மனோன்மணீயம்/அங்கம் 05/களம் 02
மனோன்மணீயம்[தொகு]
அங்கம் ஐந்து[தொகு]
இரண்டாம் களம்[தொகு]
- இடம்
- கன்னிமாடத் தொருசார்.
- காலம்
- யாமம்.
- (சில தோழிப்பெண்களும், ஒரு கிழவியும் அளவளாவியிருக்க).
- (நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா)
கிழவி:
- எதுக்குமிவ் விளக்கும் இச்சிறு செம்பும்
- ஒதுக்கிவை அம்மா! உதவும் வழியில்.
முதற்றோழி:
- என்னடி கிழவி சொன்னால் அறிகிலை.
- போம்வழி அறியோம்! போமிடம் அறியோம்!
- மந்திரக் குளிகையோ! அந்தர மார்க்கமோ!
- மூட்டையேன்? முடிச்சேன்? கேட்டியோ தோழி?
- காது மில்லை! கண்ணு மில்லை!
- ஏது மில்லை! ஏனுயிர் இருப்பதோ?
கிழவி:
- கிழவிபேச் சேற்குமோ கின்னரக் காரிக்கு!
- படும்போ தறிவை!இப் படியே பண்டு
- முன்னொரு சண்டையில் உன்னைப் பெறுமுன்
- ஓடினோம்....
முதற்றோழி:
- .... போடீ! உன்கதை அறிவோம்.
(கிழவி போக)
- சிரிக்கவா? என்செய? சிவனே! சிவனே!
(நகைக்க)
இரண்டாம்தோழி:
- அம்மணி என்செய்தாள்? அக்காள்! அதன்பின்
- ’அப்படி அரசன் மீண்டான்’. செப்பாய்!
முதற்றோழி:
- எப்படிச் செப்பயான்? ஏந்திழை பட்டபாடு,
- அய்யோ! அத்துயர் தெய்வமே அறியும்!
- மன்னவன் வாசல் கடந்தான் எனுமுனம்
- தன்னிலை தளர்ந்தாள், சாய்ந்தாள்; வாணியும்
- அருகுள செவிலியும் யானுமாய் விரைவில்
- தாங்கினோம், பாங்குள் அமளியிற் சேர்த்தோம்.
- மூச்சிலை, பேச்சிலை; முகமெலாம் வெயர்வை
- இட்டகை இட்டகால் இட்டவப் படியே
- இப்படி முடிந்ததே! இனியென் செய்வோம்?
- தப்புமோ இவ்வொரு தத்துமென் றெண்ணி
- ஏங்கினோம், தியங்கினோம், பாங்கிருந் தழுதோம்.
இரண்டாம்தோழி:
- ஐயோ தெய்வமே! அப்போ தவளுயிர்
- பட்டபா டெதுவோ! கட்டம் கட்டம்!
முதற்றோழி:
- விதியிது! அலதிது கதையிலும் உளதோ?
- நொந்தபுண் அதனிலே வந்திடும் நூறிடி.
- தந்தை தேறிடத் தன்துயர் மறைத்து
- மகிழ்ச்சி காட்டினள், வந்ததித் தளர்ச்சி.
- மூடிடில் தீயும் மூளுமும் மடங்காய்.
இரண்டாம் தோழி:
- எத்தனை வேதனை? எத்தனை சோதனை?
- யாது மறியாட் கேதித் துணிபு?
- ஓதிய கட்டுரை ஒருமுறை இனியும்
- நவிலுதி அக்காள்!
முதற்றோழி:
- .... .... நங்கைநன் மொழியென்
- செவியிடை இனியும் மணிபோல் திகழும்
- அரசனை அடிபணிந் தொருசார் ஒதுங்கி
- நீக்கமில் அன்பும் ஊக்கமும் களிப்பும்
- காட்டிய மதிமுகம் கோட்டியே நின்ற
- தோற்றமென் கண்ணின் மாற்றுதல் அரிதே!
- “என்னோ இதற்கும் யோசனை எந்தாய்!
- கொன்னே வருந்தலை! கொள்கையில் பிறழா
- நீதிநம் பாலெனில் நேர்வது ஜயமே!
- ஏததற் கையம்? இதுவிட் டடிமை
- பெயர்வது பெரிதல, பேருல கதற்குத்
- துயர்வரும் எல்லைநம் துயர்நோக் குதலோ
- பெருமை! அண்ணிதே முனியிடம்; கருதிய
- பிரிவோ ஒருதினம்! குருவும் தந்தையும் (50)
- சமமெனிற் சுந்தர விமலன் தன்திருப்
- பாதா தரவே போதா தோதுணை?
- ஆயினும், அத்தனை அவசிகம் ஆயின்
- ஆகுக ஆஞ்ஞைப் படியே! தடையிலை.
- அன்னையும் நின்னை அன்றிவே றறியேன்,
- உன்னதே இவ்வுடல். உன்திரு வுள்ளம்
- உன்னிய படியெலாம் உவப்பச் செய்குவன்.
- அடிமையின் கவலையால் அரசர்க் கியல்பாம்
- கடமையிற் பிறழும் கலக்கம் விலக்குவை!
- அன்பாம் உன்பால் ஐய! உன்மகள்
- வேண்டும் வரமெலாம் யாண்டுமிவ் வொன்றே.
அடிகள்:62-104[தொகு]
இரண்டாம்தோழி:
- மொழியோ இதுவும்? ஆஆ! ஆஆ!
- இதுவெலாம் காணவோ எழுதினன் பிரமன்?
முதற்றோழி:
- எதுவெலாம் காணவோ இருப்பது இக்கண்!
இரண்டாம் தோழி:
- என்செய் கின்றனள் இப்போது ஏழை? (65)
முதற்றோழி:
- வஞ்சியிவ் வறையே வருவள் வல்லை!
- ஏதோ எழுது கின்றனள். வாணி
- கோதிநின் றாற்று கின்றனள் கூந்தல்.
இரண்டாம் தோழி:
- நீரா டினளோ இந்நிசி?
முதற்றோழி:
- .... .... .... ஆம்ஆம்!
- எழுந்து வாசநீ ராடி முன்சுரத் (70)
- தழுந்திய அன்றுதான் அணிந்தவெண் பட்டினைக்
- கொடுவரப் பணித்தங் கதுவே தரித்து
- நெடுநுதல் திலகமும் நேர்படத் தீட்டி,
- அன்றிரா அணிந்தமுத் தாரமும் அணிந்து,
- நின்றுதன் நிலையெலாம் ஆடியில் நோக்கி, (75)
- ‘நன்றோ நங்காய்! வாணி! நவிலுதி!
- அன்றுபோல அஃன்றோ இன்றென் நிலைமை!’
- என்று சிறுமுறு வலித்தனள், என்சொல?
- உருவமும் உடையும் உரையும் நடையும்
- சருவமும் பாவனை பண்ணியும்... (80)
(அழ) (மனோன்மணியும், வாணியும் வர)
இரண்டாம்தோழி:
- .... .... .... அஃதோ!
- வந்தனள் காணுதி. வாணியும் பின்னுளள்.
- மறைகுவம் அவ்வறை. வருகஇவ் வழியே!
(தோழிமார் போக)
மனோன்மணி:
- எந்தைபோல் தயாநிதி எங்கணும் இல்லை.
- வந்தனம் வழங்கவும் வாய்கூ சுவதே!
- ஏதோ ஒருவிதம் எழுதினேன் என்க! (85)
- வாணிஉன் மணத்திற் கிசைந்தான் மன்னன்.
- காணா யீதோ அதற்குள கட்டளை.
(திருமுகங் காட்ட, வாணி வாசிக்க)
- சொன்னேன் அன்றோ வாணீ! முன்னமே
- அன்னை தந்தையர் அன்பறி யார்சிறார்.
வாணி:
- இத்தரு ணத்தில் இதுவென்? அம்மணீ! (90)
- சத்தியம். எனக்கிது சம்மதம் அன்று.
- நினைப்பருந் துயரினில் நீயிவண் வருந்த
- எனக்கிது தகுந்தகும்! ஏதிது தாயே!
- உன்மனப் படியெலாம் உறுங்காற் காண்குவம்.
மனோன்மணி:
- என்மனப் படியெது? எனக்கொரு மனதோ? (95)
- எந்தையின் மனப்படி என்மனப் படியே.
- வந்தவிச் சுரத்திடை மாண்டதென் சித்தம்.
வாணி:
- ஆயினும் அம்மா யாரிஃ தறியார்?
- பாயிருள் தொகுதியும் பரிதியும் கொடிய
- வெஞ்சினக் கழுகும் அஞ்சிறைக் கிளியும் (100)
- பொருந்தினும் பொருந்தீர், ஐயோ! இத்தகைப்
- பெருந்துயர்க் கெங்ஙனம் இசைந்தனை என்க.
- என்னையுன் நினைவோ! என்னையுன் துணிபோ!
- இன்னன மகிழ்ச்சியில் என்மண மேகுறை! (அழ)
அடிகள்: 105-167[தொகு]
மனோன்மணி:
- வருந்தலை வாணி! வாவா, இன்னும் (105)
- தெரிந்திலை. ஐயோ! சிறுமியோ நீயும்
- உண்மையான் உரைத்தேன், உணருதி உறுதி.
- என்மனம் ஆரவே இசைந்தேன், மெய்ம்மை.
- ஏதென எண்ணினை இவ்வுயிர் வாழ்க்கை?
- தீதற இன்பம்நீ துய்க்க எண்ணில் (110)
- ஈதல இதற்காம் உலகம், இமையவர்
- வாழ்க்கையி லுந்துயர் வந்துறும் எனிலிவ்
- யாக்கையில் அமையுமோ நீக்கமில் இன்பம்?
- எனக்கெனக் கென்றெழும் இச்சையா திகளெனும்
- மனக்களங் கங்களாம் மாசுகள் அனைத்தும் (115)
- தேய்த்தவை மாற்றித் திகழொளி யேற்றி
- மண்ணிய மணியாப் பண்ணிட என்றே
- வைத்தவிக் கடிய வாழ்க்கையாம் சாணையைப்
- பைத்தபூஞ் சேக்கையாப் பாவித் துறங்க
- யத்தனஞ் செய்திடும் ஏழையர் போல (120)
- என்னைநீ எண்ணினை! வாணி! இந்தச்
- சுகவிருப் பேநமைத் தொழும்புசெய் பந்தம்
- தவமே சுபகரம். தவமென்? உணருவை?
- உடுப்பவை உண்பவை விடுத்தரண் அடைந்து
- செந்தீ ஐந்திடைச் செறிந்தமைந் துறைதல் (125)
- ஆதியா ஓதுப அல்ல, அவற்றைத்
- தீதறு தவமெனச் செப்பிடார் மேலோர்.
- இவ்வுயிர் வாழ்க்கையில் இயைந்திடும் துயரம்
- ஐயோ! போதா தென்றோ அன்னோர்
- போனகம் துறந்து கானகம் புகுந்து (130)
- தீயிடை நின்று சாவடை கின்றார்?
- தந்தைதா யாதியா வந்ததன் குடும்ப
- பந்தபா ரத்தினைப் பேணித் தனது
- சொந்தமாம் இச்சைகள் துறந்து மற்றவர்க்
- கெந்தநா ளுஞ்சுகம் இயைந்திடக் கடமையின் (135)
- முந்துகின் றவரே முதற்றவ முனிவர்.
வாணி:
- அத்தகைத் தவமிங் கடியேன் தனக்கும்
- ஒத்ததே அன்றோ?
- .... .... ஒத்ததே யார்க்கும்.
- மேம்படக் கருதில் ஓம்புதி நீயும்.
- அடுத்தவர் துயர்கெடுத் தளித்தலே யானிங்கு (140)
- எடுத்தநற் றவத்தின் இலக்கணம் ஆதலின்
- நடேசனை நச்சுநின் நன்மணம் அதுவும்
- விடாதெனை அடுத்த வீரநா ரணன்றன்
- கடுஞ்சிறை தவிர்த்தலும் கடனெனக் கருதி
- எழுதினேன் இஃதோ! வழுதியும் இசைந்தான். (145)
- என்கடன் இதுவரை, இனியுன் இச்சை.
வாணி:
- ஆயிடிற் கேட்குதி அம்மணீ! என்சூள்,
- கண்டவர்க் கெல்லாம் பண்டைய வடிவாய்
- நீயிவண் இருக்க நின்னுளம் வாரி
- வெள்ளிலா மெள்ள விழுங்கி இங்ஙனம் (150)
- வேதகம் செய்த போதக யூதபம்
- பேரிலா ஊரிலாப் பெரியோன் அவன்றான்
- யாரே ஆயினும் ஆகுக, அவனைநீ
- அணையுநாள் அடியேன் மணநாள், அன்றேல்
- இணையிலா உன்னடிக் கின்றுபோல் என்றும் (155)
- பணிசெயப் பெறுவதே பாக்கியம் எனக்கு.
- கடமையும் பிறவும் கற்றறி யேன்விடை
- மடமையே ஆயினும் மறுக்கலை மணியே!
மனோன்மணி:
- பேதைமை அன்றோ ஓதிய சபதம்!
- ஏதிது வாணி! என்மனம் தனக்கோ (160)
- இனியரை நாழிகை. இதற்குள் ஆவதென்?
- அன்பின் பெருக்கால் அறைந்தனை போலும்.
- மன்பதை உலகம் வாஞ்சா வசமே.
வாணி:
- உடலலால் உயிரும், விழியலால் உணர்வும்
- கடபட சடமலாற் கடவுளும் இலையேல் (165)
- வேண்டிய விளைக! விசனமென்? அன்றேற்
- காண்டியவ் வேளை கருணையின் இயல்பே.
(இருவரும் போக)
ஐந்தாம் அங்கம், இரண்டாம்களம் முற்றிற்று.[தொகு]
V[தொகு]
மனோன்மணீயம்: ஐந்தாம்அங்கம், இரண்டாங்களத்தின் கதைச்சுருக்கம்
மனோன்மணீயம் மூலம்(முதல்அங்கம்-பாயிரம்)
பார்க்க:[தொகு]
- மனோன்மணீயம்(ஆசிரியமுகவுரை, கதைச்சுருக்கம்.)
- மனோன்மணீயம்/மூலம்(முதலங்கம் பாயிரம்.)