1.நாமகள் இலம்பகம்- பாடல் 176-200
சீவகசிந்தாமணிக் காப்பியம்
[தொகு]1. நாமகள் இலம்பகம்
[தொகு](எனக்குயிரென்னப்)
[தொகு]- எனக்குயி ரென்னப் பட்டா னென்னலாற் பிறரை யில்லான்எனக்கு உயிர் என்னப் பட்டான் என் அலால் பிறரை இல்லான்
- முனைத்திற முருக்கி முன்னே மொய்யமர் பலவும் வென்றான்முனைத் திறம் முருக்கி முன்னே மொய் அமர் பலவும் வென்றான்
- றனக்கியான் செய்வசெய் தேன்றான் செய்வ செய்க வொன்றும்தனக்கு யான் செய்வ செய்தேன் தான் செய்வ செய்க ஒன்றும்
- மனக்கினா மொழிய வேண்டா வாழிய ரொழிக வென்றான். (176)மனக்கு இனா மொழிய வேண்டா வாழியர் ஒழிக என்றான். (176)
(வேறு)
(காவலகுறிப்)
[தொகு]- காவல குறிப்பன் றேனுங் கருமமீ தருளிக் கேண்மோகாவல குறிப்பு அன்றேனும் கருமம் ஈது அருளிக் கேண்மோ
- நாவலர் சொற்கொண் டார்க்கு நன்கலாற் றீங்கு வாராநாவலர் சொல் கொண்டார்க்கு நன்கு அலால் தீங்கு வாரா
- பூவலர் கொடிய னார்கட் போகமே கழுமி மேலும்பூ அலர் கொடி அனார்கண் போகமே கழுமி மேலும்
- பாவமும் பழியு முற்றார் பற்பலர் கேளி தென்றான். (177)பாவமும் பழியும் உற்றார் பல் பலர் கேள் இது என்றான் (177 )
(பெரும்பெயர்ப்)
[தொகு]- பெரும்பெயர்ப் பிரம னென்னும் பீடினாற் பெரிய நீராபெரும் பெயர்ப் பிரமன் என்னும் பீடினால் பெரிய நீரான்
- னரும்பிய முலையி னாளுக் கணிமுக நான்கு தோன்றஅரும்பிய முலையினாளுக்கு அணி முகம் நான்கு தோன்ற
- விரும்பியாங் கவளை யெய்தான் விண்ணக மிழந்த தன்றித்விரும்பியாங்கு அவளை எய்தான் விண்ணகம் இழந்தது அன்றித்
- திருந்தினாற் கின்று காறுஞ் சிறுசொல்லாய் நின்ற தன்றே. (178) திருந்தினாற்கு இன்றுகாறும் சிறு சொல்லாய் நின்றது அன்றே. (178 )
(கைம்மலர்க்)
[தொகு]- கைம்மலர்க் காந்தள் வேலிக் கணமலை யரையன் மங்கைகை மலர்க் காந்தள் வேலிக் கண மலை அரையன் மங்கை
- மைம்மலர்க் கோதை பாகங் கொண்டதே மறுவ தாகக்மை மலர்க் கோதை பாகம் கொண்டதே மறு அது ஆகக்
- கொய்ம்மலர்க் கொன்றை மாலைக் குளிர்மதிக் கண்ணி யாற்குப்கொய் மலர்க் கொன்றை மாலைக் குளிர் மதிக் கண்ணியாற்குப்
- பெய்ம்மல ரலங்கன் மார்ப பெரும்பழி யாயிற் றன்றே. (179) பெய் மலர் அலங்கன் மார்ப பெரும் பழி ஆயிற்று அன்றே. (179)
(நீனிறவண்)
[தொகு]- நீனிற வண்ண னன்று நெடுந்துகிற் கவர்ந்து தம்முன்நீல் நிற வண்ணன் அன்று நெடும் துகில் கவர்ந்து தம்முன்
- பானிற வண்ண னோக்கிற் பழியுடைத் தென்று கண்டாய்பால் நிற வண்ணன் நோக்கில் பழி உடைத்து என்று கண்டாய்
- வேனிறத் தானை வேந்தே விரிபுனற் றொழுனை யாற்றுட்வேல் நிறத் தானை வேந்தே விரி புனல் தொழுனை ஆற்றுள்
- கோனிற வளையி னார்க்குக் குருந்தவ னொசித்த தென்றான். (180)கோல் நிற வளையினார்க்குக் குருந்து அவன் ஒசித்த்து என்றான். (180 )
(காமமே)
[தொகு]- காமமே கன்றி நின்ற கழுதைகண் டருளி னாலேகாமமே கன்றி நின்ற கழுதை கண்டு அருளினாலே
- வாமனார் சென்று கூடி வருந்தினீ ரென்று வையத்வாமனார் சென்று கூடி வருந்தினீர் என்று வையத்து
- தீமஞ்சேர் மாலை போல விழித்திடப் பட்ட தன்றேஈமம் சேர் மாலை போல இழித்திடப் பட்டது அன்றே
- நாமவேற் றடக்கை வேந்தே நாமிது தெரியி னென்றான். (181)நாம வேல் தடக்கை வேந்தே நாம் இது தெரியின் என்றான். (181 )
(படுபழிமறை)
[தொகு]- படுபழி மறைக்க லாமோ பஞ்சவ ரன்று பெற்றபடு பழி மறைக்கல் ஆமோ பஞ்சவர் அன்று பெற்ற
- வடுவுரை யாவர் பேர்ப்பார் வாய்ப்பறை யறைந்து தூற்றிவடு உரை யாவர் பேர்ப்பார் வாய்ப் பறை அறைந்து தூற்றி
- யிடுவதே யன்றிப் பின்னு மிழுக்குடைத் தம்ம காமம்இடுவதே அன்றிப் பின்னும் இழுக்கு உடைத்து அம்ம
- நடுவுநின் றுலகமோம்ப னல்லதே போலு மென்றான். (182) நடுவு நின்று உலகம் ஓம்பல் நல்லதே போலும் என்றான். (182 )
(ஆரறிவிகழ்)
[தொகு]- ஆரறி விகழ்தல் செல்லா வாயிரஞ் செங்க ணானுங்ஆர் அறிவு இகழ்தல் செல்லா ஆயிரம் செம் கணானும்
- கூரறி வுடைய நீரார் சொற்பொருள் கொண்டு செல்லும்கூர் அறிவு உடைய நீரார் சொல் பொருள் கொண்டு செல்லும்
- பேரறி வுடையை நீயும் பிணையனாட் கவலஞ் செய்யுபேர் அறிவு உடையை நீயும் பிணை அனாட்கு அவலம் செய்யும்
- மோரறி வுடையை யென்றா னுருத்திர தத்த னென்பான். (183) ஓர் அறிவு உடையை என்றான் உருத்திர தத்தன் என்பான். (183)
(அளந்துதாங்)
[தொகு]- அளந்துதாங் கொண்டு காத்த வருந்தவ முடைய நீரார்க்அளந்து தாம் கொண்டு காத்த அரும் தவம் உடைய நீரார்க்கு
- களந்தன போக மெல்லா மவரவர்க் கற்றை நாளேஅளந்தன போகம் எல்லாம் அவர் அவர்க்கு அற்றை நாளே
- யளந்தன வாழு நாளு மதுவெனக் குரைய லென்றான்அளந்தன வாழு நாளும் அது எனக்கு உரையல் என்றான்
- விளங்கொளி மணிகள் வேய்ந்து விடுசுட ரிமைக்கும் பூணான். (184) விளங்கு ஒளி மணிகள் வேய்ந்து விடு சுடர் இமைக்கும் பூணான். (184 )
(மூரித்தேந்)
[தொகு]- மூரித்தேந் தாரி னாய்நீ முனியினு முறுதி நோக்கிப்மூரித் தேம் தாரினாய் நீ முனியினும் உறுதி நோக்கிப்
- பாரித்தேன் றரும நுண்ணூல் வழக்கது வாதல் கண்டேபாரித்தேன் தரும நுண் நூல் வழக்கு அது ஆதல் கண்டே
- வேரித்தேங் கோதை மாதர் விருந்துனக் காக வின்பம்வேரித் தேம் கோதை மாதர் விருந்து உனக்காக இன்பம்
- பூரித்தேந் திளைய கொங்கை புணர்கயான் போவ லென்றான். (185)பூரித்து ஏந்து இளைய கொங்கை புணர்க யான் போவல் என்றான். ( )
(வேறு)
(இனமா)
[தொகு]- இனமா மென்றுரைப் பினுமே தமெணான்இனம் ஆம் என்று உரைப்பினும் ஏதம் எணான்
- முனமா கியபான் மைமுளைத் தெழலாற்முனம் ஆகிய பான்மை முளைத்து எழலால்
- புனமா மலர்வேய் நறும்பூங் குழலாள்புன மா மலர் வேய் நறும் பூம் குழலாள்
- மனமா நெறியோ டியமன் னவனே. (186) மனமாம் நெறி ஓடிய மன்னவனே. (186 )
(கலையார்)
[தொகு]- கலையார் துகிலேந் தல்குலுங் கதிர்சூழ்கலை ஆர் துகில் ஏந்து அல்குலும் கதிர் சூழ்
- முலையார் தடமும் முனியா துபடிந்முலை ஆர் தடமும் முனியாது படிந்து
- துலையாத் திருவின் னமிர்துண் டொளிசேர்உலையாத் திருவின் அமிர்து உண்டு ஒளி சேர்
- மலையார் மணிமார் பன்மகிழ்ந் தனனே. (187) மலை ஆர் மணி மார்பன் மகிழ்ந்தனனே. (187 )
(விரிமா)
[தொகு]- விரிமா மணிமா லைவிளங் குமுடித்விரி மா மணி மாலை விளங்கு முடித்
- திருமா மணிசிந் துதிளைப் பினராதிரு மா மணி சிந்து திளைப்பினராய்
- யெரிமா மணிமார் பனுமேந் திழையுஎரி மா மணி மார்பனும் ஏந்திழையும்
- மருமா மணிநா கரினா யினரே. (188) அரு மா மணி நாகரின் ஆயினரே. (188) (
(நறவார்ந்)
[தொகு]- நறவார்ந் ததொர்நா கிளந்தா மரைவாநறவு ஆர்ந்தது ஓர் நாகு இளம் தாமரை வாய்
- யுறவீழ்ந் ததொரொண் மணிபோன் றுரவோஉற வீழ்ந்தது ஓர் ஒள் மணி போன்று உரவோன்
- னறவாக் கியவின் பமமர்ந் தவிருட்அறவு ஆக்கிய இன்பம் அமர்ந்த இருள்
- கறைவேற் கணினாட் கனவுற் றனளே. (189)கறை வேல் கணினாள் கனவு உற்றனளே. (189)
(வேறு)
(பஞ்சியடி)
[தொகு]- பஞ்சி யடிப்பவ ளத்துவர் வாயவபஞ்சி அடிப் பவளத் துவர் வாயவள்
- டுஞ்சு மிடைக்கன மூன்றவை தோன்றலிதுஞ்சும் இடைக் கன மூன்று அவை தோன்றலின்
- னஞ்சி நடுங்கின ளாயிழை யாயிடைஅஞ்சி நடுங்கினள் ஆயிழை ஆயிடை
- வெஞ்சுடர் தோன்றி விடிந்ததை யன்றே. (190)வெம் சுடர் தோன்றி விடிந்ததை அன்றே. (190 )
(பண்கெழு)
[தொகு]- பண்கெழு மெல்விர லாற்பணைத் தோளிதன்பண் கெழு மெல் விரலான் பணைத் தோளி தன்
- கண்கழூஉச் செய்து கலைநல தாங்கிகண் கழூஉச் செய்து கலை நல தாங்கி
- விண்பொழி பூமழை வெல்கதிர் நேமியவிண் பொழி பூ மழை வெல் கதிர் நேமிய
- வண்புகழ் மாலடி வந்தனை செய்தாள். (191)வண் புகழ் மால் அடி வந்தனை செய்தாள். (191 )
(இம்பரிலா)
[தொகு]- இம்பரி லாநறும் பூவொடு சாந்துகொண்இம்பர் இலா நறும் பூவொடு சாந்து கொண்டு
- டெம்பெரு மானடிக் கெய்துகென் றேத்திஎம்பெருமான் அடிக்கு எய்துக என்று ஏத்தி
- வெம்பரி மானெடுந் தேர்மிகு தானையத்வெம் பரிமான் நெடும் தேர் மிகு தானை அத்
- தம்பெரு மானடி சார்ந்தன ளன்றே. (192) தம் பெருமான் அடி சார்ந்தனள் அன்றே. (192 )
(தானமர்)
[தொகு]- தானமர் காதலி தன்னொடு மாவலிதான் அமர் காதலி தன்னொடு மா வலி
- வானவர் போன்மகிழ் வுற்றபின் வார்நறுந்வானவர் போல் மகிழ்வுற்ற பின் வார் நறும்
- தேனெனப் பாலெனச் சில்லமிர் தூற்றெனக்தேன் எனப் பால் எனச் சில் அமிர்து ஊற்று எனக்
- கானமர் கோதை கனாமொழி கின்றாள். (193)கான் அமர் கோதை கனா மொழிகின்றாள்.(193 )
(தொத்தணி)
[தொகு]- தொத்தணி பிண்டி தொலைந்தற வீழ்ந்ததெண்தொத்து அணி பிண்டி தொலைந்து அற வீழ்ந்த தெள்
- முத்தணி மாலை முடிக்கிட னாகமுத்து அணி மாலை முடிக்கு இடன் ஆக
- வொத்ததன் றாள்வழி யேமுளை யோங்குபுஒத்த தன் தாள் வழியே முளை ஓங்குபு
- வைத்தது போல வளர்ந்ததை யன்றே. (194) வைத்தது போல வளர்ந்ததை அன்றே.(194)
(வார்குழை)
[தொகு]- வார்குழை வில்லிட மாமுடி தூக்குபுவார் குழை வில் இட மா முடி தூக்குபு
- கார்கெழு குன்றனை யான்கன வின்னியல்கார் கெழு குன்றனையான் கனவின் இயல்
- பார்கெழு நூல்விதி யாற்பயன் றான்றெரிந்பார் கெழு நூல் விதியான் பயன் தான் தெரிந்து
- தேர்குழை யாம லெடுத்துரைக் கின்றான். (195) ஏர் குழையாமல் எடுத்து உரைக்கின்றான். (195)
(நன்முடி)
[தொகு]- நன்முடி நின்மக னாநறு மாலைகநன் முடி நின் மகன் ஆம் நறு மாலைகள்
- ளன்னவ னாலம ரப்படுந் தேவியர்அன்னவனால் அமரப்படும் தேவியர்
- நன்முளை நின்மக னாக்கம தாமெனப்நன் முளை நின் மகன் ஆக்கமதாம் எனப்
- பின்னத னாற்பயன் பேசலன் விட்டான். (196) பின் அதனால் பயன் பேசலன் விட்டான். (196) ( )
(இற்றதனாற்)
[தொகு]- இற்றத னாற்பய னென்னென வேந்திழைஇற்றதனால் பயன் என் என ஏந்திழை
- யுற்றதின் னேயிடை யூறெனக் கென்றலுஉற்றது இன்னே இடையூறு எனக்கு என்றலும்
- மற்றுரை யாடல ளாய்மணி மாநிலத்மற்று உரை ஆடலளாய் மணி மா நிலத்து
- தற்றதொர் கோதையிற் பொற்றொடி சோர்ந்தாள். (197)அற்றதொர் கோதையின் பொற்றொடி சோர்ந்தாள். (197)
(காவிகடந்த)
[தொகு]- காவி கடந்தகண் ணீரொடு காரிகைகாவி கடந்த கண்ணீரொடு காரிகை
- யாவி நடந்தது போன்றணி மாழ்கப்ஆவி நடந்தது போன்ற அணி மாழ்கப்
- பாவியெ னாவிவ ருத்துதி யோவெனத்பாவி என் ஆவி வருத்துதியோ எனத்
- தேவியை யாண்டகை சென்றுமெய் சார்ந்தான். (198)தேவியை ஆண் தகை சென்று மெய் சேர்ந்தான் (198).
(தண்மலர்)
[தொகு]- தண்மலர் மார்புற வேதழீயி னானவள்தண் மலர் மார்பு உறவே தழீஇயினான் அவள்
- கண்மலர்ந் தாள்கன வின்னியன் மெய்யெனும்கண் மலர்ந்தாள் கனவின் இயல் மெய் எனும்
- பெண்மய மோபெரி தேமட வாய்க்கெனப்பெண் மயம் ஓ பெரிதே மடவாய்க்கு எனப்
- பண்ணுரை யாற்பர வித்துயர் தீர்த்தான். (199)பண் உரையான் பரவித் துயர் தீர்த்தான் (199).
(காதலன்)
[தொகு]- காதலன் காதலி னாற்களித் தாய்மலர்க்காதலன் காதலினால் களித்து ஆய் மலர்க்
- கோதையங் கொம்பனை யார்தங் குழாந்தொழத் கோதை அம் கொம்பு அனையார் தம் குழாம் தொழத்
- தாதுகு தாமம ணிந்தகில் விம்மியதாது உகு தாமம் அணிந்து அகில் விம்மிய
- போதுகு மெல்லணைப் பூமகள் சேர்ந்தாள். (200)போது உகு மெல் அணைப் பூ மகள் சேர்ந்தாள். (200)
பார்க்க
[தொகு]- 1. நாமகள் இலம்பகம்- பாடல் 101-125
- 1. நாமகள் இலம்பகம்- பாடல் 126-150
- 1. நாமகள் இலம்பகம் பாடல் 151-175
- 1.நாமகள் இலம்பகம்- பாடல் 176-200