நற்றிணை 1/058
58. குதிரைகள் துன்புறுக!
- பாடியவர் : முதுகூற்றனார்.
- திணை : நெய்தல்.
- துறை : பகற்குறி வந்து நீங்கும் தலைமகன் போக்கு நோக்கித் தோழி மாவின்மேல் வைத்துச் சொல்லியது.
[(து–வி.) பகற்குறிக்கண் தலைவியைக் கூடியின்புற்றுத் தன் ஊர்க்குத் திரும்பும் தலைவனிடம், தலைவியின் பிரிவாற்றாமையற்றிக் கூறுவாளான தோழி, 'இற்றைக்குத் தங்கிப் போக' என, அவனது தேரின் குதிரைகள்மேல் வைத்துச் சொல்லுகின்றாள்]
பெருமுது செல்வர் பொன்னுடைப் புதல்வர்
சிறுதோட் கோத்த செவ்வரிப் பறையின்
கண்ணகத்து எழுதிய குரீஇப் போலக்
கோல்கொண்டு அலைப்பப் படீஇயர் மாதோ—
வீரை வேண்மான் வெளியன் தித்தன்
5
முரசுமுதல் கொளீஇய மாலை விளக்கின்
வெண்கோடு இயம்ப, நுண்பனி அரும்பக்
கையற வந்த பொழுதொடு மெய்சோர்ந்து,
நீடுநீர்ப் பனித்துறைச் சேர்ப்பன்
ஓடுதேர் நுண்நுகம் நுழைந்த மாவே!
10
வீரை வேண்மானான வெளியன் தித்தனது, முரசு முதலியவற்றோடு வெள்ளிய சங்குகளும் ஒலிமுழக்காநிற்க மாலைப்போதும் வரும் அவ்வேளையிலே, ஏற்றிக் கொள்ளப்பட்ட மாலை விளக்குகளின் ஒளியோடு, நுண்ணிய பனித்துளிகளும் அரும்பத் தொடங்கும். தலைவரைப் பிரிந்த தலைவியர் செயலறும்படியாக வந்த அந்த மாலைப் பொழுதோடு, உடல் சோர்வுற்றேமாய், அவலங்கொண்ட நெஞ்சினமாக, யாம் இவ்விடம்விட்டு இல்லத்திற்கு நீங்கிச் செல்வோம். உயர்ந்தெழும் அலைகளையுடைய நெடுங்கடற் பாங்கின் கண்ணுள்ள குளிர்ந்த கடற்றுறைத் தலைவனது. ஓடுகின்ற தேரின் நுண்ணிய நுகத்திற் பூட்டப்பெற்றுச் செல்லும் குதிரைகள் தாம்—
பெரிதான முதிர்ந்த செல்வத்தைப் பெற்றோரது பொன்னணிகளையுடைய புதல்வர்கள் பிறிதான தோளிலே கோத்துக்கொண்டு செல்லும், செவ்வையாக ஒலிக்கும் பறையினது கண்ணகத்தே எழுதப்பட்டுள்ள குருவியானது அடிக்கப்படுதலைப்போலப், பாகனாற் கோல்கொண்டு அடித்து வருத்துதலினாலே துன்பப்படுவன வாக!
கருத்து : 'நீ போகத் தலைப்படினும், நின் குதிரைகள் அடித்து ஓட்டப்படினும் செல்லாவாகுக' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : பெரு முது செல்வர் – பழைதாகவரும் பெருஞ்செல்வத்தை உடையோர். அரிப்பறை – அரித்தெழும் ஓசையைக் கொண்ட சிறுபறை. கண்ணகம் – அடிக்கப்படும். இடம். வேண்மான் – வேளிர்குலத் தலைவன். வெளியன் தித்தன் – வெளியனின் மகனாகிய தித்தன். கோடு – சங்கு. கையற – செயலற.
விளக்கம் : பகற்போதிலே தலைவனோடிருந்து இன்புற்ற தலைவி, இரவிலே தனிமையால் பெரிதும் வாடி நலிவாள் எனவும், அதனால் தலைவன் இரவிலும் தங்கிப்போதல் வேண்டுமெனவும் வற்புறுத்துவாள் போலத், தோழி இவ்வாறு கூறுகின்றாள். இரவில், அவளூரில் அவன் தங்கிச் செல்வதென்பது அவளை மணந்து கொண்டதன் பின்னரன்றி இயலாது ஆயினமையின், வரைவினை வேட்டுக் கூறுகின்றாள் எனவே கொள்ளல் வேண்டும்.
மாலைப்போதிலே நுண்பனி அரும்புதலைக் கூறியதால், கூதிர்ப்பொழுது என்பதும், இரவிடை முயக்கம் அதுகாலை இன்றியமையாதாய்த் தோன்றும் என்பதும் பெறவைத்தனள். 'மெய் சோர்ந்து அவல நெஞ்சினம் பெயர' என்றது, அவனைப் பிரிதலால் தாமுறும் தளர்வைச் சுட்டிக் கூறியதாம். 'மா கோல் கொண்டு அலைப்பப் படீஇயர்' என்றது, அவை தாம் செல்லாவாகுக என்பதாம்; அவை செல்லாவாக, அவனும் வேறு போதற்கு வழியின்றி இரவில் தங்குதலை நேர்வான் என்பதாம். 'கண்ணகத்து எழுதிய குரீஇ' என்பது, பறைக்கண்ணகத்தே தீட்டப்பெறும் ஓவியமாம்.
மேற்கோள் : ‘பகற்குறி வந்து போகின்ற தலைவன் புறக்கிடை நோக்கி ஆற்றாத தலைவி குறிப்பறிந்து, மாவின் மேல் வைத்து வற்புறுத்தது என, இச் செய்யுளை மேற்கோளாகக் கொண்டனர் நச்சினார்க்கினியர் (தொல். பொருள். சூ. 114 உரை.)
பிறபாடம் : 'பெறுமுது செல்வர்"—நல்லூழாற் பெற்ற பழைமையாக வரும் செல்வத்தை உடையோர்.