சு. திராவிடமும் வட இந்திய மொழிகளும்
திராவிட மொழிகள் வடமொழியி லிருந்து பெறப்பட்டவையே, அவற்றுள் வடமொழிச் சார்பற்றனவாகக் காணக் கிடக்கும் சொற்கள் யாதோ ஒரு பண்டைப் பாகத மொழியிலிருந்து பெறப்பட்டவை என்று கொண்டிருந்த கொள்கைகள் இரண்டும் பிழைபட்டன வென்று காட்டப்பட்டது. எனவே, அறிஞர் சிலர் இவற்றிற்கு நேர்மாறான கொள்கை யொன்றைக் கூற முன்வந்தனர். வடமொழியி லிருந்து கிளைத்த வட இந்திய மொழிகளுள் காணப்பெறும் பிற மொழிக் கலப்புத் திராவிட மொழிகளின் கூட்டுறவால் ஏற்பட்டதுதான் என்பது இப் புதுக் கொள்கை. இக் கொள்கையைப் பரப்பியவர்களில் தலையானோர் பம்பாயைச் சார்ந்த ரெவரெண்ட் டாக்டர் ஸ்டீவென்சன்[1] என்பவரும், நேபாளத்தைச் சார்ந்த ஹாட்ஜ்ஸன்[2] என்பவருமே. இவர்கள் கருத்து: (1) வட இந்திய மொழிகள் இயற்கைத் தாக்கு தல்களாலும், கால மாறுபாட்டாலும் வடமொழியி லிருந்து கிளைத்தவையல்ல; ஆனால் வடமொழி யல்லாத பிற மொழிகளின் ஆற்றல் மிக்க கலப்பினால் சிதைவுற்றனவேயாம். (2) இப் பிறமொழிகள் திராவிடப் பேச்சுடன் ஒப்புமை யுடையன; இத் திராவிடப் பேச்சே, பண்டை நிஷாதர்கள் பேச்சும், பிற பழங்காலக் குடிகளின் பேச்சுமாகும் என்பதே.
இவ்விரு பகுதிகளுள் முன்னையது பின்னேயதைவிட உறுதிப்பாடுடையதாகும்; ஆனால் அதுவும் ஒருவாறு
