது தலைவி மயங்குதலைக் காண்கிறாள். அதன்மேல் வெளிப்படையாகவே இவ்வாறு கூறிக் குறைநேர்கின்றாள்.]
'மாயோன் அன்ன மால்வரைக் கவாஅன்,
வாலியோன் அன்ன வயங்குவெள் அருவி
அம்மலை கிழவோன் நம்நயந்து என்றும்
வருந்தினன்' என்பதுஓர் வாய்ச்சொல் தேறாய்;
நீயும் கண்டு, நுமரொடும் எண்ணி,
5
அறிவறிந்து அளவல் வேண்டும்; மறுத்தாற்கு
அரிய வாழி, தோழி! பெரியோர்
நாடி நட்பின் அல்லது,
நட்டு நாடார்தம் ஒட்டியோர் திறத்தே.
தோழீ! நீ வாழ்வாயாக! 'மாயவனைப் போலத் தோற்றும் கருமையான பெரிய மலைப்பக்கத்திலே, அவனுக்கு முன்னோனான, வெண்ணிறப் பலராமனைப் போன்றதாக விளங்கிய வெள்ளருவியானது இழிந்து கொண்டிருக்கும். அத்தன்மையுடைய அழகிய மலைக்கு உரியவன் தலைவன். அவன், எந்நாளும் நம்மை விரும்பியவனாகப் பெரிதும் வருந்தினனாயிருந்தான்!' இவ்வாறு கூறிய எனது ஒப்பற்ற வாய்ச்சொற்களின் உண்மையினை நீ தெளியாயாய் உள்ளனை! இனி நீயும் அவன் துன்புறுதலை நீயாகவே நேரிற்கண்டும், அதனைக் குறித்து நின்பால் என்னினும் அன்புடைய ஆயத்தாரோடும் கலந்து உசாலியும் அறியவேண்டும். அறிவுத் தெளிவினை அறிந்ததன் பின்னரே, யானும் நின்னோடு அவனைப்பற்றி அளவளாவுதல் வேண்டும். அவனது நிலையோ மறுத்துக் கூறுதற்கு அரிதான ஒரு தன்மையாகும். அறிவுசான்ற பெரியோரை நாடிச் சென்று நட்புச் செய்து அவர்பால் ஆய்ந்து ஒன்றைத் தெளிவதன்றித், தம்மை வந்து நட்பு செய்து தம்மோடு நெருக்கமுடையாரின்பால், யாருமே எதனைக் குறித்தும் ஆராயமாட்டார்கள். இதனையும் நீ அறிவாயாக!
கருத்து : 'இனி, அவனது காதலை நினக்குக் கூறுதலால் யாதும் பயனில்லை' என்பதாம்.சொற்பொருள் : மாயோன் – வாசுதேவன். வாலியோன் – பலராமன். இவரது திருமேனி வண்ணங்கள் முறையே கருமையும் வெண்மையும் ஆகும். நாடல் – ஆராய்தல்.
விளக்கம் : 'மலைகிழவோன்' என்றாள், தலைவனின் தகுதி மேம்பாட்டை உணர்த்துதற்கு. 'அவன் நம் நயந்து என்றும் வருந்தினன்' என்றாள். அத்தகுதியுடையோனை அடைதல் தமக்கு நல்வாய்ப்பாக இருப்பவும், அதனைத் தெளியாதே அவனை வருந்தச் செய்த தலைவியது அறியாமைக்கு இரங்கியதனால், 'ஓர் வாய்ச் சொல்'–ஒப்பற்ற வாய்மையுடைய சொல்; இவ்வாறு, தான் அவனது நிலையை முற்றவும் ஆய்ந்து தெளிந்தே, அவனுக்குக் குறை நேர்ந்ததனைக் காட்டுதற்காம். 'நீயும் கண்டு' என்றது, கண்டால் நின் மனமும் தானே அவன்பாற் சென்றுவிடுகின்ற தன்மையினை அடையும்; 'அவன் அத்தகைய பெருவனப்பினன்' என்று கூறியதாம். 'நுமரொடும் எண்ணி" என்றது, தன் சொற்களை ஏற்காததற்குப் புலந்து தன்னைப் பிறளாகக் கொண்டு கூறியதாம். 'அறிவறிந்து அளவல் வேண்டும்' என்றதும், 'மறுத்தரற்கு அரிய' வென்றதும், மறுப்பின் உண்மை அன்பினனான அவன், தான் மடலேறுதலையும் செய்வான் என்னும் உறுதியினால் ஆகும். 'பெரியோர் நாடி நட்பின் அல்லது, நட்டு ஒட்டியோர் திறத்தே நாடார்' என்றது, உலகினர் ஆய்ந்து தெளியும் இயல்பினைக் கூறியதாம்.
இதனைக் கேட்கும் தலைவி, தன் தோழியின் உரையினாலே தனக்கு நன்மையே வந்து சேரும் எனத் தெளிந்தாளாய்த் தலைவனை விருப்புடன் ஏற்பாள்' என்பதாம்.
மேற்கோள் : இது 'கையுறை ஏற்பத் தலைவிக்குத் தோழி கூறியது' எனவுரைப்பர் நச்சினார்க்கினியர் (தொல். பொருள். சூ 114 உரை மேற்கோள்). பின்னிலை நிகழும் பல்வேறு மருங்கினும் தோழிக்குக் கூற்று நிகழ்வதற்கு இச்செய்யுளை இளம்பூரணனார் காட்டுவர் (தொல். பொருள். சூ. 112 உரை மேற்கோள்).