மனோன்மணீயம்/அங்கம் 01/களம் 02
மனோன்மணீயம்-நாடகம்
[தொகு]அங்கம் 01
[தொகு]இரண்டாம் களம்
[தொகு]இடம்: கன்னிமாடம்.
காலம்: எற்பாடு.(கதிரவன் மறையும்நேரம்)
(மனோன்மணியும் வாணியும் கழல் விளையாடியிருக்க)
- (ஆசிரியத் தாழிசை)
- மனோன்மணி
- துணையறு மகளிர்மேற் சுடுகணை தூர்ப்பவன்
- அணைகிலன் அரன்முன்என்(று) ஆடாய் கழல்
- அணைத்துநீ றானான்என்(று) ஆடாய் கழல். (01)
- வாணி
- நீறாயி னால்என்னை நேர்மலர் பட்டபுண்
- ஆறா வடுவேஎன் றாடாய் கழல்
- அழலாடுந் தேவர்க்கென்(று) ஆடாய் கழல். (02)
- மனோன்மணி
- இருளில் தனித்துறை ஏழையர் தங்கள்மேற்
- பொருதலோ வீரமென் றாடாய் கழல்
- போயெரிந்தான் பண்டென்(று) ஆடாய் கழல். (03)
- வாணி
- எரிந்தன னாயிலென் என்றென்றுந் தம்முடல்
- கரிந்தது பாதியென் றாடாய் கழல்
- கடுவுண்ட கண்ணர்க்கென் றாடாய் கழல். (04)
- மனோன்மணி
- தெருவில் பலிகொண்டு திரிதரும் அம்பலத்
- தொருவர்க்(கு) உடைந்தான்என் றாடாய் கழல்
- உருவங் கரந்தானென் றாடாய் கழல். (05)
- வாணி
- உருவங் கரந்தாலென் ஓர்மல ரம்பினால்
- அரையுரு வானாரென் றாடாய் கழல்
- அந்நட ராஜரென் றாடாய் கழல். (06)
- (பெருமூச்செறிய)
- (நேரிசை ஆசிரியப்பா)
- மனோன்மணி
- (சிரித்து)
- ஏதடி வாணி! ஓதிய பாட்டில்
- ஒருபெயர் ஒளித்தனை பெருமூச் செறிந்து?
- நன்று! நன்று! நின் நாணம்
- மன்றலும் ஆனது போலும்வார் குழலே! (பா-1)
- வாணி
- ஏதம் மாநீ சூது நினைத்தனை?
- ஒருபொரு ளும்யான் கருதினே னல்லேன்.
- இச்சகத் தெவரே பாடினும்,
- உச்சத் தொனியில் உயிர்ப்பெழல் இயல்பே. (பா-2)
- மனோன்மணி
- மறையேல்! மறையேல்! பிறைபழி நுதலாய்!
- திங்கள் கண்டு பொங்கிய கடலெனச் (10)
- செம்புனல் பரக்கச் செந்தா மரைபோற்
- சிவந்தவுன் கபோல நுவன்று, நின்மனக்
- களவெலாம் வெளியாக் கக்கிய பின்னர்
- ஏதுநீ ஒளிக்குதல்? இயம்பாய்
- காதலன் நேற்றுனக்(கு) ஓதிய(து) எனக்கே. (பா-3)
- வாணி
- ஐயோ! கொடுமை! அம்மா அதிசயம்!
- எருதீன்ற(து) எனுமுனம் என்னகன்(று) என்று
- திரிபவர் ஒப்பநீ செப்பினை?
- நான்கண் டேநாள் நாலைந் தாமே. (பா-4)
- மனோன்மணி
- ஏதடி! நுமது காதல் கழிந்ததோ? (20)
- 'காணா(து) ஒருபோதும் இரோம்'எனும் கட்டுரை
- வீணா யினதோ? பிழைத்தவர் யாவர்?
- காதள வோடிய கண்ணாய்
- ஓதுவாய் என்பால் உரைக்கற் பாற்றே. (பா-5)
- வாணி
- எதனையான் இயம்புகோ? என்றலை விதியே.
- (கண்ணீர் சிந்தி)
- வா!விளை யாடுவோம் வாராய்
- யார்முறை ஆடுதல்? வார்குழல் திருவே! (பா-6)
- மனோன்மணி
- ஏனிது! ஏனிது வாணீ! எட்பூ
- ஏசிய நாசியாய்! இயம்புக
- மனத்திடை அடக்கலை! வழங்குதி வகுத்தே. (30) (பா-7)
- வாணி
- எப்படி உனக்கியான் செப்புவே னம்மா!
- தலைவிதி தடுக்கற் பாற்றோ? தொலைய
- அனுபவித் தன்றோ அகலும்? மனையில்
- தந்தையுங் கொடியன்; தாயுங் கொடியள்!
- சிந்தியார் சிறிதும் யான்படும் இடும்பை,
- என்னுயிர்க் குயிராம் என்கா தலர்க்கும்
- இன்னல் இழைத்தனர், எண்ணிய வெண்ணம்
- முதலையின் பிடிபோல் முடிக்கத் துணிந்தனர்
- யாரொடு நோவேன்? யார்க்கெடுத் துரைப்பேன்?
- வார்கடல் உலகில் வாழ்கிலன் (40)
- மாளுவன் திண்ணம், மாளுவன் வறிதே? (பா-8)
- மனோன்மணி
- முல்லையின் முகையும் முருக்கின் இதழும்
- காட்டுங் கைரவ வாயாய்! உனக்கும்
- முரண்டேன்? பலதே வனுக்கே மாலை
- சூடிடிற் கேடென்? காதால்
- வள்ளையின் அழகெலாங் கொள்ளைகொள் அணங்கே! (பா-9)
- வாணி
- அம்மொழி வெம்மொழி அம்ம! ஒழிதி
- நஞ்சும் அஞ்சிலேன், நின்சொல் அஞ்சினேன்
- இறக்கினும் இசையேன். தாமே துறக்கினும்
- மறப்பனோ என்னுளம் மன்னிய ஒருவரை? (50)
- ஆடவ ராகமற் றெவரையும்
- நாடுமோ நானுள வளவுமென் உளமே? (பா-10)
- மனோன்மணி
- வலம்புரி புறத்தெழு நலந்திகழ் மதியென
- வதியும் வதன மங்காய்! வாணீ!
- பேய்கொண் டனையோ? பித்தே றினையோ?
- நீயென் நினைத்தனை? நிகரில் குடிலன்
- தன்மக னாகிச் சாலவும் வலியனாய்
- மன்னனுக் கினியனாய் மன்பல தேவனும்
- உன்னுளம் கவர்ந்த ஒருவனும் ஒப்போ?
- பேய்கொண் டனையோ? பேதாய் (60)
- வேய்கொள் தோளி! விளம்பா யெனக்கே. (பா-11)
- வாணி
- அறியாய் ஒன்றும், அம்ம! அரிவையர்
- நிறையழி காதல் நேருந் தன்மை
- ஒன்றுங் கருதி யன்(று)அவர் உள்ளஞ்
- சென்று பாய்ந்து சேருதல். திரியும்
- காற்றும் பெட்பும் காரணம் இன்மையில்
- ஆற்றவும் ஒக்குமென்(று) அறைவர்
- மாற்றமென்? நீயே மதிமனோன் மணியே! (பா-12)
- மனோன்மணி
- புதுமைநீ புகன்றது. பூவைமார் காதல்
- இதுவே யாம்எனில் இகழ்தற் பாற்றே! (70)
- காதல் கொள்ளுதற்(கு) ஏதுவும் இல்லையாம்
- தானறி யாப்,பே யாட்டந் தானாம்!
- ஆயினும் அமைந்துநீ ஆய்ந்துணர்ந் தோதுதி.
- உண்டோ இவர்தமில் ஒப்பு?
- கண்டோ எனுமொழிக் காரிகை அணங்கே! (பா-13)
- வாணி
- ஒப்புயான் எப்படிச் செப்புவன்? அம்ம!
- என்னுளம் போயிறந் ததுவே
- மன்னிய ஒருவன் வடிவுடன் பண்டே. (பா-14)
- மனோன்மணி
- பித்தே பிதற்றினை, எத்திற மாயினும்
- தாந்தம் உளத்தைத் தடைசெயில் எங்ஙனம், (80)
- காந்தள் காட்டும் கையாய்!
- தவிர்ந்தது சாடி யோடிடும் வகையே? (பா-15)
- வாணி
- ஈதெல்லாம் உனக்குயார் ஓதுதற் கறிவர்
- மாதர்க் குரியதிக் காதல்
- என்பதொன் றறியும் மன்பதை யுலகே. (பா-16)
- மனோன்மணி
- மின்புரை இடையாய்! என்கருத்(து) உண்மையில்
- வனத்தில் எய்தி வற்கலை புனைந்து
- மனத்தை அடக்கி மாதவம் செயற்கே.
- சுந்தர முனிவன் சிந்துர வடியும்
- வாரிசம் போல மலர்ந்த வதனமும் (90)
- கருணை யலையெறிந் தொழுகுங் கண்ணும்
- பரிவுடன் முகிழ்க்கு முறுவலும், பால்போல்
- நரைதரு தலையும், புரையறும் உரையும்
- சாந்தமுந் தயையும் தங்கிய உடலும்,
- மாந்தளிர் வாட்டு மேனி வாணி!
- எண்ணுந் தோறுங் குதித்து
- நண்ணும் என்னுளம் மன்னிய தவத்தே. (பா-17)
- வாணி
- சின்னாட் செலுமுனந் தேர்குவன் நீசொல்
- கட்டுரைத் திண்ணம். மட்டள வின்றிக்
- காதல் கதுவுங் காலை (100)
- ஓதுவை நீயே உறுமதன் சுவையே. (பா-18)
- மனோன்மணி
- வேண்டுமேற் காண்டி, அவையெல்லாம் வீண்வீண்?
- காதலென் பதுவென்? பூதமோ? பேயோ?
- வெருட்டினால் நாய்போல் ஓடிடும்; வெருவில்
- துரத்தும் குரைக்கும் தொடரும் வெகுதொலை.
- அடிக்கடி முனிவரிங் கணுகுவர், அஃதோ
- அடுத்தஅவ் வறையில் யாதோ சக்கரம்
- இருத்திடத் திறவுகோல் வாங்கினர், கண்டனை?
- படர்சுழி யோடு பாய்திரை காட்டும்
- வடதள வுதர வாணீ! மங்காய்! (110)
- வரும்பொழு தரும்பொருள் கேட்போம்
- வாசிட் டாதிவை ராக்கிய நூற்கே. (பா-19)
- வாணி
- நூறாக் கேட்கினும் நூலறி வென்செயும்?
- நீறாகின் றதென் நெஞ்சம், நாளை
- என்னுயிர் தாங்குவ தெவ்விதம்?
- மன்னவன் கட்டளை மறுப்பதெவ் விதமே! (பா-20)
- மனோன்மணி
- உன்றன் சிந்தையும் உந்தைதன் கருத்தும்,
- மன்றல் வழுதிக் குரைக்க வருவதும்,
- ஆமையின் புறச்சார்(பு) அலவன் ஒதுங்குவது
- ஏயும் எழிற்கால் வாணீ! (120)
- நீயுரைத் தனையோ நின்னே சனுக்கே? (பா-21)
- வாணி
- அதுவே அம்ம!என் உளநின்(று) அறுப்பது
- வதுவையும் வேண்டிலர், வாழ்க்கையும் வேண்டிலர்!
- ஒருமொழி வேண்டினர், உரைத்திலேன் பாவி!
- நச்சினேன் எனுமொழிக் கேயவர்க் கிச்சை.
- பிச்சியான், ஓகோ! பேசினேன் இலையே!
- இனியென் செய்வேன், என்நினைப் பாரோ?
- மனைவரா வண்ணமென் னனையும் உரைத்தாள்.
- ஊர்வரா வண்ணங் குடிலனும் ஓட்டினன்.
- யார்பால் உரைப்பன்? யார்போய் உரைப்பர்? (130)
- உயிரே எனக்கிங் கொருதுணை
- அயிரா வதத்தனும் அறியா வமுதே! (அழ) (பா-22)
- மனோன்மணி
- அழுங்கலை! அழுங்கலை! அனிச்சமும் நெருஞ்சிலா
- அஞ்சிய அடியாய்! அழுங்கலை! அழுதுகண்
- அஞ்சனம் கரைந்துநின் கஞ்சனக் கதுப்புங்
- கருத்ததே! ஏனிது! கருணைக் கடவுள்நி்ன்
- கருத்தே முடிப்பக் காண்டி, அஃதோ!
- மணங்கமழ் கோதையர் வந்தனர்,
- அணங்குறல் பொன்னிகர் சுணங்கார் அணங்கே! (பா-23)
- (செவிலியும் தோழிப்பெண்களும் வர)
- செவிலி
- தாயே வந்துபார் நீயே வளர்த்த (140)
- முல்லையு நறுமுகை முகிழ்த்தது. வல்லை
- காதலிற் கவிழ்வை போலும்!
- போதுநீத் தெம்மனை புகுந்தநற் றிருவே! (பா-24)
- மனோன்மணி
- போடி!நீ யாது புகன்றனை? தவத்தை
- நாடிநான் இருக்க நணுகுமோ என்மனந்
- துச்சமாம் இச்சையாற் சோர்வு?
- நெருப்பையுங் கறையான் அரிக்குமோ நேர்ந்தே! (பா-25)
- முதல்தோழி
- பொய்யன் றம்ம! மையுண் கண்ணால்
- வந்துநீ நோக்கு, சந்தமார் முல்லை
- நிரம்ப அரும்பி நிற்குந் தன்மை. (150)
- இன்றிரா அலரும் எல்லாம்,
- துன்றிரா நிகர்குழல் தோகாய்! வருகவே.
- (எல்லாரும் போக)
முதல் அங்கம் இரண்டாம் களம் முற்றிற்று
[தொகு]- பார்க்க
I. முதல் அங்கம்
[தொகு]- மனோன்மணீயம்/அங்கம் 01/களம் 01
- மனோன்மணீயம்/அங்கம் 01/களம் 03
- மனோன்மணீயம்/அங்கம் 01/களம் 04
- மனோன்மணீயம்/அங்கம் 01/களம் 05
- மனோன்மணீயம்(ஆசிரிய முகவுரை, கதைச்சுருக்கம்.)
- மனோன்மணீயம்/மூலம் (அங்கம் 01- பாயிரம்)
II
[தொகு]III
[தொகு]III:01 ^ III:02 ^ III:03 ^ III:04
IV
[தொகு]IV:01 ^ IV:02 ^ IV:03 ^ IV:04 ^ IV:05