சமணமுனிவர்கள் இயற்றிய நாலடியார்

உரை: களத்தூர் வேதகிரி முதலியார்

அறத்துப்பால்: துறவறவியல்

நான்காம் அதிகாரம் அறன் வலியுறுத்தல்

[அஃதாவது, தருமத்தின் பலனை அறிவித்தலாம்]

பாடல்: 31 (அகத்தாரே)

அகத்தாரே வாழ்வாரென் றண்ணாந்து நோக்கிப்| அகத்தாரே வாழ்வார் என்று அண்ணாந்து நோக்கிப்

புகத்தாம் பெறாஅர் புறங்கடை - பற்றி| புகத் தாம் பெறாஅர் புறங்கடை - பற்றி

மிகத்தாம் வருந்தி யிருப்பரே மேலைத்| மிகத் தாம் வருந்தி யிருப்பரே மேலைத்

தவத்தாற் றவஞ்செய்யா தார். (01)| தவத்தால் தவம் செய்யாதார்.

பதவுரை: மேலை= முற்பிறப்பில்;; தவத்தால்= தவங்காரணமாக;; தவம்= நற்றவம்;; செய்யாதார்= செய்யாதவர்கள்;; அகத்தாரே= இல்வாழ்க்கையாரே;; வாழ்வார் என்று= வாழ்பவர்கள் என்று;; அண்ணாந்து= தலைநிமிர்ந்து;; நோக்கி= பார்த்து;; தாம்புக= தாம் உள்ளே நுழைய;; பெறார்= பெறாதவர்களாய்;; புறங்கடை= தலைவாயிலை;; பற்றி= பிடித்துநின்று;; மிக= மிகவும்;; தாம்= தாங்கள்;; வருந்தி= வருத்தப்பட்டு;; இருப்பர்= இருப்பார்கள்.

கருத்துரை: முற்பிறப்பில் தவஞ்செய்யாதார் இப்பிறப்பில் இல்வாழ்க்கையாரே வாழ்பவர்கள் என்று தலைவாயிலைப்பற்றி உள்ளே நுழையாதவர்களாய் வருத்தப்பட்டிருப்பார்கள்.

விசேடவுரை: தவஞ்செய்யாதார்- எழுவாய், இருப்பர்-பயனிலை, அண்ணார்த்தல் என்னுந் தொழிற்பெயர் வினையாங்கால் அண்ணாருகிறது என்றாகும். அண்ணார்ந்து இதில் ஒற்றுக்கெட்டது.

தொல்காப்பியம்- பெயரியல்- 30ஆம் சூத்திரம்.

“தாமென் கிளவி பன்மைக் குரித்தே.”

பாடல்: 32 (ஆவாதா)

ஆவாநா மாக்க நசைஇ யறமறந்து | ஆவாம் நாம் ஆக்கம் நசைஇ அறம் மறந்து

போவாநா மென்னாப் புலைநெஞ்சே - யோவாது | போவாம் நாம் என்னாப் புலை நெஞ்சே - ஓவாது

நின்றுஞற்றி வாழ்தி யெனினுநின் வாழ்நாள்கள் | நின்று உஞற்றி வாழ்தி எனினும் நின் வாழ் நாள்கள்

சென்றன செய்வ துரை. (02) |சென்றன செய்வது உரை.

பதவுரை: ஆவாம்= வாழக்கடவோம்;; நாம்= யாமென்று;; ஆக்கம்= செல்வத்தை;; நசைஇ= இச்சித்து;; அறம்= தருமத்தை;; மறந்து= மறந்துவிட்டு;; போவாம்= இறந்துபோவோம்;; நாம் என்னா= நாம் என்று எண்ணாத;; புலை- இழிவான;; நெஞ்சே= மனமே;; ஓவாது= இடைவிடாது;; நின்று= நிலைபெற்று;; உஞற்றி= முயற்சி செய்து;; வாழ்தி எனினும்= வாழ்வாயானாலும்;; நின்= உன்னுடைய;; வாழ்நாள்கள்= ஆயுள்கள்;; சென்றன= போயின;; செய்வது= (இனி நீ) செய்வதென்ன?; உரை= சொல்.

கருத்துரை: மனமே! பல முயற்சிகள் செய்து வாழ்வாயானாலும், உன்னுடைய ஆயுள்கள் போயின; இனி நீ செய்வதென்ன சொல்.

விசேடவுரை: நீ- எழுவாய், உரை- பயனிலை, செய்வது- செயப்படுபொருள்.

பாடல்: 33 (வினைப்பயன்)

வினைப்பயன் வந்தக்கால் வெய்ய வுயிரா () வினைப் பயன் வந்தக்கால் வெய்ய உயிரா

மனத்தி னழியுமாம் பேதை - நினைத்ததனைத் ()மனத்தின் அழியுமாம் பேதை - நினைத்து அதனைத்

தொல்லைய தென்றுணர் வாரே தடுமாற்றத் () தொல்லையது என்று உணர்வாரே தடுமாற்றத்து

தெல்லை யிகந்தொருவு வார். (03) எல்லை இகந்து ஒருவுவார்.

பதவுரை: பேதை= அறிவில்லாதவன்;; வினைப் பயன்= தீவினைப் பயன்;; வந்தக்கால்= வந்தால்;; வெய்ய= கொடிதாக;; உயிரா= பெருமூச்செறிந்து;; மனத்தின்= மனத்தினால் நினைந்து;; அழியும்= அழிவான்;; அதனை= அத்தீவினைப் பலனை;; நினைத்து= ஆராய்ந்து;; தொல்லையது என்று= முற்பிறப்பிற் செய்தது என்று;; உணர்வாரே= அறிபவர்களே;; தடுமாற்றத்து= பிறவித்துன்பத்தின்;; எல்லை= பிரமாணத்தை;; இகந்து ஒருவுவார்= கடந்து போவார்.

கருத்துரை: அறிவில்லாதவன் தீவினை வந்தால் மனத்தில் நினைத்து அழிவான். அத்தீவினை முன்வினை என்று அறிந்தவர்களே பிறவித் துன்பத்து அளவைக் கடப்பார்கள்.

விசேடவுரை: பேதை- எழுவாய், அழியும்- பயனிலை, உணர்வார்- எழுவாய், ஒருவுவார்- பயனிலை.

யாப்பருங்கலம்

“வெண்பா முதலா நால்வகைப் பாவு

மெஞ்சா நாற்பால் வருணர்க் குரிய.”

-இவ்விதியால் வெண்பா பிராமணசாதியாம். தொன்னூல் விளக்கத்தினுங் காண்க.

பாடல்: 34 (அரும்பெறல்)

அரும்பெறல் யாக்கையைப் பெற்ற பயத்தாற் () அரும் பெறல் யாக்கையைப் பெற்ற பயத்தால்

பெரும்பயனு மாற்றவே கொள்க - கரும்பூர்ந்த ()பெரும் பயனும் ஆற்றவே கொள்க - கரும்பு ஊர்ந்த

சாலவும் பின்னுதவி மற்றதன் () சாறு போல் சாலவும் பின் உதவி மற்று அதன்

கோதுபோற் போகு முடம்பு. (04) கோது போல் போகும் உடம்பு.

பதவுரை: பெறல்= பெறுதற்கு;; அரும்= அரிய;; யாக்கையை= உடலை;; பெற்ற= அடைந்த;; பயத்தால்= பலனால்;; பெரும்= பெரிய;; பயனும்= கருமப்பலனையும்;; ஆற்றவே= மிகவும்;; கொள்க= கொள்ளக்கடவீர்கள்;; கரும்பு= கரும்பிலிருந்து;; ஊர்ந்த= (ஆலையாற்) பரவிய;; சாறுபோல்= சாற்றைப் போல;; சாலவும் = மிகவும்;; பின் உதவி = (அத்தருமப் பலன்) பிற்காலத்து உதவியாம்;; அதன் = அக்கரும்பின்;; கோதுபோல் = சக்கை போல;; உடம்பு= உடல்;; போகும் = அழிந்து போகும்.

கருத்துரை: பெறுதற்கரிய உடல் அடைந்த பலனால் தருமப்பலனைக் கொள்ளக்கடவீர்கள். அப்பலன் கருப்பஞ்சாற்றைப் போலாம்; உடல் அதன் சக்கை போலாம்.

விசேடவுரை: (நீங்கள்)- தோன்றா எழுவாய், கொள்க- பயனிலை, பயன்-செயப்படுபொருள். மற்று-அசை. எவ்வகைப் பிறப்பிலு மக்கட் பிறப்பு மேலாகையால், ‘அரும்பெறல் யாக்கை’ என்றார்.

பாடல்: 35 (கரும்பாட்டிக்)

கரும்பாட்டிக் கட்டி சிறுகாலைக் கொண்டார் () கரும்பு ஆட்டி கட்டி சிறுகாலைக் கொண்டார்

துரும்பெழுந்து வேங்காற் றுயராண் - டுழவார் ()துரும்பு எழுந்து வேம் கால் துயர் ஆண்டு - உழவார்

வருந்தி யுடம்பின் பயன்கொண்டார் கூற்றம் () வருந்தி உடம்பின் பயன் கொண்டார் கூற்றம்

வருங்காற் பரிவ திலர். (05) வரும் கால் பரிவது இலர்.

பதவுரை: கரும்பு= கரும்பை,; ஆட்டி= ஆலையில் ஆட்டி,; கட்டி= வெல்லக் கட்டியை,; சிறுகாலை= முற்காலத்தில்,; கொண்டார்= கொண்டவர்கள்,; துரும்பு= அக்கரும்பின் துரும்பு,; எழுந்து= தீயால் எழுந்து,; வேம்கால்= வேகுங் காலத்து,; ஆண்டு= அவ்விடத்து,; துயர்= துன்பத்தால்,; உழவார்= வருந்தார்;; (அதுபோல) உடம்பின்= உடம்பாலாகிய,; பயன்= தருமப்பலனை,; வருந்தி= பிரயாசப்பட்டு,; கொண்டார்= கைக்கொண்டவர்கள்,; கூற்றம்= இயமன்,; வருங்கால்= வரும்போது,; பரிவது= வருந்துவது,; இலர்= இல்லாதவர்களாவார்கள்.

கருத்துரை: வெல்லக்கட்டியைக் கொண்டவர்கள், கரும்பின் சக்கை வேங்காலத்து விசனப்படமாட்டார்கள்; அதுபோல, உடம்பாலாகிய தருமப்பலனைக் கொண்டவர்கள் இயமன் வரும்போது விசனப்பட மாட்டார்கள்.

விசேடவுரை: பயன்கொண்டார்- எழுவாய், பரிவதிலர்- பயனிலை.

பாடல் 36 (இன்றுகொல்)

இன்றுகொ லன்றுகொ லென்றுகொ லென்னாது () இன்று கொல் அன்று கொல் என்று கொல் என்னாது

பின்னையே நின்றது கூற்றமென் - றெண்ணி ()பின்னையே நின்றது கூற்றம் என்று- எண்ணி

யொருவுமின் றீயவை யொல்லும் வகையான் () ஒருவுமின் தீயவை ஒல்லும் வகையான்

மருவுமின் மாண்டா ரறம். (06) மருவுமின் மாண்டார் அறம்.

பதவுரை: இன்றுகொல்= இன்றைக்கோ?; அன்று கொல்= நாளைக்கோ?; என்று கொல்= என்றைக்கோ?; என்னாது= எண்ணாது,; பின்றையே= பின்னையே,; நின்றது= நிற்கின்றது,; கூற்றம் என்று= இயமன் என்று,; எண்ணி= நினைத்து,; தீயவை= பாவங்களை,; ஒருவுமின்= நீக்குங்கள்,; மாண்டார்= பெரியோராற் சொல்லிய,; அறம்= தருமங்களை,; ஒல்லும் வகையால்= கூடியமாத்திரம்,; மருவுமின்= பொருந்தும்படி செய்யுங்கள்.

கருத்துரை: இயமன், பின்னே நிற்கிறான் என்று எண்ணி அதருமத்தை நீக்கித் தருமத்தைச் செய்யுங்கள்.

விசேடவுரை: (நீங்கள்)- தோன்றா எழுவாய், ஒருவுமின்- பயனிலை, தீயவை- செயப்படுபொருள், நீங்கள்- எழுவாய், மருவுமின்- பயனிலை, அறம்- செயப்படுபொருள்.

பாடல் 37 (மக்களா)

மக்களா லாய பெரும்பயனு மாயுங்கா () மக்களால் ஆய பெரும் பயனும் ஆயும் கால்

லெத்துணையு மாற்றப் பலவானால் - தொக்க ()எத்துணையும் ஆற்றப் பல ஆனால் - தொக்க

வுடம்பிற்கே யொப்புரவு செய்தொழுகா தும்பர்க் () உடம்பிற்கே ஒப்புரவு செய்து ஒழுகாது உம்பர்க்

கிடந்துண்ணப் பண்ணப் படும். (07) கிடந்து உண்ணப்படும்.

பதவுரை: மக்களால்= மனிதர்களால்,; ஆய= உண்டாய,; பெரும்= பெரிய,; பயனும்= விளைவும்,; ஆயுங்கால்= ஆராயுமிடத்து,; எத்துணையும்= எவ்வளவும்,; ஆற்ற= மிக,; பல ஆனால்= பலவாயிருந்தால்,; தொக்க= பொருந்திய,; உடம்பிற்கே= உடலுக்கே,; ஒப்புரவு= தருமத்தை,; செய்து= பண்ணி,; ஒழுகாது= நடவாமால்,; உம்பர்= சுவர்க்கத்தில்,; கிடந்து= இருந்து,; உண்ண=அநுபவிக்க,; பண்ண= தருமங்கள் செய்ய,; படும்= தகும்.

கருத்துரை: நீங்கள் உங்கள் உடலுக்குத் தருமத்தைச் செய்யாது சுவர்க்கத்தில் இருந்து அநுபவிக்கத் தருமத்தைச் செய்யுங்கள்.

விசேடவுரை: (நீங்கள்) தோன்றா எழுவாய், பண்ணப்படும்- பயனிலை, அறங்களை- செயப்படுபொருள்.

பாடல் 38 (உறக்குந்)

உறக்குந் துணையதோ ராலம்வித் தீண்டி () உறக்கும் துணையது ஓர் ஆலம் வித்து ஈண்டி

யிறப்ப நிழற்பயந் தாஅங் - கறப்பயனுந் ()இறப்ப நிழல் பயந்தாங்கு - அறப் பயனும்

தான்சிறி தாயினுந் தக்கார்கைப் பட்டக்கால் () தான் சிறிது ஆயினும் தக்கார் கைப் பட்டக்கால்

வான்சிறிதாப் போர்த்து விடும். (08) வான் சிறிதாப் போர்த்து விடும்.

பதவுரை: உறக்கும்= கிள்ளியெடுக்கும்,; துணையது= அளவினையுடையது,; ஓர்= ஒரு,; ஆலம் வித்து= ஆலம் விதையானது,; ஈண்டி= நெருங்க வளர்ந்து,; இறப்ப= மிகவும்,; நிழல்= நிழலை,; பயந்தாங்கு= கொடுத்தாற் போல,; அறம்= தருமத்தின்,; பயனும்= பலனும்,; தான்= தான்,; சிறிது ஆயினும்= சிறியதாயிருந்தாலும்,; தக்கார்= பெரியோர்கள்,; கைபட்டக்கால்= கையிற்பட்டால்,; வான்= ஆகாயம்,; சிறிதாக= சிறியதாக,; போர்த்துவிடும்= மூடிவிடும்.

கருத்துரை: ஒரு ஆலம் விதை வளர்ந்து மிகவும் நிழலைக் கொடுத்தாற்போலத், தருமப்பலன் சிறியதானாலும் பெரியோர் கையிற் கொடுக்கப்பட்டால் அப்பலன் வானினும் பெரியதாயிருக்கும்.

விசேடவுரை: அறப்பயன்- எழுவாய், போர்த்துவிடும்- பயனிலை, உறக்கும் என்பதை உறங்கும் எனக் கூறினும் பொருந்தும்.

அரும்பதக் கொத்து: “உறக்கல் கறத்தல் விரலாற் கிள்ளுதல்.”

பாடல் 39 (வைகலும்)

வைகலும் வைகல் வரக்கண்டு மஃதுணரார் ()வைகலும் வைகல் வரக் கண்டும் அஃது உணரார்

வைகலும் வைகலை வைகுமென் - றின்புறுவர் () வைகலும் வைகலை வைகும் என்று - இன்புறுவர்

வைகலும் வைகற்றம் வாழ்நாண்மேல் வைகுதல் (09) வைகலும் வைகல் தம் வாழ் நாள் மேல் வைகுதல்

வைகலும் வைத்துணரா தார். (09) வைகலும் வைத்து உணராதார்.

பதவுரை: வைகலும் = நாள்தோறும்,; வைகல்= நாள் கழிதலை,; தம்= தம்முடைய,; வாழ்நாள்மேல்= ஆயுள்களின் மேல்,; வைகுதல் வைத்து= செலவுநாளாக வைத்து,; வைகலை= அந்த நாட்களை,; உணராதார்= அறியாதார்,; வைகலும்= நாள் தோறும்,; வைகல் வர= தம் வாழ்நாள் கழிவுவர,; கண்டும்= பார்த்தும்,; அஃது= அதனை,; உணரார்= அறியார்,; வைகலும்= நாள்தோறும்,; வைகலை= நாள்களை,; வைகும் என்று= கழியும் என்று,; இன்புறுவர்= இன்பத்தை அடைவர்.

கருத்துரை: நாள்தோறும் நாள் செல்லுதலைத் தம் வாழ்நாள் செலவுவரக்கண்டு அதையறியாமல் நாள்தோறும் நாள் செல்லுதலுக்கு இன்பத்தை யடைவர்.

விசேடவுரை: உணராதார்- எழுவாய், இன்புறுவர்- பயனிலை.

யாப்பருங்கலம்:(அகவல் வெண்பா)

“அகவல் வெண்பா வடிநிலை பெற்றுச்

சீர்நிலை பெறூஉந் தொடைநிலை தெரியாது

நடைவையி னோடி நெய்வார்ந் தன்ன

நயமுடைத் தாகி பொருளொடு புணர்ந்து

வெழுத்தறி யாதே.”

-என்றது யாப்பருங்கல மேற்கோளாதல் அறிக. அணியியலிலுங் காண்க.

பாடல் 40 (மானவருங்)

மான வருங்கல நீக்கி யிரவென்னு () மான அரும் கலம் நீக்கி இரவு என்னும்

மீன விளிவினால் வாழ்வேன்மன்-ஈனத்தா ()ஈன இளிவினால் வாழ்வேன்மன் - ஈனத்தால்

லூட்டியக் கண்ணு முறுதிசேர்ந் திவ்வுடம்பு () ஊட்டியக் கண்ணும் உறுதி சேர்ந்து இவ் உடம்பு

நீட்டித்து நிற்கு மெனின். (10) நீட்டித்து நிற்கும் எனின்.

பதவுரை: ஈனத்தால்= இழிவால்,; ஊட்டி= ஊட்டியக்கண்ணும்= இரந்து ஊட்டிய இடத்தும்,; உறுதி= வலிமை,; சேர்ந்து= பொருந்தி,; இ உடம்பு= இவ்வுடல்,; நீட்டித்து= நெடுநாள்,; நிற்கும் எனின்= நிற்குமானால்,; மானம்= அபிமானமாகிய,; அரும்= அரிய,; கலம்= ஆபரணத்தை,; நீக்கி= தள்ளி,; இரவு என்னும்= யாசகம் என்னும்,; ஈனம்= கனவீனமான,; இளிவினால்= அவமதிப்பால்,; வாழ்வேன்மன்= உயிர் வாழ்வேன்.

கருத்துரை: இரந்து ஊட்டிய விடத்து, இவ்வுடம்பு நிலைநிற்குமானால் அபிமானம் என்கிற ஆபரணத்தைத் தள்ளிக் கனவீனமாகிய அவமதிப்பினால் உயிர் வாழ்வேன்.

விசேடவுரை: யான்- எழுவாய், வாழ்வேன்- பயனிலை, மன்- ஒழியிசை.

அறன் வலியுறுத்தல் முற்றிற்று

பார்க்க

நாலடியார்- வேதகிரி முதலியாரவர்கள் உரையுடன்

நாலடியார் 1-ஆம் அதிகாரம் -செல்வ நிலையாமை

[[]]

[[]] :[[]] :[[]]