அகநானூறு/121 முதல் 130 முடிய

அகநானூறு பக்கங்கள்

களிற்றியானை நிரை 1-10 11-20 21-30 31-40 41-50 51-60 61-70 71-80 81-90 91-100 101-110 111-120

மணிமிடை பவளம் 121-130 131-140 141-150 151-160 161-170 171-180 181-190 191-200 201-210 211-220 221-230 231-240 241-250 251-260 261-270 271-280 281-290 291-300

நித்திலக் கோவை 301-310 311-320 321-330 331-340 341-350 351-360 361-370 371-380 381-390 391-400

2. மணிமிடை பவளம் (121- 120)

பாடல்: 121 (நாம்நகை)

நாம்நகை யுடையம் நெஞ்சே!- கடுந்தெறல்

வேனில் நீடிய வானுயர் வழிநாள்,

வறுமை கூரிய மண்நீர்ச் சிறுகுளத்

தொடுகுழி மருங்கில் துவ்வாக் கலங்கல்

கன்றுடை மடப்பிடிக் கயந்தலை மண்ணிச் 5

சேறுகொண் டாடிய வேறுபடு வயக்களிறு

செங்கோல் வாலிணர் தயங்கத் தீண்டிச்

சொறிபுறம் உரிஞிய நெறியியல் மராஅத்து

அல்குறு வரிநிழல் அசைஇ, நம்மொடு

தான்வரும் என்ப, தடமென் தோளி- 10

உறுகண மழவர் உருள்கீண் டிட்ட

ஆறுசெல் மாக்கள் சோறுபொதி வெண்குடைக்

கணைவிசைக் கடுவளி எடுத்தலின், துணைசெத்து

வெருளேறு பயிரும் ஆங்கண்,

கருமுக முசுவின் கானத் தானே. 15

பாடல்: 122 (நாம்நகை)

இரும்பிழி மகாஅரிவ் அழுங்கல் மூதூர்

விழவின் றாயினும் துஞ்சா தாகும்:

மல்லல் ஆவணம் மறுகுடன் மடியின்,

வல்லுரைக் கடுஞ்சொல் அன்னை துஞ்சாள்;

பிணிகோள் அருஞ்சிறை அன்னை துஞ்சின். 5

துஞ்சாக் கண்ணர் காவலர் கடுகுவர்;

இலங்குவேல் இளையர் துஞ்சின், வைஎயிற்று

வலஞ்சுரித் தோகை ஞாளி மகிழும்;

அரவவாய் ஞமலி மகிழாது மடியின்,

பகலுரு உறழ நிலவுக்கான்று விசும்பின் 10

அகல்வாய் மண்டிலம் நின்றுவிரி யும்மே;

திங்கள் கல்சேர்வு கனைஇருள் மடியின்,

இல்எலி வல்சி வல்வாய்க் கூகை

கழுதுவழங்கு யாமத்து அழிதகக் குழறும்;

வளைக்கண் சேவல் வாளாது மடியின், 15

மனைச்செறி கோழி மாண்குரல் இயம்பும்;

எல்லாம் மடிந்த காலை, ஒருநாள்

நில்லா நெஞ்சத்து அவர்வா ரலரே; அதனால்

அரிபெய் புட்டில் ஆர்ப்பப் பரிசிறந்து,

ஆதி போகிய பாய்பரி நன்மா 20

நொச்சி வேலித் தித்தன் உறந்தைக்

கல்முதிர் புறங்காட் டன்ன

பல்முட் டின்றால் - தோழி!- நம் களவே. 23

பாடல்:123 (உண்ணாமையின்)

உண்ணா மையின் உயங்கிய மருங்கின்

ஆடாப் படிவத் தான்றோர் போல,

வரைசெறி சிறுநெறி நிரைபுடன் செல்லும்

கான யானை கவினழி குன்றம்

இறந்து, பொருள் தருதலும் ஆற்றாய்: சிறந்த 5

சில்லைங் கூந்தல் நல்லகம் பொருந்தி

ஒழியின், வறுமை அஞ்சுதி; அழிதகவு

உடைமதி-வாழிய, நெஞ்சே!-நிலவு என

நெய்கனி நெடுவேல் எஃகிலை இமைக்கும்

மழைமருள் பல்தோல் மாவண் சோழர் 10

கழைமாய் காவிரிக் கடல்மண்டு பெருந்துறை,

இறவொடு வந்து கோதையொடு பெயரும்

பெருங்கடல் ஓதம் போல,

ஒன்றிற் கொள்ளாய், சென்றுதரு பொருட்கே. 12

பாடல்: 124 (நன்கலம்)

'நன்கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,

வந்துதிறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து

'சென்றீக' என்ப ஆயின், வேந்தனும்

நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு

இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே, 5

மாட மாண்நகர்ப் பாடமை சேக்கைத்

துனிதீர் கொள்கைநம் காதலி இனிதுறப்,

பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்-

மின்னுநிமிர்ந் தன்ன பொன்னியற் புனைபடைக்,

கொய்சுவல் புரவிக், கைகவர் வயங்குபரி 10

வண்பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங்கொடி முல்லை

வீகமழ் நெடுவழி ஊதுவண் டிரிய,

காலை எய்தக், கடவு மதி - மாலை

அந்திக் காவலர் அம்பணை இமிழ்இசை

அரமிய வியலகத்து இயம்பும்

நிரைநிலை ஞாயில் நெடுமதில் ஊரே. 16

பாடல்: 125 (அரம்போழ்)

அரம்போழ் அவ்வளை தோள்நிலை நெகிழ,

நிரம்பா வாழ்க்கை நேர்தல் வேண்டி-

ஈர்ங்காழ் அன்ன அரும்புமுதிர் ஈங்கை

ஆலி யன்ன வால்வீ தாஅய்

வைவால் ஓதி மையணல் ஏய்ப்பத் 5

தாதுஉறு குவளைப் போதுபணி அவிழப்,

படாஅப் பைங்கண் பாவடிக் கயவாய்க்

கடாஅம் மாறிய யானை போலப்,

பெய்துவறிது ஆகிய பொங்குசெலற் கொண்மூ

மைதோய் விசும்பின் மாதிரத்து உழிதரப், .10

பனிஅடூஉ நின்ற பானாட் கங்குல்

தனியோர் மதுகை தூக்காய், தண்ணென,

முனிய அலைத்தி, முரண்இல் காலை;

கைதொழு மரபின் கடவுள் சான்ற

செய்வினை மருங்கிற் சென்றோர் வல்வரின் 15

விரியுளைப் பொலிந்த பரியுடை நன்மான்

வெருவரு தானையொடு வேண்டுபுலத்து இறுத்த

பெருவளக் கரிகால் முன்னிலைச் செல்லார்,

சூடா வாகைப் பறந்தலை, ஆடுபெற

ஒன்பது குடையும் நன்பகல் ஒழித்த

பீடில் மன்னர் போல,

ஓடுவை மன்னால் - வாடை!- நீ எமக்கே. 22

பாடல்: 126 (நினவாய்)

நினவாய் செத்து நீபல உள்ளிப்,

பெரும்புன் பைதலை வருந்தல் அன்றியும்,

மலைமிசைத் தொடுத்த மலிந்துசெலல் நீத்தம்

தலைநாள் மாமலர் தண்துறைத் தயங்கக்

கடற்கரை மெலிக்குங் காவிரிப் பேரியாற்று 5

அறல்வார் நெடுங்கயத்து அருநிலை கலங்க,

மாலிருள் நடுநாட் போகித் தன்னையர்

காலைத் தந்த கணைக்கோட்டு வாளைக்கு,

அவ்வாங்கு உந்தி, அஞ்சொல் பாண்மகள்,

நெடுங்கொடி நுடங்கு நறவுமலி மறுகில் 10

பழஞ்செந் நெல்லின் முகவை கொள்ளாள்,

கழங்குறழ் முத்தமொடு நன்கலம் பெறூஉம்

பயங்கெழு வைப்பிற் பல்வேல் எவ்வி

நயம்புரி நன்மொழி அடக்கவும் அடங்கான்,

பொன்னிணர் நறுமலர்ப் புன்னை வெஃகித், 15

திதியனொடு பொருத அன்னி போல

விளிகுவை கொல்லோ, நீயே - கிளியெனச்

சிறிய மிழற்றுஞ் செவ்வாய்ப், பெரிய

கயலென அமர்த்த உண்கண், புயலெனப்

புறந்தாழ்பு இருளிய பிறங்குகுரல் ஐம்பால்:

மின்னோர் மருங்குல், குறுமகள்

பின்னிலை விடாஅ மடங்கெழு நெஞ்சே! 22

பாடல்: 127 (இலங்குவளை)

இலங்குவளை நெகிழச் சாஅய், அல்கலும்,

கலங்கஞர் உழந்து, நாம்இவண் ஒழிய

வலம்படு முரசின் சேர லாதன்

முந்நீர் ஓட்டிக் கடம்புஅறுத்து, இமயத்து

முன்னோர் மருள வணங்குவிற் பொறித்து, 5

நன்னகர் மாந்தை முற்றத்து ஒன்னார்

பணிதிறை தந்த பாடுசால் நன்கலம்

பொன்செய் பாவை வயிரமொடு ஆம்பல்

ஒன்றுவாய் நிறையக் குவைஇ, அன்றவண்

துறந்த நிதியத்து அன்ன, 10

ஒருநாள் ஒருபகற் பெறினும், வழிநாள்

தங்கலர் - வாழி, தோழி!- செங்கோற்

கருங்கால் மராஅத்து வாஅல் மெல்இணர்ச்

சுரிந்துவணர் பித்தை பொலியச் சூடிக்,

கல்லா மழவர் வில்லிடம் தழீஇ, 15

வருநர்ப் பார்க்கும் வெருவரு கவலை

மொழிபெயர் தேஎத்தர் ஆயினும்,

பழிதீர் காதலர் சென்ற நாட்டே. 18

பாடல்: 128 (மன்றுபாடவி)

மன்றுபா டவிந்து மனைமடிந் தன்றே;

கொன்றோ ரன்ன கொடுமையோ டின்றே

யாமம் கொளவரின் கனைஇக், காமங்

கடலிலும் உரைஇக், கரைபொழி யும்மே

எவன்கொல்- வாழி, தோழி!- மயங்கி 5

இன்னம் ஆகவும், நன்னர் நெஞ்சம்

என்னொடும் நின்னொடும் சூழாது, கைம்மிக்கு,

இறும்புபட்டு இருளிய இட்டருஞ் சிலம்பிற்

குறுஞ்சுனைக் குவளை வண்டுபடச் சூடிக்,

கான நாடன் வரூஉம், யானைக் 10

கயிற்றுப்புறத் தன்ன, கன்மிசைச் சிறுநெறி,

மாரி வானந் தலைஇ நீர்வார்பு,

இட்டருங் கண்ண படுகுழி இயவின்,

இருளிடை மிதிப்புழி நோக்கி, அவர்

தளர்அடி தாங்கிய சென்றது, இன்றே? 15

பாடல்: 129 (உள்ளல்)

'உள்ளல் வேண்டும் ஒழிந்த பின்' என

நள்ளென் கங்குல் நடுங்குதுணை யாயவர்

நின்மறந்து உறைதல் யாவது? 'புல் மறைந்து

அலங்கல் வான்கழை உதிர்நெல் நோக்கிக்'

கலைபிணை விளிக்கும் கானத்து ஆங்கண், 5

கல்சேர்பு இருந்த கதுவாய்க் குரம்பைத்

தாழிமுதற் கலித்த கோழிலைப் பருத்திப்

பொதிவயிற்று இளங்காய் பேடை ஊட்டிப்,

போகில்பிளந் திட்ட பொங்கல் வெண்காழ்

நல்கூர் பெண்டிர் அல்குற் கூட்டும் 10

கலங்குமுனைச் சீறூர் கைதலை வைப்பக்,

கொழுப்புஆ தின்ற கூர்ம்படை மழவர்,

செருப்புடை அடியர், தெண்சுனை மண்டும்

அருஞ்சுரம் அரிய வல்ல; வார்கோல்

திருந்திழைப் பணைத்தோள் தேன்நாறு கதுப்பின் 15

குவளை உண்கண், இவளொடு செலற்கு 'என

நெஞ்சுவாய் அவிழ்ந்தனர் காதலர்-

அஞ்சில் ஓதி ஆயிழை!- நமக்கே. 129-18

பாடல்: 130 (அம்மவாழி)

அம்ம வாழி, கேளிர்! முன்நின்று

கண்டனிர் ஆயின், கழறலிர் மன்னோ-

நுண்தாது பொதிந்த செங்காற் கொழுமுகை

முண்டகம் கெழீஇய மோட்டுமணல் அடைகரைப்,

பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை 5

எயிறுடை நெடுந்தோடு காப்பப், பலவுடன்

வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇப்,

புலவுப்பொருது அழித்த பூநாறு பரப்பின்

இவர்திரை தந்த ஈர்ங்கதிர் முத்தம்

கவர்நடைப் புரவிக் கால்வடுத் தபுக்கும் 10

நற்றேர் வழுதி கொற்கை முன்துறை

வண்டுவாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற்

போதுபுறங் கொடுத்த உண்கண்

மாதர் வாண்முகம் மதைஇய நோக்கே. 14