உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

நளவெண்பா/கலிதொடர் காண்டம்/பாடல் 221 முதல் 270

விக்கிமூலம் இலிருந்து


நகரமாந்தரின் வேண்டுகோள்

[தொகு]

221. ஆருயிரின் தாயே அறத்தின் பெருந்தவமே

பேரருளின் கண்ணே பெருமானே - பாரிடத்தை

யார்காக்கப் போவதுநீ யாங்கென்றார் தங்கண்ணின்

நீர்வார்த்துக் கால்கழுவா நின்று.

222. வேலை கரையிழந்தால் வேத நெறிபிறழ்ந்தால்

ஞாலம் முழுதும் நடுவிழந்தால் - சீலம்

ஒழிவரோ செம்மை யுரைதிறம்பாச் செய்கை

அழிவரோ செங்கோ லவர்.

223. வடியேறு கூரிலைவேன் மன்னாவோ வுன்றன்

அடியேங்கட் காதரவு தீரக் - கொடிநகரில்

இன்றிருந்து நாளை யெழுந்தருள்க வென்றுரைத்தார்

வென்றிருந்த தோளான்றாள் வீழ்ந்து.

224. மன்றலிளங் கோதை முகநோக்கி மாநகர்வாய்

நின்றுருகு வார்கண்ணி னீர்நோக்கி - இன்றிங்

கிருத்துமோ வென்றா னிளங்குதலை வாயாள்

வருத்தமே தன்மனத்தில் வைத்து.

புட்கரன் நளனை ஆதரிப்பார் கொல்லப்படுவார் என முரசறைவித்தது

[தொகு]

225. வண்டாடுந் தார்நளனை மாநகரில் யாரேனும்

கொண்டாடி னார்தம்மைக் கொல்லென்று - தண்டா

முரசறைவா யாங்கென்றான் முன்னே முனிந்தாங்

கரசறியா வேந்த னழன்று.

வென்றிருந்த தோளான்றாள் வீழ்ந்து

[தொகு]

224. மன்றலிளங் கோதை முகநோக்கி மாநகர்வாய்

நின்றுருகு வார்கண்ணி னீர்நோக்கி - இன்றிங்

கிருத்துமோ வென்றா னிளங்குதலை வாயாள்

வருத்தமே தன்மனத்தில் வைத்து.

புட்கரன் நளனை ஆதரிப்பார் கொல்லப்படுவார் என முரசறைவித்தது

[தொகு]

225. வண்டாடுந் தார்நளனை மாநகரில் யாரேனும்

கொண்டாடி னார்தம்மைக் கொல்லென்று - தண்டா

முரசறைவா யாங்கென்றான் முன்னே முனிந்தாங்

கரசறியா வேந்த னழன்று.

226. அறையும் பறையரவங் கேட்டழிந்து நைந்து

பிறைநுதலாள் பேதைமையை நோக்கி - முறுவலியா

இந்நகர்க்கீ தென்பொருட்டா வந்த தெனவுரைத்தான்

மன்னகற்றுங் கூரிலைவேன் மன்.

நளன், தமயந்தியும் மக்களும் தொடர நகர் நீங்கியது

[தொகு]

227. தன்வாயில் மென்மொழியே தாங்கினான் ஓங்குநகர்ப்

பொன்வாயில் பின்னாகப் போயினான் - முன்னாளில்

பூமகளைப் பாரினொடு புல்லினான் கன்மகனைக்

கோமகளைத் தேவியொடுங் கொண்டு.

நகரின் துயர நிலை

[தொகு]

228. கொற்றவன்பாற் செல்வாரைக் கொல்வான் முரசறைந்து

வெற்றியொடு புட்கரனும் வீற்றிருப்ப - முற்றும்

இழவு படுமாபோ லில்லங்க டோ றும்

குழவிபா லுண்டிலவே கொண்டு.

நளனுடைய மக்களின் துயரநிலை

[தொகு]

229. சந்தக் கழற்றா மரையுஞ் சதங்கையணி

பைந்தளிரு நோவப் பதைத்துருகி - எந்தாய்

வடந்தோய் களிற்றாய் வழியான தெல்லாம்

கடந்தோமோ வென்றார் கலுழ்ந்து.

230. தூயதன் மக்கள் துயர்நோக்கிச் சூழ்கின்ற

மாய விதியின் வலிநோக்கி - யாதும்

தெரியாது சித்திரம்போல் நின்றிட்டான் செம்மை

புரிவான் துயரால் புலர்ந்து.

நளன் தமயந்தியை மக்களுடன் குண்டினபுரம் ஏகக் கூறியது

[தொகு]

231. காத லிருவரையும் கொண்டு கடுஞ்சுரம்போக்

கேத முடைத்திவரைக் கொண்டுநீ - மாதராய்

வீமன் திருநகர்க்கே மீளென்றான் விண்ணவர்முன்

தாமம் புனைந்தாளைத் தான்.

தமயந்தியின் மறுமொழி

[தொகு]

232. குற்றமில் காட்சிக் குதலைவாய் மைந்தரையும்

பெற்றுக் கொளலாம் பெறலாமோ - கொற்றவனே

கோக்கா தலனைக் குலமகளுக் கென்றுரைத்தாள்

நோக்கான் மழைபொழியா நொந்து.

நளன் மக்கட் பேற்றின் சிறப்பைக் கூறியது

[தொகு]

233. கைதவந்தான் நீக்கிக் கருத்திற் கறையகற்றிச்

செய்தவந்தா னெத்தனையுஞ் செய்தாலும் - மைதீர்

மகப்பெறா மானிடர்கள் வானவர்தம் மூர்க்குப்

புகப்பெறார் மாதராய் போந்து.

234. பொன்னுடைய ரேனும் புகழுடைய ரேனுமற்

றென்னுடைய ரேனு முடையரோ - இன்னடிசில்

புக்களையுந் தாமரைக்கைப் பூநாறுஞ் செய்யவாய்

மக்களையிங் கில்லாத வர்.

235. சொன்ன கலையின் துறையனைத்துந் தோய்ந்தாலும்

என்ன பயனுடைத்தா மின்முகத்து - முன்னம்

குறுகுதலைக் கிண்கிணிக்காற் கோமக்கள் பால்வாய்ச்

சிறுகுதலை கேளாச் செவி.

தமயந்தி நளனைத் தன் தந்தை நகருக்கு வருமாறு அழைத்தது

[தொகு]

236. போற்றரிய செல்வம் புனனாட் டொடும்போகத்

தோற்றமையும் யாவர்க்குந் தோற்றாதே - ஆற்றலாய்

எம்பதிக்கே போந்தருளு கென்றா ளெழிற்கமலச்

செம்பதிக்கே வீற்றிருந்த தேன்.

நளன் அதற்கு உடன்படாது உரைத்தது

[தொகு]

237. சினக்கதிர்வேற் கண்மடவாய் செல்வர்பாற் சென்றீ

எனக்கென்னு மிம்மாற்றங் கண்டாய் - தனக்குரிய

தானந் துடைத்துத் தருமத்தை வேர்பறித்து

மானந் துடைப்பதோர் வாள்.

238. மன்னராய் மன்னர் தமையடைந்து வாழ்வெய்தி

இன்னமுதந் தேக்கி யிருப்பரேல் - சொன்ன

பெரும்பே டிகளலரேற் பித்தரே யன்றோ

வரும்பேடை மானே யவர்.

தமயந்தி மக்களையேனும் தன் தந்தையிடம் அனுப்ப வேண்டிக்கொண்டது

[தொகு]

239. செங்கோலா யுன்றன் திருவுள்ளம் ஈதாயின்

எங்கோன் விதர்ப்ப னெழினகர்க்கே - நங்கோலக்

காதலரைப் போக்கி யருளென்றாள் காதலருக்

கேதிலரைப் போல வெடுத்து.

நளன் தன் மக்களை அனுப்ப உடன்பட்டது

[தொகு]

240. பேதை பிரியப் பிரியாத பேரன்பின்

காதலரைக் கொண்டுபோய்க் காதலிதன் - தாதைக்குக்

காட்டுநீ யென்றான் கலங்காத வுள்ளத்தை

வாட்டுநீர் கண்ணிலே வைத்து.

மக்களின் பிரிவாற்றாத் துயரநிலை

[தொகு]

241. தந்தை திருமுகத்தை நோக்கித் தமைப்பயந்தாள்

இந்து முகத்தை யெதிர்நோக்கி - எந்தம்மை

வேறாகப் போக்குதிரோ வென்றார் விழிவழியே

ஆறாகக் கண்ணீ ரழுது.

242. அஞ்சனந்தோய் கண்ணி லருவிநீ ராங்கவர்க்கு

மஞ்சனநீ ராக வழிந்தோட - நெஞ்சுருகி

வல்லிவிடா மெல்லிடையாண் மக்களைத்தன் மார்போடும்

புல்லிவிடா நின்றாள் புலர்ந்து.

மக்களை ஒரு மறையோன் அழைத்துச் சென்றது

[தொகு]

243. இருவ ருயிரு மிருகையான் வாங்கி

ஒருவன்கொண் டேகுவா னொத்து - அருமறையோன்

கோமைந்த னோடிளைய கோதையைக்கொண் டேகினான்

வீமன் நகர்க்கே விரைந்து.

244. காத லவர்மேலே கண்ணோட விண்ணோடும்

ஊதை யெனநின் றுயிர்ப்போட - யாதும்

உரையாடா துள்ள மொடுங்கினான் வண்டு

விரையாடுந் தாரான் மெலிந்து.

நளதமயந்தியர் ஒரு பாலைநிலத்தைக் கண்ணுற்றது

[தொகு]

245. சேலுற்ற வாவித் திருநாடு பின்னொழியக்

காலிற்போய்க் தேவியொடுங் கண்ணுற்றான் - ஞாலஞ்சேர்

கள்ளிவே கத்தரவுங் கண்மணிகள் தாம்பொடியாய்த்

துள்ளிவே கின்ற சுரம்.

கலி ஒரு பொற்புள்ளாய் அங்கு தோன்றியது

[தொகு]

246. கன்னிறத்த சிந்தைக் கலியுமவன் முன்பாகப்

பொன்னிறத்த புள்வடிவாய்ப் போந்திருந்தான் - நன்னெறிக்கே

அஞ்சிப்பா ரீந்த அரசனையுந் தேவியையும்

வஞ்சிப்பான் வேண்டி வனத்து.

அப்பொற்புள்ளைத் தமயந்தி விரும்பியது

[தொகு]

247. தேன்பிடிக்குந் தண்துழாய்ச் செங்கட் கருமுகிலை

மான்பிடிக்கச் சொன்ன மயிலேபோல் - தான்பிடிக்கப்

பொற்புள்ளைப் பற்றித்தா வென்றாள் புதுமழலைச்

சொற்கிள்ளை வாயாள் தொழுது.

நளன் அப்பறவைஅயிப் பிடிக்க முயலுதல்

[தொகு]

248. பொற்புள் ளதனைப் பிடிப்பான் நளன்புகுதக்

கைக்குள்வரு மாபோற் கழன்றோடி எய்க்கும்

இளைக்குமா போல இருந்ததுகண் டன்றே

வளைக்குமா றெண்ணினான் மன்.

249. கொற்றக் கயற்கட் கொடியே யிருவோரும்

ஒற்றைத் துகிலா லுடைபுனைந்து - மற்றிந்த

பொற்றுகிலாற் புள்வளைக்கப் போதுவோ மென்றுரைத்தான்

பற்றகலா வுள்ளம் பரிந்து.

நளன் தன் ஆடையால் புள் வளைத்தது

[தொகு]

250. எற்றித் திரைபொரநொந் தேறி யிளமணலில்

பற்றிப் பவழம் படர்நிழற்கீழ் - முத்தீன்று

வெள்வளைத்தா யோடுநீர் வேலைத் திருநாடன்

புள்வளைத்தா னாடையாற் போந்து.

அப்புள் வானில் அவ்வாடையுடன் எழுந்து கூறியது

[தொகு]

251. கூந்த லிளங்குயிலுங் கோமானுங் கொண்டணைத்த

பூந்துகில்கொண் டந்தரத்தே போய்நின்று - வேந்தனே

நன்னாடு தோற்பித்தோண் நானேகா ணென்றதே

பொன்னாடு மாநிறத்த புள்.

நளதமயந்தியர் இருவரும் ஓராடையே கொண்டமை

[தொகு]

252. காவிபோற் கண்ணிக்குங் கண்ணியந்தோட் காளைக்கும்

ஆவிபோ லாடையுமொன் றானதே - பூவிரியக்

கள்வேட்டு வண்டுழலுங் கானத் திடைக்கனகப்

புள்வேட்டை யாதரித்த போது.

தமயந்தி கலியைச் சபித்தது

[தொகு]

253. அறம்பிழைத்தார் பொய்த்தா ரருள்சிதைத்தார் மானத்

திறம்பிழைத்தார் தெய்வ மிகழ்ந்தார் - புறங்கடையில்

சென்றார் புகுநரகஞ் சேர்வாய்கொ லென்றழியா

நின்றாள் விதியை நினைந்து.

தமயந்தி, தாம் அவ்விடம்விட்டு நீங்க விரும்பியது

[தொகு]

254. வையந் துயருழப்ப மாயம் பலசூழ்ந்து

தெய்வங் கெடுத்தாற் செயலுண்டோ - மெய்வகையே

சேர்ந்தருளி நின்றதனிச் செங்கோலா யிங்கொழியப்

போந்தருளு கென்றாள் புலந்து.

சூரியாத்தமயம்

[தொகு]

255. அந்த நெடுஞ்சுரத்தின் மீதேக வாங்கழலும்

வெந்தழலை யாற்றுவான் மேற்கடற்கே - எந்தை

குளிப்பான்போற் சென்றடைந்தான் கூரிருளால் பாரை

ஒளிப்பான்போற் பொற்றே ருடன்.

நளதமயந்தியர் இருளூடே கானிற் சென்றது

[தொகு]

256. பானு நெடுந்தேர் படுகடலிற் பாய்ந்ததற்பின்

கான வடம்பின் கவட்டிலைகள் - மானின்

குளம்பேய்க்கும் நன்னாடன் கோதையொடுஞ் சென்றான்

இளம்பேய்க்குந் தோன்றா விருள்.

ஒரு பாழ்மண்டபம் அடைந்தது

[தொகு]

257. எங்காம் புகலிடமென் றெண்ணி யிருள்வழிபோய்

வெங்கா னகந்திரியும் வேளைதனில் - அங்கேயோர்

பாழ்மண் டபங்கண்டான் பால்வெண் குடைநிழற்கீழ்

வாழ்மண் டபங்கண்டான் வந்து.

258. மூரி யிரவும்போய் முற்றிருளாய் மூண்டதால்

சாரு மிடமற்றுத் தானில்லை - சோர்கூந்தல்

மாதராய் நாமிந்த மண்டபத்தே கண்டுயிலப்

போதரா யென்றான் புலர்ந்து.

தமயந்தியின் துயரநிலை

[தொகு]

259. வைய முடையான் மகரயாழ் கேட்டருளும்

தெய்வச் செவிகொதுகின் சில்பாடல் - இவ்விரவில்

கேட்டவா வென்றழுதாள் கெண்டையங்கண் நீர்சோரத்

தோட்டவார் கோதையாள் சோர்ந்து.

நளன் தமயந்தியைத் தேற்றியது

[தொகு]

260. பண்டை வினைப்பயனைப் பாரிடத்தி லார்கடப்பார்

கொண்டல் நிழலிற் குழைதடவும் - கெண்டை

வழியனீ ரென்றான் மனநடுங்கி வெய்துற்

றழியனீ யென்றா னரசு.

மீண்டும் தமயந்தி வருந்தியது

[தொகு]

261. விரைமலர்ப்பூ மெல்லணையு மெய்காவல் பூண்ட

பரிசனமும் பள்ளி யறையும் - அரசேநான்

காணேனிங் கென்னாக் கலங்கினாள் கண்பனிப்பப்

பூணேர் முலையாள் புலர்ந்து.

நளன் தமயந்தியைக் கண்ணுறங்குமாறு கூறியது

[தொகு]

262. தீய வனமுந் துயின்று திசைஎட்டுமேதுயின்று

பேயுந் துயின்றதாற் பேர்யாமம் - நீயுமினிக்

கண்மேற் துயில்கை கடனென்றான் கைகொடுத்து

மண்மேற் றிருமேனி வைத்து.

நளனது துயரம்

[தொகு]

263. புன்கண்கூர் யாமத்துப் பூழிமேற் றான்படுத்துத்

தன்கண் துயில்வாளைத் தான்கண்டும் - என்கண்

பொடியாதா லுள்ளாவி போகாதால் நெஞ்சம்

வெடியாதா லென்றான் விழுந்து.

தமயந்தியின் துயரம்

[தொகு]

264. முன்றில்தனில் மேற்படுக்க முன்தா னையுமின்றி

இன்று துயில இறைவனுக்கே - என்றனது

கைபுகுந்த தென்னுடைய கால்புகுந்த தென்றழுதாள்

மைபுகுந்த கண்ணீர் வர.

மீண்டும் நளனது துயரம்

[தொகு]

265. வீமன் திருமடந்தை விண்ணவரும் பெற்றிலாத்

தாம மெனக்களித்த தையலாள் - யாமத்துப்

பாரே யணையாப் படைக்கண் துயின்றாள்மற்

றாரோ துயரடையா ராங்கு.

கலி நளன் மன உறுதியைக் கலைத்தது

[தொகு]

266. பெய்ம்மலர்ப்பூங் கோதை பிரியப் பிரியாத

செம்மை யுடைமனத்தான் செங்கோலான் - பொய்ம்மை

விலக்கினா னெஞ்சத்தை வேறாக்கி நின்று

கலக்கினான் வஞ்சக் கலி.

267. வஞ்சக் கலிவலியான் மாகத் தராவளைக்கும்

செஞ்சுடரின் வந்த கருஞ்சுடர்போல் - விஞ்ச

மதித்ததேர்த் தானை வயவேந்த னெஞ்சத்

துதித்ததே வேறோ ருணர்வு.

268. காரிகைதன் வெந்துயரங் காணாமல் நீத்தந்தக்

கூரிருளிற் போவான் குறித்தெழுந்து - நேரே

இருவர்க்கு மோருயிர்போ லெய்தியதோ ராடை

அரிதற் கவனினைந்தா னாங்கு.

269. எண்ணிய எண்ணம் முடிப்ப இகல்வேந்தன்

கண்ணி யதையறிந்து காய்கலியும் - பண்ணினுக்குக்

கேளான தேமொழியை நீக்கக் கிளரொளிசேர்

வாளாய் மருங்கிருந்தான் வந்து.

நளன் ஆடையை அரிந்தது

[தொகு]

270. ஒற்றைத் துகிலு முயிரு மிரண்டாக

முற்றுந்தன் னன்பை முதலோடும் - பற்றி

அரிந்தா னரிந்திட் டவள்நிலைமை நெஞ்சில்

தெரிந்தா னிருந்தான் திகைத்து.